Barbara Hulanicka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| + | [[Image:hulanicka.jpg|thumb|right|200px|Źródło:''Na pojezierzu mazurskim'', [1977], katalog w zbiorach WBP w Olsztynie]] | ||
| + | [[Image:hulanicka2.jpg|thumb|right|200px|Barbara i Andrzej Hulaniccy w Barczewie w 1981 r. Tkanina ''Gwiazdy patrzą''<br>Źródło:''Barbara Hulanicka : życie i twórczość'', Olsztyn 2005/2006.]] | ||
(1924- ) - autorka tkanin artystycznych tworzonych dawną techniką ludową, inspirowanych m.in. tradycją, folklorem i architekturą Warmii i Mazur | (1924- ) - autorka tkanin artystycznych tworzonych dawną techniką ludową, inspirowanych m.in. tradycją, folklorem i architekturą Warmii i Mazur | ||
| Linia 4: | Linia 6: | ||
Urodziła się 23 czerwca 1924 r. w Warszawie jako Barbara Sierakowska. Już w dzieciństwie „projektowała” tkaniny dla matki. W czasie okupacji rysowała sąsiadom portrety z fotografii. Bywały wśród nich upamiętnienia osób poległych lub zaginionych.<ref>Aleksander Błachowski, Barbara Hulanicka. Tkanina : jubileusz czterdziestopięciolecia pracy twórczej, ulotka w zbiorach dokumentów życia społecznego Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Olsztynie.</ref> W czasie II wojny światowej walczyła w Armii Krajowej. Po wojnie ze względu na konieczność pracy, podjęła studia jako wolna słuchaczka Wydziału Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (od 1949 r. już na studiach stacjonarnych). W 1952 roku wyszła za mąż za Andrzeja Hulanickiego, który przez całe życie artystki służył jej pomocą jako rzemieślnik i organizator warsztatu. W 1954 r. otrzymała dyplom z tkaniny artystycznej, który obroniła u prof. Eleonory Plutyńskiej. Studiowała także w Wyższej Szkole Higieny Psychicznej w Warszawie. Następnie, 15 września 1954 roku przeniosła się na Mazury. W 1954 r. przyjęta została do Oddziału ZPAP w Olsztynie. Do 1959 roku mieszkała wraz z mężem Andrzejem Hulanickim w Mikołajkach, nadzorowała odtwarzanie starych wzorów dywanów i kilimów mazurskich w spółdzielni CPLiA „Tkanina”.<ref>Barbara Hulanicka, Religie świata w tkaninie podwójnej, Rzym 1991, katalog wystawy ze zbiorów dokumentów życia społecznego Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Olsztynie.</ref> W latach 1960-1969 r. mieszkała w średniowiecznym zamku w Reszlu, który był wówczas pod opieką Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”. W 1969 roku została prezesem oddziału olsztyńskiego [[Stowarzyszenie Twórców Ludowych. Oddział w Olsztynie |Stowarzyszenia Twórców Ludowych]]. W tym okresie była również Radną MRN w Reszlu (1965-1969) i PRN w Biskupcu (od 1969). Od 1970 r. została służbowo przeniesiona do Fromborka, gdzie powierzono jej organizację uroczystości 500-lecia urodzin Mikołaja Kopernika. Pełniła wówczas funkcję kierownika [[Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku |Muzeum]], jej mąż - administratora obiektu. W 1974 r. uzyskała dyplom ukończenia studiów podyplomowych z dziedziny muzealnictwa. Od roku 1980 osiadła w Barczewie, gdzie obecnie mieszka i tworzy. | Urodziła się 23 czerwca 1924 r. w Warszawie jako Barbara Sierakowska. Już w dzieciństwie „projektowała” tkaniny dla matki. W czasie okupacji rysowała sąsiadom portrety z fotografii. Bywały wśród nich upamiętnienia osób poległych lub zaginionych.<ref>Aleksander Błachowski, Barbara Hulanicka. Tkanina : jubileusz czterdziestopięciolecia pracy twórczej, ulotka w zbiorach dokumentów życia społecznego Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Olsztynie.