Zbigniew Nienacki: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 1: Linia 1:
[[Image:Skanuj0003.jpg|frame|right]]
+
[[Image:Skanuj0003.jpg|frame|right|Ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Olsztynie.<br>(Fot. Cz. Wasiłowski)]]  
  
 
(1929-1997) – pisarz, dramaturg, publicysta, dziennikarz (wł. Zbigniew Nowicki)  
 
(1929-1997) – pisarz, dramaturg, publicysta, dziennikarz (wł. Zbigniew Nowicki)  
  
== Biografia ==
+
== Biografia ==
  
 
Urodził się 1 stycznia 1929 roku w Łodzi. W 1940 roku, wraz z rodziną, został wysiedlony do Słupi Skierniewickiej. Po zakończeniu wojny powrócił do Łodzi i tam też rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym, po którego ukończeniu przez krótki czas pracował jako wychowawca w Domu Dziecka w Szklarskiej Porębie. W 1948 roku rozpoczął studia w Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi, a w roku następnym otrzymał stypendium i przeniósł się do Moskwy, gdzie miał kontynuować studia we Wszechzwiązkowym Instytucie Kinematografii. Po pierwszym roku powrócił jednak do Łodzi z tzw. „wilczym biletem” ( co wiązało się z zakazem dalszego kształcenia i wydawania utworów). W 1950 roku rozpoczął pracę w dziennikarstwie. Najpierw w dziale rolnym „Gazety Robotniczej”, a następnie (w latach 1951-1962) powierzono mu kierowanie działem reportażu w „Odgłosach”. W okresie 1962-1965 pełnił funkcję ławnika sądowego w Łodzi, był radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej, członkiem PZPR (od 1962 roku) i ZLP. W 1964 roku otrzymał literacką nagrodę miasta Łodzi. W tym czasie (do 1967 roku) wydał jedenaście powieści oraz opublikował cztery sztuki teatralne. W 1967 roku rozpoczyna nowy rozdział swojego życia – przenosi się do Jerzwałdu. Tam też powstają najważniejsze i najpopularniejsze jego dzieła. Umiera 23 września 1994 roku w szpitalu w Morągu.  
 
Urodził się 1 stycznia 1929 roku w Łodzi. W 1940 roku, wraz z rodziną, został wysiedlony do Słupi Skierniewickiej. Po zakończeniu wojny powrócił do Łodzi i tam też rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym, po którego ukończeniu przez krótki czas pracował jako wychowawca w Domu Dziecka w Szklarskiej Porębie. W 1948 roku rozpoczął studia w Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi, a w roku następnym otrzymał stypendium i przeniósł się do Moskwy, gdzie miał kontynuować studia we Wszechzwiązkowym Instytucie Kinematografii. Po pierwszym roku powrócił jednak do Łodzi z tzw. „wilczym biletem” ( co wiązało się z zakazem dalszego kształcenia i wydawania utworów). W 1950 roku rozpoczął pracę w dziennikarstwie. Najpierw w dziale rolnym „Gazety Robotniczej”, a następnie (w latach 1951-1962) powierzono mu kierowanie działem reportażu w „Odgłosach”. W okresie 1962-1965 pełnił funkcję ławnika sądowego w Łodzi, był radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej, członkiem PZPR (od 1962 roku) i ZLP. W 1964 roku otrzymał literacką nagrodę miasta Łodzi. W tym czasie (do 1967 roku) wydał jedenaście powieści oraz opublikował cztery sztuki teatralne. W 1967 roku rozpoczyna nowy rozdział swojego życia – przenosi się do Jerzwałdu. Tam też powstają najważniejsze i najpopularniejsze jego dzieła. Umiera 23 września 1994 roku w szpitalu w Morągu.  
  
