Dwór w Białej Woli: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Linia 4: Linia 4:
  
 
==Lokalizacja==
 
==Lokalizacja==
Rezydencja ziemska została usytuowana na wysokim wzniesieniu na terenie wsi [[ewim: Biała Wola|Biała Wola]] (niem. Dittrichsdorf), nad jeziorem Tonka. Wieś znajduje się w powiecie lidzbarskim, około 10 km na południowy-zachód od [[ewim:Lubomino|Lubomina]].  
+
Rezydencja ziemska została usytuowana na wysokim wzniesieniu na terenie wsi [[ewim: Biała Wola|Biała Wola]] (niem. Dittrichsdorf), nad [[ewim:Jezioro Tonka|jeziorem Tonka]]. Wieś znajduje się w [[ewim:Powiat lidzbarski|powiecie lidzbarskim]], około 10 km na południowy-zachód od [[ewim:Lubomino|Lubomina]].  
  
 
==Historia==  
 
==Historia==  

Wersja z 07:46, 20 mar 2014

Stan z 2004 roku.
Źródło: www.ostpreussen.net
Fot. Napoleon 2008.
Źródło: www.polskiezabytki.pl

Zabytek architektury wybudowany w XIX wieku.

Lokalizacja

Rezydencja ziemska została usytuowana na wysokim wzniesieniu na terenie wsi Biała Wola (niem. Dittrichsdorf), nad jeziorem Tonka. Wieś znajduje się w powiecie lidzbarskim, około 10 km na południowy-zachód od Lubomina.

Historia

Dwór został wybudowany w XIX wieku. Nosi jednak ślady wielu przebudów i obecny kształt uzyskał na przełomie wieku XIX i XX. W tym okresie był własnością rodziny Raschke. Po 1945 roku cały majątek ziemski wraz z zabudowaniami został przejęty przez Państwowe Gospodarstwo Rolne. We dworze urządzono biura i mieszkania, a następnie także przedszkole. W 1988 roku zespół dworski wpisano do rejestru zabytków. Od 1992 roku znajduje się on w posiadaniu Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Obecnie nie jest użytkowany.

Opis

Budowla posiada cechy stylowe barokowo-klasycystyczne. Jest murowana z cegły i otynkowana, jednokondygnacyjna z użytkowym poddaszem, podpiwniczona. Wzniesiono ją na planie litery T. W fasadzie znajduje się podcieniowy ryzalit wsparty w przyziemiu na czterech arkadach. Elewacja frontowa została bogato zdobiona klasycyzującym detalem architektonicznym. W elewacjach bocznych umieszczono wstawki. Całość przykryta została wysokim dachem dwuspadowym. We wnętrzu zachowały się sztukaterie, kominek i podłogi parkietowe.

Bibliografia

  1. Czy dwór musi straszyć? / „Gazeta Olsztyńska”. - 1995, nr 61, s. 4.
  2. Jackiewicz-Garniec, Małgorzata: Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich : dobra utracone czy ocalone? / Małgorzata Jackiewicz-Garniec, Mirosław Garniec. – Olsztyn : Studio Wydawnicze Arta Mirosław Garniec, 2001. - S. 260.
  3. Pałace i dwory Warmii i Mazur : oferta sprzedaży / Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa. Oddział w Olsztynie, 1996 r.

Zobacz też