Edward Dobraczyński: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
(→Bibliografia) |
|||
Linia 28: | Linia 28: | ||
[[Category:Aktorzy i reżyserzy|Dobraczyński, Edward]] | [[Category:Aktorzy i reżyserzy|Dobraczyński, Edward]] | ||
− | [[Category:Teatr| Dobraczyński, Edward]] | + | [[Category:Teatr|Dobraczyński, Edward]] |
− | [[Category:Olsztyn| Dobraczyński, Edward]] | + | [[Category:Olsztyn|Dobraczyński, Edward]] |
− | [[Category:1945-1989| Dobraczyński, Edward]] | + | [[Category:1945-1989|Dobraczyński, Edward]] |
− | [[Category:1990-| Dobraczyński, Edward]] | + | [[Category:1990-|Dobraczyński, Edward]] |
Aktualna wersja na dzień 20:42, 9 mar 2015
(1930-1998) – reżyser teatralny, tancerz, choreograf, dyrektor Teatru Lalek w Olsztynie
Biografia
Urodził się 7 sierpnia 1930 r. w województwie lubelskim. Eksternistyczny egzamin reżyserski złożył 20 stycznia 1969 r. Pracował dla wielu teatrów, np.Państwowy Teatr Lalek „Pleciuga” w Szczecinie, „Baj” i „Lalka” w Warszawie, od 1969 r. w Teatrze Lalek w Olsztynie, a także w Zadarze (ówczesna Jugosławia), Toruniu, Wałbrzychu, Gorzowie (scena dla młodzieży „Kaczor Kwak”), Białymstoku. Łączył wielokrotnie teatr z choreografią. Zmarł 10 marca 1998 r. w Gdańsku.
Działalność
W latach 1950-1953 związany był z Państwową Operą i Filharmonią Bałtycką, jako tancerz. W latach 1953-1956 był choreografem takich zespołów jak: Zespół Pieśni i Tańca Ziemi Kaszubskiej, Zespół Pieśni i Tańca Stoczni Gdańskiej. Działał też jako tancerz w zespole baletowym „Skolimów”. Od 1956 r. do 1962 r. tańczył jako solista w balecie Państwowej opery i Filharmonii Bałtyckiej. Reżyserował i współtworzył choreografię do baletów: Harnasie Szymanowskiego, Wesele w Ojcowie Kurpińskiego. W 1962 r. rozpoczął współpracę z Państwowym Teatrem Lalek „Miniatura” w Gdańsku jako choreograf (Bo w mazurze taka dusza, Czarodziejski młyn, Piast i Popiel). W 1981 r. zaczął pełnić funkcję dyrektora artystycznego i naczelnego Teatru Lalek w Olsztynie (do 1989 r.). Placówka w czasie jego kierownictwa przyjęła za priorytetowe budzenie w widzu dziecięcym poczucia ciągłości tradycji. Wprowadzono na scenę wiele sztuk odwołujących się do historii i kultury polskiej, jak np. Betlejem polskie L. Rydla (1981) w reżyserii Edwarda Dobraczyńskiego. Wyreżyserował wiele sztuk teatralnych, m.in.: Witeź Janosz, Stop, Bajka o dobrym smoku, natomiast na scenie olsztyńskiej:
- Baśń o Emilianie (1981)
- Niezwyciężony kogut (1982)
- Chcę być duży (1982)
- O Piaście i Popielu (1983)
- Wilk, Koza i Koźlęta (1983)
- O Kasi, co gąski zgubiła (1984)
- Malutka czarownica (1985)
- O straszliwym smoku, dzielnym szewczyku, prześlicznej królewnie i królu Gwoździku (1986)
- Wojna o echo (1986)
- Różowy Malkolm postrach mórz południowych (1987)
- Baśń i pięknej Parysadzie (1987)
Nagrody i wyróżnienia
Nagrody wojewódzkie za osiągnięcia twórcze i upowszechnianie kultury 1982
Bibliografia
- [Zespół Teatru Lalek w Olsztynie] - Urszula Kucharzewska // „Warmia i Mazury”. – 1976, nr 3, dod. „Olsztyński Teatr Lalek”, s. [4].
- Olsztyński Teatr Lalek 1953-2003. Prapoczątki. Lata powojenne. Współczesność. – Olsztyn : OTL, 2003. – 12-13, 26-27.]]