== Twórczość ==
+
== Twórczość ==
  
 
Zadebiutował już w 1946 roku powieścią zatytułowaną „Związek poszukiwaczy skarbów” publikowaną w odcinkach w piśmie „Przyjaciel”. Następnie wydał trzy zbiory reportaży i w 1957 roku powieść „Uroczysko” stanowiącą pierwowzór sagi o Panu Samochodziku. W pierwszej połowie lat sześćdziesiątych wydaje jeszcze pięć powieści dla młodzieży, pięć dla dorosłych i cztery sztuki teatralne. Podczas pobytu w Jerzwałdzie ukazują się kolejne części cyklu o Panu Samochodziku oraz powieści dla dorosłych ze słynnym „Wielkim lasem”, trzytomową „Dagome Iudex” czy też nie mniej kontrowersyjnymi tomami „Raz w roku w Skiroławkach”. Cykl o Panu Samochodziku doczekał się kilku adaptacji filmowych. Książki były tłumaczone na wiele języków (m.in. na niemiecki, rosyjski, czeski, ukraiński, estoński, węgierski, bułgarski), a sztuki doczekały się inscenizacji nie tylko w teatrach łódzkich, ale i ekranizacji w Teatrze Telewizji.  
 
Zadebiutował już w 1946 roku powieścią zatytułowaną „Związek poszukiwaczy skarbów” publikowaną w odcinkach w piśmie „Przyjaciel”. Następnie wydał trzy zbiory reportaży i w 1957 roku powieść „Uroczysko” stanowiącą pierwowzór sagi o Panu Samochodziku. W pierwszej połowie lat sześćdziesiątych wydaje jeszcze pięć powieści dla młodzieży, pięć dla dorosłych i cztery sztuki teatralne. Podczas pobytu w Jerzwałdzie ukazują się kolejne części cyklu o Panu Samochodziku oraz powieści dla dorosłych ze słynnym „Wielkim lasem”, trzytomową „Dagome Iudex” czy też nie mniej kontrowersyjnymi tomami „Raz w roku w Skiroławkach”. Cykl o Panu Samochodziku doczekał się kilku adaptacji filmowych. Książki były tłumaczone na wiele języków (m.in. na niemiecki, rosyjski, czeski, ukraiński, estoński, węgierski, bułgarski), a sztuki doczekały się inscenizacji nie tylko w teatrach łódzkich, ale i ekranizacji w Teatrze Telewizji.  
  
== Publikacje ==
+
== Publikacje ==
  
=== Powieści dla młodzieży ===
+
=== Powieści dla młodzieży ===
  
 
*''Uroczysko'', 1957  
 
*''Uroczysko'', 1957  
Linia 32: Linia 32:
 
*''Pan Samochodzik i nieuchwytny kolekcjoner'', 1997 (książkę dokończył [[Jerzy Ignaciuk|Jerzy Ignaciuk]])
 
*''Pan Samochodzik i nieuchwytny kolekcjoner'', 1997 (książkę dokończył [[Jerzy Ignaciuk|Jerzy Ignaciuk]])
  
=== Powieści dla dorosłych ===
+
=== Powieści dla dorosłych ===
  
 
*''Worek Judaszów'', 1961  
 
*''Worek Judaszów'', 1961  
Linia 47: Linia 47:
 
*''Dagome Iudex'', 1989-1994
 
*''Dagome Iudex'', 1989-1994
  
=== Sztuki teatralne ===
+
=== Sztuki teatralne ===
  
 
*''Termitiera'', 1962  
 
*''Termitiera'', 1962  
Linia 54: Linia 54:
 
*''Opowieść o Bielinku'', 1966
 
*''Opowieść o Bielinku'', 1966
  
=== Filmografia ===
+
=== Filmografia ===
  
 
*''Wyspa złoczyńców'' (scenariusz), 1965  
 
*''Wyspa złoczyńców'' (scenariusz), 1965  
Linia 62: Linia 62:
 
*''Pan Samochodzik i niesamowity dwór'' (scenariusz), 1986
 
*''Pan Samochodzik i niesamowity dwór'' (scenariusz), 1986
  
=== Ekranizacje ===
+
=== Ekranizacje ===
  
 
*''Wyspa złoczyńców'' (1965)  
 
*''Wyspa złoczyńców'' (1965)  
Linia 71: Linia 71:
 
*''Latające machiny kontra Pan Samochodzik'' (1991)
 