</ref> W czasie II wojny światowej walczyła w Armii Krajowej. Po wojnie ze względu na konieczność pracy, podjęła studia jako wolna słuchaczka Wydziału Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (od 1949 r. już na studiach stacjonarnych). W 1952 roku wyszła za mąż za Andrzeja Hulanickiego, który przez całe życie artystki służył jej pomocą jako rzemieślnik i organizator warsztatu. W 1954 r. otrzymała dyplom z tkaniny artystycznej, który obroniła u prof. Eleonory Plutyńskiej. Studiowała także w Wyższej Szkole Higieny Psychicznej w Warszawie. Następnie, 15 września 1954 roku przeniosła się na Mazury. W 1954 r. przyjęta została do Oddziału ZPAP w Olsztynie. Do 1959 roku mieszkała wraz z mężem Andrzejem Hulanickim w Mikołajkach, nadzorowała odtwarzanie starych wzorów dywanów i kilimów mazurskich w spółdzielni CPLiA „Tkanina”.<ref>Barbara Hulanicka, Religie świata w tkaninie podwójnej, Rzym 1991, katalog wystawy ze zbiorów dokumentów życia społecznego Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Olsztynie.</ref> W latach 1960-1969 r. mieszkała w średniowiecznym zamku w Reszlu, który był wówczas pod opieką Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”. W 1969 roku została prezesem oddziału olsztyńskiego [[Stowarzyszenie Twórców Ludowych. Oddział w Olsztynie |Stowarzyszenia Twórców Ludowych]]. W tym okresie była również Radną MRN w Reszlu (1965-1969) i PRN w Biskupcu (od 1969). Od 1970 r. została służbowo przeniesiona do Fromborka, gdzie powierzono jej organizację uroczystości 500-lecia urodzin Mikołaja Kopernika. Pełniła wówczas funkcję kierownika [[Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku |Muzeum]], jej mąż - administratora obiektu. W 1974 r. uzyskała dyplom ukończenia studiów podyplomowych z dziedziny muzealnictwa. Od roku 1980 osiadła w Barczewie, gdzie obecnie mieszka i tworzy. | ||
| + | [[Image:hulanicka3.jpg|thumb|right|200px|W 1955 r. w Mikołajkach (fragment fot.). Fot. Sergiusz Sprudin<br>Źródło:''Barbara Hulanicka : życie i twórczość'', Olsztyn 2005/2006.]] | ||
== Działalność == | == Działalność == | ||
Podczas pobytu w Mikołajkach zajmowała się pracochłonną rekonstrukcją tradycyjnych mazurskich dywanów strzyżonych. Od 1960 roku, kiedy to Hulanickim zaproponowano organizację ośrodka kultury w zamku w Reszlu, przyjęła rolę kustosza zabytku (do 1970 r.) oraz zapoczątkowała [[Galeria Sztuki Współczesnej Warmii i Mazur |Galerię Sztuki Współczesnej Warmii i Mazur]] oraz [[Dom Pracy Twórczej w Reszlu |Dom Pracy Twórczej]]. Pracowała także z mężem społecznie opiekując się kulturą w powiecie. Po przeniesieniu się do Fromborka w 1970 roku była kierownikiem [[Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku |Muzeum Mikołaja Kopernika]]. Przyczyniła się wówczas do przeniesienia placówki z kanonii Najświętszej Marii Panny do Pałacu Biskupiego. W latach 1974-1980 nadzorowała Dział Sztuki Współczesnej, gdzie zajmowała się tworzeniem tkanin podwójnych oraz gobelinów tradycyjnych. W roku 1980 zamieszkała w Barczewie, gdzie w dawnej synagodze prowadziła szkółkę tkacką w założonym [[Centrum Tkactwa Warmii i Mazur w Barczewie |Centrum Tkactwa Warmii i Mazur]], a także ogólnopolskie kursy dla instruktorów terapii zajęciowej. Pracę edukacyjną prowadziła do chwili zamknięcia synagogi przez [[Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Pojezierze”]], w