Pałac w Dobrocinie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Image: palac_dobrocin_1.jpg|thumb|right|250px|Źródło: [http://www.marienburg.pl/viewtopic.php?t=4941 www.marienburg.pl] ]] | [[Image: palac_dobrocin_1.jpg|thumb|right|250px|Źródło: [http://www.marienburg.pl/viewtopic.php?t=4941 www.marienburg.pl] ]] | ||
| − | [[Image: palac_dobrocin_2.jpg|thumb|right|250px|Źródło: [http://www. | + | [[Image: palac_dobrocin_2.jpg|thumb|right|250px|Źródło: [http://www.polskaniezwykla.pl/web/place/gallery,1,4718.html www.polskaniezwykla.pl] ]] |
| − | [[Image: palac_dobrocin_3.jpg|thumb|right|250px|Źródło: [http://www. | + | [[Image: palac_dobrocin_3.jpg|thumb|right|250px|Źródło: [http://www.panoramio.com/photo/57518684 www.panoramio.com] ]] |
| − | |||
Zabytek architektury wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku. | Zabytek architektury wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku. | ||
Wersja z 14:51, 16 lut 2014
Zabytek architektury wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku.
Spis treści
Lokalizacja
Rezydencja ziemska została wybudowana na skraju wsi Dobrocin (niem. Groβ Bestendorf) w otoczeniu rozległego ogrodu i parku. Wieś położona jest w powiecie ostródzkim, w gminie Małdyty.
Historia
Wieś od XV wieku była w posiadaniu rodziny von Wilmsdorf, która około 1530 roku wybudowała tu pierwszą rezydencję. Następnie dobra przeszły na własność rodu Truchsess-Waldburg, a od 1792 roku rodu von Domhardt. Ostatnim ich właścicielem przed 1945 rokiem był baron Otto von Goltz-Domhardt. Pałac powstał w latach czterdziestych XIX wieku na miejscu wcześniejszego dworu (przebudowanego i rozbudowanego), najprawdopodobniej z XVIII wieku. Wyremontowano go w latach 20-tych XX wieku. Od 1946 do 1971 roku jego użytkownikiem był Zespół Szkół Rolniczych. Później pałac został opuszczony i zaczął niszczeć. Od 2001 roku jest to własność prywatna.
Opis
Jest to pałac neorenesansowy, dwupiętrowy, z obustronnym płytkim ryzalitem na osi, od ogrodu poprzedzonym dużą werandą. Wzniesiono go na nieregularnym planie, z dwoma prostopadłymi, jednokondygnacyjnymi skrzydłami, w których usytuowano narożne wieżyczki. W późniejszym okresie dobudowano prostopadłe skrzydło od strony północno-zachodniej, mieszczące oficynę i stajnię. Utworzono w ten sposób pałacowy dziedziniec, otwarty z jednej strony. W korpusie głównym zachował się oryginalny amfiladowy układ wnętrz, a także stolarka okienna i drzwiowa z przełomu XVIII i XIX wieku oraz sztukaterie sufitowe, drewniane, kasetonowe stropy, kamienne i terakotowe posadzki. Z dawnego wyposażenia przetrwały także kominki (w tym jeden manierystyczny z 1639 roku) i piece kaflowe (m.in. klasycystyczny z XIX wieku).
Bibliografia
- Jackiewicz-Garniec, Małgorzata: Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich : dobra utracone czy ocalone? / Małgorzata Jackiewicz-Garniec, Mirosław Garniec. – Olsztyn : Studio Wydawnicze Arta Mirosław Garniec, 2001. - S. 97-99.
- Rzempołuch, Andrzej: Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich / Andrzej Rzempołuch. - Olsztyn : Remix, 1992. – S. 86.
