Ewa Ilasz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Tkaczka | Tkaczka | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Mieszka i pracuje w Węgorzewie. Ukończyła Technikum Budowlane i pracowała w budownictwie. Gdy straciła pracę zapisała się na kurs tkactwa w [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]]. Obecnie pracuje w Muzeum. | + | Mieszka i pracuje w [[ewim:Węgorzewo|Węgorzewie]]. Ukończyła Technikum Budowlane i pracowała w budownictwie. Gdy straciła pracę zapisała się na kurs tkactwa w [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]]. Obecnie pracuje w Muzeum. |
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
Umiejętności tkackich nauczyła się na kursie w [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]] prowadzonym przez [[Anna Bałdyga|Annę Bałdygę]], [[Teresa Pryzmont|Teresę Pryzmont]] oraz [[Irena Chomiczewska|Irenę Chomiczewską]] na przełomie 1999/2000 roku. Okazało się że ma predyspozycje do tkactwa i lubi wykonywaną pracę. W 2002 r. została zatrudniona w [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]], w pracowni tkackiej. „Większość tkanin wykonywana jest na bawełnianej osnowie łączonej z kolorowym wątkiem. Z braku innych naturalnych surowców, jak len czy wełna , stosowana jest włóczka z anilany. (…) wzornictwo nawiązuje do stosowanego tradycyjnie na tkaninach mazurskich, wileńskich, litewskich, suwalskich czy podlaskich, w zależności od tego, jaką tkaninę wykonuje. Nie jest to jednak wierne odtwarzanie (…) [Ewa Ilasz] przetwarza motywy wzięte z owych wielkich tradycji, na swoje własne kompozycje, które rodzą się w jej wyobraźni lub drzemią gdzieś w środku i uruchamiają się, gdy siada do krosien<ref> Beba, Bożena, ''Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach'' Olsztyn, 2008, S. 62 </ref>. | Umiejętności tkackich nauczyła się na kursie w [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]] prowadzonym przez [[Anna Bałdyga|Annę Bałdygę]], [[Teresa Pryzmont|Teresę Pryzmont]] oraz [[Irena Chomiczewska|Irenę Chomiczewską]] na przełomie 1999/2000 roku. Okazało się że ma predyspozycje do tkactwa i lubi wykonywaną pracę. W 2002 r. została zatrudniona w [[Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie]], w pracowni tkackiej. „Większość tkanin wykonywana jest na bawełnianej osnowie łączonej z kolorowym wątkiem. Z braku innych naturalnych surowców, jak len czy wełna , stosowana jest włóczka z anilany. (…) wzornictwo nawiązuje do stosowanego tradycyjnie na tkaninach mazurskich, wileńskich, litewskich, suwalskich czy podlaskich, w zależności od tego, jaką tkaninę wykonuje. Nie jest to jednak wierne odtwarzanie (…) [Ewa Ilasz] przetwarza motywy wzięte z owych wielkich tradycji, na swoje własne kompozycje, które rodzą się w jej wyobraźni lub drzemią gdzieś w środku i uruchamiają się, gdy siada do krosien<ref> Beba, Bożena, ''Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach'' Olsztyn, 2008, S. 62 </ref>. | ||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
<references/> | <references/> | ||
[[Category:Sztuka ludowa|Ilasz,Ewa]] | [[Category:Sztuka ludowa|Ilasz,Ewa]] | ||
| + | [[Category:Twórcy ludowi|Ilasz,Ewa]] | ||
[[Category:Etnografia|Ilasz,Ewa]] | [[Category:Etnografia|Ilasz,Ewa]] | ||
[[Category:Rzemiosło artystyczne|Ilasz,Ewa]] | [[Category:Rzemiosło artystyczne|Ilasz,Ewa]] | ||
| − | |||
[[Category:Powiat węgorzewski|Ilasz,Ewa]] | [[Category:Powiat węgorzewski|Ilasz,Ewa]] | ||
| − | + | [[Category:Węgorzewo (gmina miejsko-wiejska)|Ilasz, Ewa]] | |
| − | + | [[Category:1945-1989Ilasz,Ewa]] | |
| − | + | [[Category:1990-|Ilasz,Ewa]] | |
Wersja z 08:34, 14 sie 2014
Tkaczka
Spis treści
Biografia
Mieszka i pracuje w Węgorzewie. Ukończyła Technikum Budowlane i pracowała w budownictwie. Gdy straciła pracę zapisała się na kurs tkactwa w Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie. Obecnie pracuje w Muzeum.
Twórczość
Umiejętności tkackich nauczyła się na kursie w Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie prowadzonym przez Annę Bałdygę, Teresę Pryzmont oraz Irenę Chomiczewską na przełomie 1999/2000 roku. Okazało się że ma predyspozycje do tkactwa i lubi wykonywaną pracę. W 2002 r. została zatrudniona w Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie, w pracowni tkackiej. „Większość tkanin wykonywana jest na bawełnianej osnowie łączonej z kolorowym wątkiem. Z braku innych naturalnych surowców, jak len czy wełna , stosowana jest włóczka z anilany. (…) wzornictwo nawiązuje do stosowanego tradycyjnie na tkaninach mazurskich, wileńskich, litewskich, suwalskich czy podlaskich, w zależności od tego, jaką tkaninę wykonuje. Nie jest to jednak wierne odtwarzanie (…) [Ewa Ilasz] przetwarza motywy wzięte z owych wielkich tradycji, na swoje własne kompozycje, które rodzą się w jej wyobraźni lub drzemią gdzieś w środku i uruchamiają się, gdy siada do krosien[1].
Działalność
Ewa Ilasz nieustannie rozwija i doskonali swoje umiejętności podpatrując inne tkaczki lub korzystając z literatury. Sama również prowadzi kursy tkackie dla dzieci i dorosłych, dla mieszkańców Węgorzewa oraz wszystkich chętnych. Reprezentując Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie bierze udział w pokazach, festynach i jarmarkach w Polsce i za granicą (Litwa, Rosja).
Bibliografia
- Beba, Bożena: Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach / Bożena Beba. – Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2008. – S. 61-63.
Przypisy
- ↑ Beba, Bożena, Współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach Olsztyn, 2008, S. 62