styczniu 1996 roku. | Podczas pobytu w Mikołajkach zajmowała się pracochłonną rekonstrukcją tradycyjnych mazurskich dywanów strzyżonych. Od 1960 roku, kiedy to Hulanickim zaproponowano organizację ośrodka kultury w zamku w Reszlu, przyjęła rolę kustosza zabytku (do 1970 r.) oraz zapoczątkowała [[Galeria Sztuki Współczesnej Warmii i Mazur |Galerię Sztuki Współczesnej Warmii i Mazur]] oraz [[Dom Pracy Twórczej w Reszlu |Dom Pracy Twórczej]]. Pracowała także z mężem społecznie opiekując się kulturą w powiecie. Po przeniesieniu się do Fromborka w 1970 roku była kierownikiem [[Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku |Muzeum Mikołaja Kopernika]]. Przyczyniła się wówczas do przeniesienia placówki z kanonii Najświętszej Marii Panny do Pałacu Biskupiego. W latach 1974-1980 nadzorowała Dział Sztuki Współczesnej, gdzie zajmowała się tworzeniem tkanin podwójnych oraz gobelinów tradycyjnych. W roku 1980 zamieszkała w Barczewie, gdzie w dawnej synagodze prowadziła szkółkę tkacką w założonym [[Centrum Tkactwa Warmii i Mazur w Barczewie |Centrum Tkactwa Warmii i Mazur]], a także ogólnopolskie kursy dla instruktorów terapii zajęciowej. Pracę edukacyjną prowadziła do chwili zamknięcia synagogi przez [[Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Pojezierze”]], w styczniu 1996 roku. | ||
| + | [[Image:hulanicka4.jpg|thumb|right|200px|Projekt rekonstrukcji dywany mazurskiego ''Z orłem'', Mikołajki<br>Źródło:''Barbara Hulanicka : życie i twórczość'', Olsztyn 2005/2006.]] | ||
| + | [[Image:hulanicka5.jpg|thumb|right|200px|Tkanina podwójna ''Frombork'', 1971 r.<br>Źródło:''Barbara Hulanicka : życie i twórczość'', Olsztyn 2005/2006.]] | ||
== Twórczość == | == Twórczość == | ||
Podczas studiów próbowała projektowania tkanin żakardowych, ale za namową męża studiowała tkactwo ręczne. Do wykonania pracy dyplomowej artystka wybrała technikę tworzenia tkaniny dwuosnowowej i wiązanej, zwanej też strzyżoną. W czasie pobytu w Mikołajkach przeszła od projektowania tkanin przemysłowych do swobodnej twórczości warsztatowej. Podczas pobytu w Reszlu rozwinęła twórczość własną w technice tkaniny podwójnej. Tworzyła także liczne gobeliny. W pracy tkackiej korzystała przez wiele lat z pomocy tkaczki ludowej z Wasilówki - Aurelii Majewskiej. Powstały wówczas prace o motywach zaczerpniętych z historii, przyrody i sztuki ludowej Warmii i Mazur. Główną inspiracją był zamek reszelski, dzięki któremu artystka zainteresowała się także architekturą, nastrojem i dziejami innych zabytków regionu. Do dziejów i legend Warmii i Mazur artystka nawiązywała nie tylko tematyką, ale także formą, kolorem oraz stylem dekoracyjnym. Z tego okresu twórczości pochodzi dywan „Podróże bpa Krasickiego po Warmii”. W latach 70-tych podczas pobytu we Fromborku powstały cykle: gobelinowe antependia do katedry (o tematyce roślinnej oraz zawierające postacie aniołów), kopernikowski (inspirowany miejscem związanym z badaniami astronoma), fromborski i inne o tematyce muzycznej, np. Jezioro Łabędzie. W okresie barczewskim powstały tkaniny ilustrujące uroki miast historycznych i ośrodków turystycznych Warmii i Mazur. Jednak przede wszystkim praca artystki w synagodze wpłynęła na jej zainteresowanie kulturą żydowską. Powstał wówczas cykl ekumeniczny Religie Świata. | Podczas studiów próbowała projektowania tkanin żakardowych, ale za namową męża studiowała tkactwo ręczne. Do wykonania pracy