Andrzej Rozhin

(1940- ) – reżyser, aktor, scenarzysta, dyrektor teatrów

Biografia

Urodził się 4 maja 1940 roku we Lwowie. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie i na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie. Założyciel, dyrektor i reżyser Akademickiego Teatru Gong-2 w Lublinie (1960-1974). W latach 1961-1967 aktor Teatru im. H. Ch. Andersena w Lublinie. Jest organizatorem, twórcą Lubelskiej Wiosny Teatralnej (festiwal teatrów studenckich, 1966-1974). W latach 1974-1993 dyrektor i kierownik artystyczny Teatru im. J. Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim, Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie, Teatru Polskiego w Szczecinie, Teatru im. J. Słowackiego w Koszalinie, Teatru im. J. Osterwy w Lublinie. Reżyser ponad 180 realizacji teatralnych w Polsce i za granicą (Słowacja, Węgry). Uprawia różne gatunki teatralne – komedia, dramat, musical, opera. Jest autorem muzyki, scenografii i ruchu w przedstawieniach teatralnych. Jest reżyserem Teatru Telewizji. Współpracował z wybitnymi polskimi aktorami m.in. Tadeuszem Łomnickim, Janem Świderskim, Ireną Kwiatkowską, Czesławem Wołłejką. W jego teatrach debiutowało wielu polskich aktorów. Przedstawienia w reżyserii A. Rozhina zdobyły wiele nagród na festiwalach krajowych i zagranicznych. Współpracował z Teatrem Polskiego Radia. W 2006 roku obchodził 45-lecie pracy artystycznej. Zrealizował Wyzwolenie Stanisława Wyspiańskiego w Teatrze im. J. Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim oraz Manekin czyli kochanek Hitlera Stanisława Dejczera w Teatrze Śląskim w Katowicach. Od 1964 roku członek Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatru i Filmu-Związek Artystów Scen Polskich (członek Zarządu Głównego 2002-2006, od 2007 członek Rady Programowej). Współautor Raportu o stanie polskiego teatru za rok 2001 (Warszawa, 2003), redaktor książki I Forum – Teatr Jutra (Warszawa, 2003), współautor książki Akademicki Teatr Gong2 – spojrzenie w przeszłość (Lublin, 2005). Autor projektu, redaktor, współautor ksiązki Artyści Sceny Polskiej w ZASP 1918-2008 (Warszawa, 2008).

Działalność w Olsztynie

Andrzej Rozhin dyrektorem został 1 września 1977 roku. Zrealizował czternaście premier, w tym cztery sam wyreżyserował. Były to:

• Premia Aleksandra Helmana (premiera 15.10.1977)
• Egzamin Jana Pawła Gawlika (premiera 28.01.1978)
• Białe małżeństwo Tadeusza Różewicza (premiera 8.04.1977)

oraz premiera już w następnym sezonie

• Pierścień i róża Wiliama M. Thackeray’a (premiera 17.09.1978)

Jako dyrektor współpracował z innymi twórcami i reżyserami. M.in. Dom Bernardy Alba F. G. Lorki oraz Niejaki Piórko H. Michaux reżyserował Zbigniew Wróbel, Wariatkę z Chaillot J. Giradoux reżyserował Lech Hellwig-Górzyński, Freuda teorię snów A. Cwojdzińskiego reżyserował Henryk Dłużyński, Taniec śmierci A. Strindberga reżyserował Feliks Falk, Woyzecka G. Buchnera Agnieszka Holland i Laco Adamik. Jan Pietrzak zrealizował Uwaga! Kabaret!. W Teatrze funkcjonowały Scena główna, duża, gdzie pokazywano spektakle dla masowej widowni, Scena Margines dla spektakli kameralnych, monodramów, spektakli kabaretowych, Scena XX wieku dla sztuk współczesnych. Doszło do ożywienia wokół teatru. Realizowano skuteczną reklamę i popularyzację. Powstało studium wiedzy o teatrze, organizowano spotkania twórców z widzami oraz prezentacje warsztatowe. Znani krytycy i teoretycy teatru prowadzili prelekcje teatralne, m.in. Konstanty Puzyna, Jerzy Koenig. Organizowano wystawy plastyczne i teatralne. Rozhina odwołano 30 czerwca 1978 roku.

Nagrody i odznaczenia

Laureat licznych odznaczeń m.in.

• Złoty Krzyż Zasługi
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
• oraz wielu nagród na licznych festiwalach teatralnych krajowych i zagranicznych.

Bibliografia

1. Prusiński, Tadeusz : Jest teatr w Olsztynie / Tadeusz Prusiński. – Olsztyn : Teatr im. Stefana Jaracza, 2005.
2. Segiet, Janusz: Portrety olsztyńskie / Janusz Segiet. – Olsztyn : Gray Goblin, 2005.

Zobacz też

• http://piosenkiwstarymkinie.pl/andrzej-rozhin-rezseria
• http://andrzejrozhin.wizytowka.pl/