Wacław Ksawery Osiński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| Linia 11: | Linia 11: | ||
[[Image: Tablica.jpg|thumb|right|350px| Jerzy Laskowski. Tablica pamiątkowa w kościele w Butrynach<br>Źródło: http://wm.pl/]] | [[Image: Tablica.jpg|thumb|right|350px| Jerzy Laskowski. Tablica pamiątkowa w kościele w Butrynach<br>Źródło: http://wm.pl/]] | ||
| − | W latach 1904-1933 ks. Wacław Osiński był proboszczem parafii w [[ewim:Butryny|Butrynach]], jednej z najbardziej polskich wsi na Warmii. | + | W latach 1904-1933 ks. Wacław Osiński był proboszczem parafii w [[ewim:Butryny|Butrynach]], jednej z najbardziej polskich wsi na [[ewim:Warmia|Warmii]]. |
| − | Wacław Osiński był redaktorem wydawanego w tych latach w języku polskim czasopisma „Warmiak” (1893-1905). Obok "Nowin Warmińskich" (1890-1891) czasopismo prezentowało program katolickiej partii Centrum. W marcu 1911 r. ks. Osiński założył w Butrynach Katolicki Związek Robotniczy. Po I wojnie światowej należał do przywódców polskiej ludności Warmii i Powiśla. W 1919 r. zastał wybrany do sejmiku powiatowego w [[ewim:Olsztyn|Olsztynie]] jako reprezentant ludności polskiej. Pełnił funkcję Wiceprezesa Warmińskiej Rady Ludowej na Warmii. Rok później został redaktorem pisma „Przyjaciel Ludu”, organu Związku Towarzystw Ludowych. | + | Wacław Osiński był redaktorem wydawanego w tych latach w języku polskim czasopisma [[ewim:Warmiak|„Warmiak”]] (1893-1905). Obok [[ewim:Nowiny Warmińskie|"Nowin Warmińskich"]] (1890-1891) czasopismo prezentowało program katolickiej partii Centrum. W marcu 1911 r. ks. Osiński założył w Butrynach [[ewim:Katolicki Związek Robotniczy|Katolicki Związek Robotniczy]]. Po I wojnie światowej należał do przywódców polskiej ludności Warmii i Powiśla. W 1919 r. zastał wybrany do sejmiku powiatowego w [[ewim:Olsztyn|Olsztynie]] jako reprezentant ludności polskiej. Pełnił funkcję Wiceprezesa [[ewim:Warmińska Rada Ludowa|Warmińskiej Rady Ludowej]] na Warmii. Rok później został redaktorem pisma [[ewim:Przyjaciel Ludu|„Przyjaciel Ludu”]], organu [[ewim:Związek Towarzystw Ludowych|Związku Towarzystw Ludowych]]. |
| − | W 1920 r., podczas przygotowań do plebiscytu zdecydowanie opowiedział się po stronie polskiej. Czynnie uczestnicząc w kampanii plebiscytowej - przemawiając na wiecach i agitując za przynależnością tych ziem do Polski. Po przegranym referendum ks. Osiński był członkiem delegacji Polaków z Warmii, która udała się do premiera Witosa z prośbą o pomoc ze strony rządu. Jesienią 1920 r. został prezesem [[ewim:Związek Polaków w Prusach Wschodnich|Związku Polaków w Prusach Wschodnich]], a także współzałożycielem i prezesem IV Dzielnicy Związku Polaków w Niemczech. | + | W 1920 r., podczas przygotowań do plebiscytu zdecydowanie opowiedział się po stronie polskiej. Czynnie uczestnicząc w kampanii plebiscytowej - przemawiając na wiecach i agitując za przynależnością tych ziem do Polski. Po przegranym referendum ks. Osiński był członkiem delegacji Polaków z Warmii, która udała się do premiera Witosa z prośbą o pomoc ze strony rządu. Jesienią 1920 r. został prezesem [[ewim:Związek Polaków w Prusach Wschodnich|Związku Polaków w Prusach Wschodnich]], a także współzałożycielem i prezesem IV Dzielnicy [[ewim:Związek Polaków w Niemczech|Związku Polaków w Niemczech]]. |