dyplomowej artystka wybrała technikę tworzenia tkaniny dwuosnowowej i wiązanej, zwanej też strzyżoną. W czasie pobytu w Mikołajkach przeszła od projektowania tkanin przemysłowych do swobodnej twórczości warsztatowej. Podczas pobytu w Reszlu rozwinęła twórczość własną w technice tkaniny podwójnej. Tworzyła także liczne gobeliny. W pracy tkackiej korzystała przez wiele lat z pomocy tkaczki ludowej z Wasilówki - Aurelii Majewskiej. Powstały wówczas prace o motywach zaczerpniętych z historii, przyrody i sztuki ludowej Warmii i Mazur. Główną inspiracją był zamek reszelski, dzięki któremu artystka zainteresowała się także architekturą, nastrojem i dziejami innych zabytków regionu. Do dziejów i legend Warmii i Mazur artystka nawiązywała nie tylko tematyką, ale także formą, kolorem oraz stylem dekoracyjnym. Z tego okresu twórczości pochodzi dywan „Podróże bpa Krasickiego po Warmii”. W latach 70-tych podczas pobytu we Fromborku powstały cykle: gobelinowe antependia do katedry (o tematyce roślinnej oraz zawierające postacie aniołów), kopernikowski (inspirowany miejscem związanym z badaniami astronoma), fromborski i inne o tematyce muzycznej, np. Jezioro Łabędzie. W okresie barczewskim powstały tkaniny ilustrujące uroki miast historycznych i ośrodków turystycznych Warmii i Mazur. Jednak przede wszystkim praca artystki w synagodze wpłynęła na jej zainteresowanie kulturą żydowską. Powstał wówczas cykl ekumeniczny Religie Świata. | ||
Wersja z 20:46, 25 cze 2010
(1924- ) - autorka tkanin artystycznych tworzonych dawną techniką ludową, inspirowanych m.in. tradycją, folklorem i architekturą Warmii i Mazur
Spis treści
Biografia
Urodziła się 23 czerwca 1924 r. w Warszawie jako Barbara Sierakowska. Już w dzieciństwie „projektowała” tkaniny dla matki. W czasie okupacji rysowała sąsiadom portrety z fotografii. Bywały wśród nich upamiętnienia osób poległych lub zaginionych.[1] W czasie II wojny światowej walczyła w Armii Krajowej. Po wojnie ze względu na konieczność pracy, podjęła studia jako wolna słuchaczka Wydziału Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (od 1949 r. już na studiach stacjonarnych). W 1952 roku wyszła za mąż za Andrzeja Hulanickiego, który przez całe życie artystki służył jej pomocą jako rzemieślnik i organizator warsztatu. W 1954 r. otrzymała dyplom z tkaniny artystycznej, który obroniła u prof. Eleonory Plutyńskiej. Studiowała także w Wyższej Szkole Higieny Psychicznej w Warszawie. Następnie, 15 września 1954 roku przeniosła się na Mazury. W 1954 r. przyjęta została do Oddziału ZPAP w Olsztynie. Do 1959 roku mieszkała wraz z mężem Andrzejem Hulanickim w Mikołajkach, nadzorowała odtwarzanie starych wzorów dywanów i kilimów mazurskich w spółdzielni CPLiA „Tkanina”.[2] W latach 1960-1969 r. mieszkała w średniowiecznym zamku w Reszlu, który był wówczas pod opieką Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”. W 1969 roku została prezesem oddziału olsztyńskiego Stowarzyszenia Twórców Ludowych. W tym okresie była również Radną MRN w Reszlu (1965-1969) i PRN w Biskupcu (od 1969). Od 1970 r. została służbowo przeniesiona do Fromborka, gdzie powierzono jej organizację uroczystości 500-lecia urodzin Mikołaja Kopernika. Pełniła wówczas funkcję kierownika Muzeum, jej mąż - administratora obiektu. W 1974 r. uzyskała dyplom ukończenia studiów podyplomowych z dziedziny muzealnictwa. Od roku 1980 osiadła w Barczewie, gdzie obecnie mieszka i tworzy.
