Barbara Lanton: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
(Utworzył nową stronę „Aktorka teatralna i filmowa ==Biografia== Barbara Lanton ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie w 1967 roku. Występowała w teatrach: * [[Te…”) |
(→Zobacz też) |
||
Linia 35: | Linia 35: | ||
[[Category:Teatr|Lanton,Barbara]] | [[Category:Teatr|Lanton,Barbara]] | ||
[[Category:Olsztyn|Lanton,Barbara]] | [[Category:Olsztyn|Lanton,Barbara]] | ||
− | [[Category: | + | [[Category:1945-1989|Lanton,Barbara]] |
Aktualna wersja na dzień 18:49, 9 lip 2014
Aktorka teatralna i filmowa
Biografia
Barbara Lanton ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie w 1967 roku. Występowała w teatrach:
- Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie - 1967-1968
- Teatr Ziemi Mazowieckiej w Warszawie - 1969-1978
- Teatr Popularny w Warszawie - 1978-1990
Twórczość
Aktorka debiutowała 27 lipca 1967 r. w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie. Występowała również w spektaklach Teatru Telewizji, filmach oraz serialach:
- Dancing w kwaterze Hitlera (1968)
- Pastorale heroica (1983)
- Rzeka kłamstwa (1987)
- Królewskie sny (1988)
- W labiryncie (1988-1990)
- Odbicia (1989)
- Mów mi Rockefeller (1990)
- Panna z mokrą głową (1994)
Twórczość w Olsztynie
Barbara Lanton pracowała w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie w latach 1967-1968. Wystąpiła w sztukach:
- Wassa Żeleznowa – Maksym Gorki, reż. Jolanta Ziemińska, grana postać – Rachel, premiera 27 lipca 1967 (debiut sceniczny)
- Hamlet – William Sheakespeare, reż. Bohdan Poręba, grana postać – Ofelia, córka Poloniusza, premiera 23 lutego 1968 r.
- Danaidy – Ajschylos, reż. Bohdan Głuszczak, grana postać – Kobieta I, premiera 27 marzec 1968
- Niezawodny system – Georges Feydeau, reż. Zbigniew Kopalko, grana postać – Madeleine, premiera 17 sierpnia 1968
Recenzent teatralny, Bohdan Kurowski oceniał jedną z ról aktorki w sztuce Williama Shekespeare’a Hamlet „Tragiczną Ofelią była Barbara Lanton. Stworzyła postać tym bardziej wzruszającą, że niesłychanie prostą, bez cienia minoderii. W scenie szaleństwa nie dała się wciągnąć w żadną z licznych pułapek czyhających na niedoświadczonego aktora” [1].
Bibliografia
- Kurowski, Bohdan: Dni powszednie i święta : felietony i recenzje teatralne / Bohdan Kurowski. – Olsztyn : „Pojezierze”, 1975.
Przypisy
- ↑ Kurowski, Bohdan, Dni powszednie i święta, Olsztyn, 1975, S. 169