Max Meyhöfer: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Image:meyhofer_max_foto.jpg|thumb|right|200px|Źródło: [http://www.kreisgemeinschaft-ortelsburg.de/03/meyhoefer.htm www.kreisgemeinschaft-ortelsburg.de] ]] | [[Image:meyhofer_max_foto.jpg|thumb|right|200px|Źródło: [http://www.kreisgemeinschaft-ortelsburg.de/03/meyhoefer.htm www.kreisgemeinschaft-ortelsburg.de] ]] | ||
[[Image:meyhofer_max_ksiazka.jpg|thumb|right|200px|]] | [[Image:meyhofer_max_ksiazka.jpg|thumb|right|200px|]] | ||
| − | (1889-1972) – nauczyciel, historyk, badacz dziejów Mazur | + | (1889-1972) – nauczyciel, historyk, badacz dziejów [[ewim:Mazury|Mazur]] |
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Max Gustaw Friedrich Meyhöfer urodził się 30 lipca 1889 r. we wschodnipruskiej dzielnicy Gumbina – Jodssen (obecnie Dworniki w Rosji), w rodzinie nauczyciela Gustawa Meyhöfera. Był uczniem gimnazjum w Gubinie i w Królewcu. W 1909 r. podjął studia na Albertynie. Kształcił się w zakresie germanistyki, historii, geologii, i teologii ewangelickiej. W 1912 r. otrzymał tytuł doktora. Odbył praktykę nauczycielską w Gimnazjum w Kneiphöfschen. W czasie I wojny światowej wcielony został do wojska. Od 1919 r. nauczał w Gimnazjum w Królewcu. W 1930 r. został mianowany dyrektorem Hindenburgschule w Szczytnie (był ostatnim dyrektorem tej szkoły). Brał udział w kampanii wrześniowej przeciwko Polsce. Następnie do końca wojny nauczał w Szczytnie. W 1944 r. powierzono mu kierowanie Volkssturmem w tym regionie. Prusy Wschodnie opuścił w 1945 r. tuż przed wkroczeniem wojsk rosyjskich. Przez pewien czas był nauczycielem w Erfurcie. W latach 1946-1955 nauczał w Oldenburgu w żeńskiej szkole św. Cecylii. Od 1957 r. pracował w Getyndze. Zmarł 25 maja 1972 r. w Unna-Massen koło Dortmundu w wieku 82 lat. Był żonaty. Miał dwoje dzieci. | + | Max Gustaw Friedrich Meyhöfer urodził się 30 lipca 1889 r. we wschodnipruskiej dzielnicy Gumbina – Jodssen (obecnie Dworniki w Rosji), w rodzinie nauczyciela Gustawa Meyhöfera. Był uczniem gimnazjum w Gubinie i w[[ewim:Królewiec| Królewcu]]. W 1909 r. podjął studia na [[ewim:Albertyna|Albertynie]]. Kształcił się w zakresie germanistyki, historii, geologii, i teologii ewangelickiej. W 1912 r. otrzymał tytuł doktora. Odbył praktykę nauczycielską w Gimnazjum w Kneiphöfschen. W czasie I wojny światowej wcielony został do wojska. Od 1919 r. nauczał w Gimnazjum w Królewcu. W 1930 r. został mianowany dyrektorem Hindenburgschule w [[ewim:Szczytno|Szczytnie]] (był ostatnim dyrektorem tej szkoły). Brał udział w kampanii wrześniowej przeciwko Polsce. Następnie do końca wojny nauczał w Szczytnie. W 1944 r. powierzono mu kierowanie Volkssturmem w tym regionie. Prusy Wschodnie opuścił w 1945 r. tuż przed wkroczeniem wojsk rosyjskich. Przez pewien czas był nauczycielem w Erfurcie. W latach 1946-1955 nauczał w Oldenburgu w żeńskiej szkole św. Cecylii. Od 1957 r. pracował w Getyndze. Zmarł 25 maja 1972 r. w Unna-Massen koło Dortmundu w wieku 82 lat. Był żonaty. Miał dwoje dzieci. |
==Działalność== | ==Działalność== | ||
| − | Jako nauczyciel historii badał dzieje swoich rodzinnych stron. W 1926 r. napisał historię macierzystego pułku artylerii oraz studium o gospodarce miejskiej Królewca od 1724 r. W latach 30-tych zainteresował się bliżej dziejami Mazur. Od początku lat 50-tych prowadził badania w Getyndze, w dawnych Archiwach Państwowych Królewca. Zbierał wówczas materiały opublikowane następnie w serii książek poświęconych regionowi Szczytna oraz innych miast byłych Prus Wschodnich. Pod jego redakcją oraz z jego wieloma tekstami wydane zostały monografie Szczytna (1957), Giżycka (1961), Nidzicy (1968) a także szereg samodzielnych opracowań poświęconych historii wsi z tych powiatów. W 1964 r. z okazji 70-lecia otwarcia szczycieńskiej