| − | Ks. Osiński wielokrotnie padał ofiarę ataków i szykan ze strony prasy oraz bojówek niemieckich. W marcu 1933 r. niemieccy bojówkarze zdemolowali jego plebanię. Został też publicznie znieważony, gdy jako najstarszy wiekiem przewodniczył obradom sejmiku powiatowego w Olsztynie. Czując nieprzychylność do swojej osoby kurii biskupiej we Fromborku przeszedł w czerwcu 1933 r. na emeryturę, aby wolny od nacisków poświecić się pracy na rzecz Polaków na Warmii i Mazurach. Od 1935 r. był opiekunem [[ewim:ZHP na Warmii i Mazurach|harcerstwa]] na Warmii i Powiślu. W 1938 r. przewodniczył sejmikowi IV Dzielnicy Związku Polaków w Niemczech. | + | Ks. Osiński wielokrotnie padał ofiarę ataków i szykan ze strony prasy oraz bojówek niemieckich. W marcu 1933 r. niemieccy bojówkarze zdemolowali jego plebanię. Został też publicznie znieważony, gdy jako najstarszy wiekiem przewodniczył obradom sejmiku powiatowego w Olsztynie. Czując nieprzychylność do swojej osoby kurii biskupiej we [[ewim:Frombork|Fromborku]] przeszedł w czerwcu 1933 r. na emeryturę, aby wolny od nacisków poświecić się pracy na rzecz Polaków na Warmii i Mazurach. Od 1935 r. był opiekunem [[ewim:ZHP na Warmii i Mazurach|harcerstwa]] na Warmii i Powiślu. W 1938 r. przewodniczył sejmikowi IV Dzielnicy Związku Polaków w Niemczech. |
| − | Po wybuchu wojny w 1939 roku aresztowany i uwięziony w obozie koncentracyjnym Hohenbruch, a później w Sachsenhausen. Wkrótce został zwolniony oraz ponownie aresztowany w 1940 roku. Zmarł z wycieńczenia w kilka dni po wyzwoleniu, | + | Po wybuchu wojny w 1939 roku aresztowany i uwięziony w obozie koncentracyjnym Hohenbruch, a później w Sachsenhausen. Wkrótce został zwolniony oraz ponownie aresztowany w 1940 roku. Zmarł z wycieńczenia w kilka dni po wyzwoleniu, w Wejherowie, 17 marca 1945 roku. |
== Bibliografia <br> == | == Bibliografia <br> == | ||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
[[Category: Duchowni rzymskokatoliccy|Osiński, Wacław Ksawery]] | [[Category: Duchowni rzymskokatoliccy|Osiński, Wacław Ksawery]] | ||
[[Category: Dziennikarze i publicyści|Osiński, Wacław Ksawery]] | [[Category: Dziennikarze i publicyści|Osiński, Wacław Ksawery]] | ||
| + | |||
| + | [[Category: Wydawcy|Osiński, Wacław Ksawery]] | ||
[[Category: Wielkie postaci Warmii i Mazur|Osiński, Wacław Ksawery]] | [[Category: Wielkie postaci Warmii i Mazur|Osiński, Wacław Ksawery]] | ||
[[Category:Działacze społeczni|Osiński, Wacław Ksawery]] | [[Category:Działacze społeczni|Osiński, Wacław Ksawery]] | ||
| Linia 36: | Linia 38: | ||
[[Category: 1801-1918|Osiński, Wacław Ksawery]] | [[Category: 1801-1918|Osiński, Wacław Ksawery]] | ||
[[Category: 1919-1944|Osiński, Wacław Ksawery]] | [[Category: 1919-1944|Osiński, Wacław Ksawery]] | ||
| − | |||
Wersja z 11:12, 8 sie 2014
Źródło: http://wm.pl/
Wacław Ksawery Osiński (1868 – 1945) - polski ksiądz, działacz narodowy w Prusach Wschodnich
Duchowny
Wacław Ksawery Osiński urodził się 12 lutego 1868 roku w Sztumskim Polu pod Sztumem. Po skończeniu Collegium Marianum w Pelplinie i gimnazjum w Malborku, rozpoczął studia teologiczne w seminarium duchownym w Braniewie. W 1894 r. otrzymał święcenia kapłańskie i rozpoczął posługę duszpasterską w polskich parafiach.