Działalność
Podczas pobytu w Mikołajkach zajmowała się pracochłonną rekonstrukcją tradycyjnych mazurskich dywanów strzyżonych. Od 1960 roku, kiedy to Hulanickim zaproponowano organizację ośrodka kultury w zamku w Reszlu, przyjęła rolę kustosza zabytku (do 1970 r.) oraz zapoczątkowała Galerię Sztuki Współczesnej Warmii i Mazur oraz Dom Pracy Twórczej. Pracowała także z mężem społecznie opiekując się kulturą w powiecie. Po przeniesieniu się do Fromborka w 1970 roku była kierownikiem Muzeum Mikołaja Kopernika. Przyczyniła się wówczas do przeniesienia placówki z kanonii Najświętszej Marii Panny do Pałacu Biskupiego. W latach 1974-1980 nadzorowała Dział Sztuki Współczesnej, gdzie zajmowała się tworzeniem tkanin podwójnych oraz gobelinów tradycyjnych. W roku 1980 zamieszkała w Barczewie, gdzie w dawnej synagodze prowadziła szkółkę tkacką w założonym Centrum Tkactwa Warmii i Mazur, a także ogólnopolskie kursy dla instruktorów terapii zajęciowej. Pracę edukacyjną prowadziła do chwili zamknięcia synagogi przez Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Pojezierze”, w styczniu 1996 roku.
Twórczość
Podczas studiów próbowała projektowania tkanin żakardowych, ale za namową męża studiowała tkactwo ręczne. Do wykonania pracy dyplomowej artystka wybrała technikę tworzenia tkaniny dwuosnowowej i wiązanej, zwanej też strzyżoną. W czasie pobytu w Mikołajkach przeszła od projektowania tkanin przemysłowych do swobodnej twórczości warsztatowej. Podczas pobytu w Reszlu rozwinęła twórczość własną w technice tkaniny podwójnej. Tworzyła także liczne gobeliny. W pracy tkackiej korzystała przez wiele lat z pomocy tkaczki ludowej z Wasilówki - Aurelii Majewskiej. Powstały wówczas prace o motywach zaczerpniętych z historii, przyrody i sztuki ludowej Warmii i Mazur. Główną inspiracją był zamek reszelski, dzięki któremu artystka zainteresowała się także architekturą, nastrojem i dziejami innych zabytków regionu. Do dziejów i legend Warmii i Mazur artystka nawiązywała nie tylko tematyką, ale także formą, kolorem oraz stylem dekoracyjnym. Z tego okresu twórczości pochodzi dywan „Podróże bpa Krasickiego po Warmii”. W latach 70-tych podczas pobytu we Fromborku powstały cykle: gobelinowe antependia do katedry (o tematyce roślinnej oraz zawierające postacie aniołów), kopernikowski (inspirowany miejscem związanym z badaniami astronoma), fromborski i inne o tematyce muzycznej, np. Jezioro Łabędzie. W okresie barczewskim powstały tkaniny ilustrujące uroki miast historycznych i ośrodków turystycznych Warmii i Mazur. Jednak przede wszystkim praca artystki w synagodze wpłynęła na jej zainteresowanie kulturą żydowską. Powstał wówczas cykl ekumeniczny Religie Świata.