szkoły, której był dyrektorem, opracował historię placówki. | + | Jako nauczyciel historii badał dzieje swoich rodzinnych stron. W 1926 r. napisał historię macierzystego pułku artylerii oraz studium o gospodarce miejskiej Królewca od 1724 r. W latach 30-tych zainteresował się bliżej dziejami Mazur. Od początku lat 50-tych prowadził badania w Getyndze, w dawnych Archiwach Państwowych Królewca. Zbierał wówczas materiały opublikowane następnie w serii książek poświęconych regionowi Szczytna oraz innych miast byłych [[ewim:Prusy Wschodnie|Prus Wschodnich]]. Pod jego redakcją oraz z jego wieloma tekstami wydane zostały monografie [[ewim:Szczytno|Szczytna]] (1957), [[ewim:Giżycko|Giżycka]] (1961), [[ewim:Nidzica|Nidzicy]] (1968) a także szereg samodzielnych opracowań poświęconych historii wsi z tych powiatów. W 1964 r. z okazji 70-lecia otwarcia szczycieńskiej szkoły, której był dyrektorem, opracował historię placówki. |
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
[[Category:Badacze historii i kultury|Meyhöfer,Max]] | [[Category:Badacze historii i kultury|Meyhöfer,Max]] | ||
[[Category:Powiat szczycieński|Meyhöfer,Max]] | [[Category:Powiat szczycieński|Meyhöfer,Max]] | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Szczytno|Meyhöfer,Max]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:Nauczyciele i dyrektorzy placówek|Meyhöfer,Max]] |
| + | [[Category:1918-1944|Meyhöfer,Max]] | ||
| + | [[Category:1945-1989|Meyhöfer,Max]] | ||
Wersja z 10:49, 16 lip 2014
(1889-1972) – nauczyciel, historyk, badacz dziejów Mazur
Biografia
Max Gustaw Friedrich Meyhöfer urodził się 30 lipca 1889 r. we wschodnipruskiej dzielnicy Gumbina – Jodssen (obecnie Dworniki w Rosji), w rodzinie nauczyciela Gustawa Meyhöfera. Był uczniem gimnazjum w Gubinie i w Królewcu. W 1909 r. podjął studia na Albertynie. Kształcił się w zakresie germanistyki, historii, geologii, i teologii ewangelickiej. W 1912 r. otrzymał tytuł doktora. Odbył praktykę nauczycielską w Gimnazjum w Kneiphöfschen. W czasie I wojny światowej wcielony został do wojska. Od 1919 r. nauczał w Gimnazjum w Królewcu. W 1930 r. został mianowany dyrektorem Hindenburgschule w Szczytnie (był ostatnim dyrektorem tej szkoły). Brał udział w kampanii wrześniowej przeciwko Polsce. Następnie do końca wojny nauczał w Szczytnie. W 1944 r. powierzono mu kierowanie Volkssturmem w tym regionie. Prusy Wschodnie opuścił w 1945 r. tuż przed wkroczeniem wojsk rosyjskich. Przez pewien czas był nauczycielem w Erfurcie. W latach 1946-1955 nauczał w Oldenburgu w żeńskiej szkole św. Cecylii. Od 1957 r. pracował w Getyndze. Zmarł 25 maja 1972 r. w Unna-Massen koło Dortmundu w wieku 82 lat. Był żonaty. Miał dwoje dzieci.
Działalność
Jako nauczyciel historii badał dzieje swoich rodzinnych stron. W 1926 r. napisał historię macierzystego pułku artylerii oraz studium o gospodarce miejskiej Królewca od 1724 r. W latach 30-tych zainteresował się bliżej dziejami Mazur. Od początku lat 50-tych prowadził badania w Getyndze, w dawnych Archiwach Państwowych Królewca. Zbierał wówczas materiały opublikowane następnie w serii książek poświęconych regionowi Szczytna oraz innych miast byłych Prus Wschodnich. Pod jego redakcją oraz z jego wieloma tekstami wydane zostały monografie Szczytna (1957), Giżycka (1961), Nidzicy (1968) a także szereg samodzielnych opracowań poświęconych historii wsi z tych powiatów. W 1964 r. z okazji 70-lecia otwarcia szczycieńskiej szkoły, której był dyrektorem, opracował historię placówki.
Bibliografia
- Chłosta, Jan: Biografie Niemców z Prus Wschodnich / Jan Chłosta. – Olsztyn : SQL, 2010. – S. 112, 114.
- Powiat szczycieński. Przeszłość – współczesność / pod red. Grzegorza Jasińskiego, Zbigniewa Kudrzyckiego i Andrzeja Misiuka. – Szczytno : Starostwo Powiatowe, 2006. - S. 745.