Butryny - działalność narodowa
W latach 1904-1933 ks. Wacław Osiński był proboszczem parafii w Butrynach, jednej z najbardziej polskich wsi na Warmii. Wacław Osiński był redaktorem wydawanego w tych latach w języku polskim czasopisma „Warmiak” (1893-1905). Obok "Nowin Warmińskich" (1890-1891) czasopismo prezentowało program katolickiej partii Centrum. W marcu 1911 r. ks. Osiński założył w Butrynach Katolicki Związek Robotniczy. Po I wojnie światowej należał do przywódców polskiej ludności Warmii i Powiśla. W 1919 r. zastał wybrany do sejmiku powiatowego w Olsztynie jako reprezentant ludności polskiej. Pełnił funkcję Wiceprezesa Warmińskiej Rady Ludowej na Warmii. Rok później został redaktorem pisma „Przyjaciel Ludu”, organu Związku Towarzystw Ludowych.
W 1920 r., podczas przygotowań do plebiscytu zdecydowanie opowiedział się po stronie polskiej. Czynnie uczestnicząc w kampanii plebiscytowej - przemawiając na wiecach i agitując za przynależnością tych ziem do Polski. Po przegranym referendum ks. Osiński był członkiem delegacji Polaków z Warmii, która udała się do premiera Witosa z prośbą o pomoc ze strony rządu. Jesienią 1920 r. został prezesem Związku Polaków w Prusach Wschodnich, a także współzałożycielem i prezesem IV Dzielnicy Związku Polaków w Niemczech.
Ks. Osiński wielokrotnie padał ofiarę ataków i szykan ze strony prasy oraz bojówek niemieckich. W marcu 1933 r. niemieccy bojówkarze zdemolowali jego plebanię. Został też publicznie znieważony, gdy jako najstarszy wiekiem przewodniczył obradom sejmiku powiatowego w Olsztynie. Czując nieprzychylność do swojej osoby kurii biskupiej we Fromborku przeszedł w czerwcu 1933 r. na emeryturę, aby wolny od nacisków poświecić się pracy na rzecz Polaków na Warmii i Mazurach. Od 1935 r. był opiekunem harcerstwa na Warmii i Powiślu. W 1938 r. przewodniczył sejmikowi IV Dzielnicy Związku Polaków w Niemczech. Po wybuchu wojny w 1939 roku aresztowany i uwięziony w obozie koncentracyjnym Hohenbruch, a później w Sachsenhausen. Wkrótce został zwolniony oraz ponownie aresztowany w 1940 roku. Zmarł z wycieńczenia w kilka dni po wyzwoleniu, w Wejherowie, 17 marca 1945 roku.
Bibliografia
1.http://portalwiedzy.onet.pl/76608,,,,osinski_waclaw_ksawery,haslo.html
2.http://kandyty.wm.pl/65887,Z-wizyta-u-ksiedza-Pietrzyka.html#ixzz2HfOh1kj5
3.http://kandyty.wm.pl/65887,Z-wizyta-u-ksiedza-Pietrzyka.html#ixzz2HfOXmEQP
4.http://pl.wikipedia.org/wiki/Butryny
5.Jan Chłosta. Znani i nieznani olsztyniacy XIX i XX wieku. Książnica Polska, Olsztyn 1996.