Nagrody i odznaczenia
Za swoją twórczość uzyskała wiele nagród i odznaczeń, m.in.:
- Złota Odznaka „Zasłużonym dla Warmii i Mazur” (1962)
- Nagroda PWRN w Olsztynie (1967)
- Złoty Krzyż Zasługi (1974)
- Tytuł Honorowego Obywatela Fromborka (1975)
- Nagroda im. Michała Lengowskiego (1988)
- Tytuł „Barczewianin 2000 Roku”
- Nagroda Prezydenta Miasta Olsztyn (2005)
- Tytuł Honorowego Obywatela Barczewa (2005)
- Nagroda im. Biskupa Ignacego Krasickiego (2010) - za całokształt twórczości oraz społeczną działalność[3]
Wystawy
Barbara Hulanicka prezentowała swoją twórczość rokrocznie na ponad 50 wystawach indywidualnych w całej Polsce. W 1957 roku po raz pierwszy wyeksponowano samodzielnie jej prace w CPLiA w Mikołajkach. Jednak już od 1956 r. uczestniczyła w krajowych wystawach zbiorowych. Przez cały okres twórczości wystawiała tkaniny w BWA w Olsztynie, Muzeum we Fromborku, Galeria EL w Elblągu, Centrum Polsko-Francuskie w Olsztynie, Galeria ZPAP Olsztyn. Obecnie twórczość artystki prezentowana jest w skansenie w Olsztynku, gdzie umieszczono stałą ekspozycję, m.in. gobelinów. Została również zauważona i doceniona zagranicą. Jej indywidualne wystawy zagraniczne to:
- ZSRR: Kaliningrad (1964)
- Francja: Lilie (1974), Angers (1988), Amboise, Chateauroux (1989), Angers, St. Brieuc (1994)
- USA: San Francisco, Carmel, Los Angeles (1975), Corpus Christi, Huston, Kingswille, San Antonio (1976)
- Anglia: Londyn (1977), Edynburg, Glasgow (1978)
- Węgry: Eger (1989)
- Niemcy: Hannover (1989), Nettetal, Bonn (1991), Travemünde (1992) Langenhagen (1993), Bad Driburg (1995), Travemunde (1997), Nettetal, Osnabruck (2002), Osnabruck (2003)
- Włochy: Rzym (1991)
- Szwajcaria: Genewa (2001)
Prace Barbary Hulanickiej znajdują się w wielu muzeach polskich : Muzeum im. Feliksa Nowowiejskiego w Barczewie, Muzeum im. Mikołaja Kopernika we Fromborku, Muzeum Archidiecezjalne w Gnieźnie, Muzeum Archidiecezjalne w Krakowie, Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, Muzeum Budownictwa Ludowego w Olsztynku, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Urząd Rady Ministrów i Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Ziemi Kujawskiej we Włocławku, a także w wielu galeriach i muzeach w Australii, Danii, Francji, Niemczech, Republice Południowej Afryki, Rosji, Stanach Zjednoczonych, Szwajcarii, Watykanie, Wielkiej Brytanii i we Włoszech, jak również w zbiorach prywatnych. Jej tkaniny zakupiono jako dary dla Josipa B. Tito i Nikity Chruszczowa, kardynała Karola Wojtyły, prymasa Stefana Wyszyńskiego, papieża Pawła VI i Richarda Nixona, francuskiego biskupa Jeana Orchampt d’Angersa. W 1983 r. w Rzymie osobiście darowała swoją tkaninę papieżowi Janowi Pawłowi II. Działacze Domu Polski Wschodniej, który niedawno otwarto w Brukseli, zamówili u niej tkaninę na ścianę w sali obrad.
Przypisy
- ↑ Aleksander Błachowski, Barbara Hulanicka. Tkanina : jubileusz czterdziestopięciolecia pracy twórczej, ulotka w zbiorach dokumentów życia społecznego Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Olsztynie.
- ↑ Barbara Hulanicka, Religie świata w tkaninie podwójnej, Rzym 1991, katalog wystawy ze zbiorów dokumentów życia społecznego Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Olsztynie.
- ↑ Władysław Katarzyński, Barbara Hulanicka z nagrodą biskupa : prestiżowe wyróżnienie dla mistrzyni artystycznych tkanin, „Gazeta Olsztyńska” 2010, nr 95, s. 4.
Bibliografia
- Warmia i Mazury w tkaninie Barbary Hulanickiej : [katalog wystawy, Reszel sierpień-październik 1966 r.]. - W zbiorach dokumentów życia społecznego Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Olsztynie
- Barbara Hulanicka : życie i twórczość / oprac. Elżbieta Topolnicka-Niemcewicz. – Olsztyn : Galeria Sztuki Współczesnej BWA, 2005/2006. – Katalog wystawy w zbiorach dokumentów życia społecznego Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Olsztynie
