Kościół pw. św. Jana w Żegotach: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | [[ | + | [[image:kosc zegoty.jpg|thumb|right|290px|Źródło: [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:%C5%BBegoty,_ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_01.jpg Wikimedia Commons]]] |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Zabytek architektury sakralnej w zniesiony na początku XX wieku. | Zabytek architektury sakralnej w zniesiony na początku XX wieku. | ||
| Linia 33: | Linia 26: | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
| + | *[[ewim:Parafia pw. św. Jana Ewangelisty w Żegotach|Parafia pw. św. Jana Ewangelisty w Żegotach]] | ||
*[[ewim:Szymon Rudnicki |Szymon Rudnicki]] | *[[ewim:Szymon Rudnicki |Szymon Rudnicki]] | ||
*[[ewim:Augustyn Bludau |Augustyn Bludau]] | *[[ewim:Augustyn Bludau |Augustyn Bludau]] | ||
Aktualna wersja na dzień 07:14, 7 sie 2015
Zabytek architektury sakralnej w zniesiony na początku XX wieku.
Spis treści
Lokalizacja
Świątynię wybudowano na terenie wsi Żegoty (niem. Siegfriedswalde). Wieś położona jest w powiecie lidzbarskim, w gminie Kiwity.
Historia
Uposażenie kościoła w tej miejscowości przewidziano już w przywileju lokacyjnym z 1358 roku. Pierwsze wzmianki na temat proboszcza pochodzą z 1374 roku. Pierwotna budowla istniała w Żegotach już w XIV wieku. Jednak spalona w XVI wieki została odbudowana dopiero w 1606 roku. W tym samym czasie konsekracji świątyni dokonał biskup Szymon Rudnicki. Ponieważ budowla nie przetrwała czasów, poważnie naruszoną konstrukcję, na początku XX wieku postanowiono rozebrać. W latach 1909-1910 wzniesiono nową świątynię, którą konsekrował w 1912 roku biskup Augustyn Bludau.
Opis
Jest to kościół o charakterze neogotyckim, murowany z cegły, o trójnawowej hali, z wydzielonym prezbiterium i wieżą. Na wieżyczce z sygnaturką zachowano pochodzącą z poprzedniej świątyni chorągiewkę z datą 1515. Wnętrze kościoła przykrywa sklepienie żebrowe. Kościół otacza neogotyckie ogrodzenie z czterema kapliczkami w narożach. W dwóch z nich znajdują się barokowo-ludowe rzeźby Matki Bożej i św. Józefa, wykonane w XIX wieku, a także figury św. Katarzyny i św. Barbary.
Wyposażenie
Wystrój wnętrza jest w większości neogotycki. Ołtarz główny pochodzi z 1912 roku. Na szczególną uwagę zasługują zabytki sztuki sakralnej, przeniesione z wcześniejszego budynku. Są wśród nich m.in.:
- dawna zagroda chrzcielna o cechach ludowego rokoka, z przełomu XVIII i XIX wieku
- barokowy krucyfiks z końca XVII wieku, umieszczony w południowej nawie bocznej, wyróżniający się rzeźbionym wieńcem z winnymi gronami, w które wplecione zostały tzw. Arma Christi, czyli Narzędzia Męki Pańskiej
- prymitywny krucyfiks o cechach gotyckich, z XVII wieku, umieszczony w kruchcie pod wieżą
- zabytkowy lichtarz cynowy z XVIII wieku
- rokokowa pasyjka z XVIII wieku
- późnogotycka rzeźba Matki Boskiej Bolesnej, z około 1520-1530 roku, przechowywana obecnie na plebani.
Są tam także cenne zabytki sztuki złotniczej, w tym, m.in.:
- kielich z XVII wieku, wykonany przez złotnika z Braniewa, Krzysztofa Schmidta,
- kielich z XVII wieku, a także taca mszalna z ampułkami z 1605 roku, wykonane przez Michała Bartolomowicza, złotnika z Dobrego Miasta,
- kadzielnica rokokowa z 1767 roku, którą wykonał Gotfryd Rssel,
- łódka srebrna, wykonana przez złotnika dobromiejskiego, Antoniego Kriegera.
Zobacz też
- Parafia pw. św. Jana Ewangelisty w Żegotach
- Szymon Rudnicki
- Augustyn Bludau
- Krzysztof Schmidt
- Michał Bartolomowicz
- Gotfryd Rssel
- Antoni Krieger
Bibliografia
- Chrzanowski, Tadeusz: Przewodnik po zabytkowych kościołach północnej Warmii / Tadeusz Chrzanowski. - Olsztyn : Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 1978. - S. 168-170.
- Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej. Tom 1 / red. Bronisław Magdziarz. – Olsztyn : Kuria Metropolitalna Archidiecezji Warmińskiej, 1999. – S. 181-182.
- Piskorska, Józefa: Złotnictwo sakralne na Warmii w okresie baroku. Cz. II, Ilustrowany katalog zachowanych dzieł / Józefa Piskorska. – Olsztyn : Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 2007. – S. 133-134.