*''Latające machiny kontra Pan Samochodzik'' (1991)
  
== Nagrody i wyróżnienia ==
+
== Nagrody i wyróżnienia ==
  
 
*1964 – nagroda literacka miasta Łodzi za powieść ''Podniesienie i ''Worek Judaszów  
 
*1964 – nagroda literacka miasta Łodzi za powieść ''Podniesienie i ''Worek Judaszów  
Linia 80: Linia 80:
 
*1988 – Nagroda Stowarzyszenia Księgarzy Polskich za powieść ''Wielki las''
 
*1988 – Nagroda Stowarzyszenia Księgarzy Polskich za powieść ''Wielki las''
  
== Odznaczenia ==
+
== Odznaczenia ==
  
 
*Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski  
 
*Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski  
Linia 87: Linia 87:
 
*Odznaka [[Zasłużony dla Warmii i Mazur|„Zasłużony dla Warmii i Mazur”]]
 
*Odznaka [[Zasłużony dla Warmii i Mazur|„Zasłużony dla Warmii i Mazur”]]
  
== Bibliografia ==
+
== Bibliografia ==
  
 
#Szylak, Mariusz: ''Zbigniew Nienacki&nbsp;: życie i twórczość'' / Mariusz Szylak. – Warszawa&nbsp;: Wydawnictwo „Nowy Świat”, 2009.  
 
#Szylak, Mariusz: ''Zbigniew Nienacki&nbsp;: życie i twórczość'' / Mariusz Szylak. – Warszawa&nbsp;: Wydawnictwo „Nowy Świat”, 2009.  

Wersja z 12:27, 20 wrz 2010

Ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Olsztynie.
(Fot. Cz. Wasiłowski)

(1929-1997) – pisarz, dramaturg, publicysta, dziennikarz (wł. Zbigniew Nowicki)

Biografia

Urodził się 1 stycznia 1929 roku w Łodzi. W 1940 roku, wraz z rodziną, został wysiedlony do Słupi Skierniewickiej. Po zakończeniu wojny powrócił do Łodzi i tam też rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym, po którego ukończeniu przez krótki czas pracował jako wychowawca w Domu Dziecka w Szklarskiej Porębie. W 1948 roku rozpoczął studia w Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi, a w roku następnym otrzymał stypendium i przeniósł się do Moskwy, gdzie miał kontynuować studia we Wszechzwiązkowym Instytucie Kinematografii. Po pierwszym roku powrócił jednak do Łodzi z tzw. „wilczym biletem” ( co wiązało się z zakazem dalszego kształcenia i wydawania utworów). W 1950 roku rozpoczął pracę w dziennikarstwie. Najpierw w dziale rolnym „Gazety Robotniczej”, a następnie (w latach 1951-1962) powierzono mu kierowanie działem reportażu w „Odgłosach”. W okresie 1962-1965 pełnił funkcję ławnika sądowego w Łodzi, był radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej, członkiem PZPR (od 1962 roku) i ZLP. W 1964 roku otrzymał literacką nagrodę miasta Łodzi. W tym czasie (do 1967 roku) wydał jedenaście powieści oraz opublikował cztery sztuki teatralne. W 1967 roku rozpoczyna nowy rozdział swojego życia – przenosi się do Jerzwałdu. Tam też powstają najważniejsze i najpopularniejsze jego dzieła. Umiera 23 września 1994 roku w szpitalu w Morągu.

Twórczość

Zadebiutował już w 1946 roku powieścią zatytułowaną „Związek poszukiwaczy skarbów” publikowaną w odcinkach w piśmie „Przyjaciel”. Następnie wydał trzy zbiory reportaży i w 1957 roku powieść „Uroczysko” stanowiącą pierwowzór sagi o Panu Samochodziku. W pierwszej połowie lat sześćdziesiątych wydaje jeszcze pięć powieści dla młodzieży, pięć dla dorosłych i cztery sztuki teatralne. Podczas pobytu w Jerzwałdzie ukazują się kolejne części cyklu o Panu Samochodziku oraz powieści dla dorosłych ze słynnym „Wielkim lasem”, trzytomową „Dagome Iudex” czy też nie mniej kontrowersyjnymi tomami „Raz w roku w Skiroławkach”. Cykl o Panu Samochodziku doczekał się kilku adaptacji filmowych. Książki były tłumaczone na wiele języków (m.in. na niemiecki, rosyjski, czeski, ukraiński, estoński, węgierski, bułgarski), a sztuki doczekały się inscenizacji nie tylko w teatrach łódzkich, ale i ekranizacji w Teatrze Telewizji.

