Pałac w Bałoszycach: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | |||
[[Image: palac_baloszyce_2.jpg|thumb|right|250px| Fot. Michał Jakobielski. 2011 rok.<br>Źródło: [http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/6692/Baloszyce/ www.polskiezabytki.pl] ]] | [[Image: palac_baloszyce_2.jpg|thumb|right|250px| Fot. Michał Jakobielski. 2011 rok.<br>Źródło: [http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/6692/Baloszyce/ www.polskiezabytki.pl] ]] | ||
| − | |||
Zabytek architektury wzniesiony w połowie XIX wieku. | Zabytek architektury wzniesiony w połowie XIX wieku. | ||
Aktualna wersja na dzień 09:12, 27 kwi 2015
Zabytek architektury wzniesiony w połowie XIX wieku.
Spis treści
Lokalizacja
Rezydencja została wybudowana na terenie wsi Bałoszyce (niem. Bellschwitz), w otoczeniu parku i zabudowań gospodarczych. Wieś położona jest w północnej części powiatu iławskiego, w gminie Susz (5 km na południowy-zachód od miasta).
Historia
Znajdujący się w tej miejscowości majątek ziemski od 1532 roku należał do biskupa Pomezanii, Georga von Polenza. W 1683 roku nowym właścicielem dóbr, wraz z istniejącą już barokową rezydencją, został graf von Brünneck. Obecny pałac powstał z przebudowy wcześniejszej budowli około 1850 roku. Wzniesiono go według projektu architekta Luisa Runge, który przy budowie wzorował się na zamku Babelsberg w Poczdamie. Ostatnim właścicielem Bałoszyc aż do 1945 roku był hrabia Manfred von Brunneck. Po drugiej wojnie światowej w pałacu mieścił się Państwowy Ośrodek Hodowli Zarodowej. W latach siedemdziesiątych XX wieku przeprowadzono w nim gruntowny remont i zaadaptowano na ośrodek wypoczynkowy. W 2002 roku pałac wraz z zabudowaniami gospodarczymi został sprzedany prywatnym właścicielom. Po modernizacji otwarto tu hotel z restauracją.
Opis
Neogotycki pałac posiada urozmaiconą bryłę. Składa się na nią dwukondygnacyjnego korpusu i dwóch skrzydeł bocznych - korytarza i oranżerii z lew3ej strony oraz piętrowego budynku mieszkalnego z prawej. W elewacji frontowej wyodrębniono trójosiowy ryzalit z reprezentacyjnym wejściem głównym, w elewacji tylnej znajduje się drugie wejście, poprzez piętrowy wykusz. Budynek jest murowany i otynkowany, posadowiony na wysokiej podmurówce, podpiwniczony i ma użytkowe poddasze. Ozdobiono go gzymsami umieszczonymi w otoczeniu otworów okiennych i drzwiowych, krzyżowymi blankami oraz wieżyczkami narożnymi. Nad wejściem głównym zachowały się dwa bukraniony, a nad nimi herb rodziny von Brunneck. W otoczeniu pałacu znajduje się rozległy park ze stawami i ruinami neogotyckiego amfiteatru
Bibliografia
- Kluk, Iwona Beata: Zamki, pałace i dwory w okolicach Susza dawniej i dziś / Iwona Beata Kluk // W: Susz : z dziejów miasta i okolic / pod red. Janusza Cygańskiego. - Olsztyn : Muzeum Warmii i Mazur, 2006. – S. 119-120, 127.
- Kosińska, Monika: Pałac marzeń : perełka Warmii i Mazur / Monika Konińska. // „Gazeta Olsztyńska”. - 2003, nr 32, dod. „Gaz. Iławska”, nr 6, s. 10.
- Niesiobędzki, Wiesław: Zamki, pałace, dwory i inne zabytki powiatu iławskiego : przewodnik historyczno-krajoznawczy / Wiesław Niesiobędzki. - Iława : Wydawnictwo Tekst 2003. – S. 57-60.
Zobacz też
- Historia, materiał zamieszczony na stronie internetowej www.palacbaloszyce.com [dostęp 24.02.2014 r.]
- Pałac w stylu neogotyku angielskiego » Bałoszyce (niem. Bellschwitz), materiał zamieszczony na stronie internetowej www.zabytki.ocalicodzapomnienia.eu [dostęp 24.02.2014 r.]