Publikacje

Powieści dla młodzieży

  • Uroczysko, 1957
  • Skarb Atanaryka, 1960
  • Pozwolenie na przywóz lwa, 1961
  • Wyspa złoczyńców, 1964
  • Pan Samochodzik i Templariusze, 1966
  • Księga strachów, 1967
  • Niesamowity dwór, 1969
  • Nowe przygody Pana Samochodzika, 1970
  • Pan Samochodzik i zagadki Fromborka, 1972
  • Pan Samochodzik i Fantomas, 1973
  • Pan Samochodzik i tajemnica tajemnic, 1975
  • Pan Samochodzik i Winnetou, 1976
  • Pan Samochodzik i Niewidzialni, 1977
  • Pan Samochodzik i złota rękawica, 1979
  • Pan Samochodzik i człowiek z UFO, 1985
  • Pan Samochodzik i nieuchwytny kolekcjoner, 1997 (książkę dokończył Jerzy Ignaciuk)

Powieści dla dorosłych

  • Worek Judaszów, 1961
  • Podniesienie, 1963
  • Laseczka i tajemnica, 1963
  • Z głębokości, 1964
  • Sumienie, 1965
  • Liście dębu (tom I), 1967
  • Liście dębu (tom II), 1969
  • Mężczyzna czterdziestoletni, 1971
  • Uwodziciel, 1978
  • Raz w roku w Skiroławkach (tom I i II), 1983
  • Wielki las, 1987
  • Dagome Iudex, 1989-1994

Sztuki teatralne

  • Termitiera, 1962
  • Golem, 1963
  • Styks, 1966
  • Opowieść o Bielinku, 1966

Filmografia

  • Wyspa złoczyńców (scenariusz), 1965
  • Z przygodą na ty (scenariusz), 1966
  • Akcja Brutus (scenariusz), 1970
  • Samochodzik i Templariusze (scenariusz), 1971
  • Pan Samochodzik i niesamowity dwór (scenariusz), 1986

Ekranizacje

  • Wyspa złoczyńców (1965)
  • Akcja Brutus (1970)
  • Samochodzik i Templariusze (1971)
  • Pan Samochodzik i niesamowity dwór (1986)
  • Pan Samochodzik i praskie tajemnice (1988)
  • Latające machiny kontra Pan Samochodzik (1991)

Nagrody i wyróżnienia

  • 1964 – nagroda literacka miasta Łodzi za powieść Podniesienie i Worek Judaszów
  • 1966 – nagroda literacka za powieść Liście dębu
  • 1977 – nagroda w plebiscycie czytelników „Płomyka” - „Orle pióro”
  • 1979 – nagroda Prezesa Rady Ministrów za całokształt twórczości dla dzieci i młodzieży
  • 1980 – Harcerska Nagroda Literacka "Orle Pióro" za cykl o Panu Samochodziku
  • 1988 – Nagroda Stowarzyszenia Księgarzy Polskich za powieść Wielki las

Odznaczenia

Bibliografia

  1. Szylak, Mariusz: Zbigniew Nienacki : życie i twórczość / Mariusz Szylak. – Warszawa : Wydawnictwo „Nowy Świat”, 2009.
  2. Rojek, Józef Jacek: Literaci & literatura Warmii i Mazur. – Olsztyn : Fundacja Środowisk Twórczych, 2008. – S. 56-58.
  3. Nienacki, Zbigniew: Jestem twórcą odrzuconym / Zbigniew Nienacki // „Tygodnik Kulturalny”. – 1984, nr 34, s. 3.