Bernard Krajnik: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
m
 
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
[[Image:krajnik.jpg|thumb|right|200px|Źródło: <ref>Korecki Andrzej, ''Ludzie Ziemi Nowomiejskiej. Cz. 1'', Toruń, Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego, 2000, s. 205.</ref>]]
 
 
(1908-1976) – pedagog, społecznik, zbieracz zabytków kultury, autor opracowań etnograficznych
 
(1908-1976) – pedagog, społecznik, zbieracz zabytków kultury, autor opracowań etnograficznych
  
 
==Biografia==
 
==Biografia==
Urodził się 30 sierpnia 1908 r. w Tylicach, w powiecie lubawskim w rodzinie Teofila i Antoniny z Zielińskich. Po ukończeniu nauki w Szkole Powszechnej w Tylicach w 1922 r. podjął naukę w Seminarium Nauczycielskim w Lubawie. Tam też w 1928 r. uzyskał dyplom nauczycielski. 13 sierpnia 1929 r., na dwa miesiące został powołany do służby wojskowej. Początkowe lata okupacji spędził w obozie politycznym Radzim (do grudnia 1939 r.). Po zwolnieniu przebywał u teścia J. Falkowskiego w Tylicach (do listopada 1941 r.). Przez kolejne dwa lata pracował jako goniec w Urzędzie Mieszkaniowym w Nowym Mieście, a następny rok w Starostwie Powiatowym jako pomoc biurowa. Do sierpnia 1944 r. zatrudniony był w obozie budowlanym w Gdańsku, zaś do stycznia kolejnego roku pracował w gdyńskiej firmie budowlanej „Witlich”. W listopadzie 1930 r. ożenił się z Jadwigą Falkowską (miał czworo dzieci). Po przejściu na emeryturę przeprowadził się do Gdyni, gdzie zmarł 25 marca 1976 r.
+
Urodził się 30 sierpnia 1908 r. w [[ewim:Tylice|Tylicach]], w powiecie lubawskim w rodzinie Teofila i Antoniny z Zielińskich. Po ukończeniu nauki w Szkole Powszechnej w Tylicach w 1922 r. podjął naukę w [[ewim:Seminarium Nauczycielskie w Lubawie|Seminarium Nauczycielskim w Lubawie]]. Tam też w 1928 r. uzyskał dyplom nauczycielski. 13 sierpnia 1929 r., na dwa miesiące został powołany do służby wojskowej. Początkowe lata okupacji spędził w obozie politycznym Radzim (do grudnia 1939 r.). Po zwolnieniu przebywał u teścia J. Falkowskiego w Tylicach (do listopada 1941 r.). Przez kolejne dwa lata pracował jako goniec w Urzędzie Mieszkaniowym w [[ewim:Nowe Miasto LUbawskie|Nowym Mieście Lubawskim]], a następny rok w Starostwie Powiatowym jako pomoc biurowa. Do sierpnia 1944 r. zatrudniony był w obozie budowlanym w Gdańsku, zaś do stycznia kolejnego roku pracował w gdyńskiej firmie budowlanej „Witlich”. W listopadzie 1930 r. ożenił się z Jadwigą Falkowską (miał czworo dzieci). Po przejściu na emeryturę przeprowadził się do Gdyni, gdzie zmarł 25 marca 1976 r.
  
 
==Działalność==
 
==Działalność==
Linia 16: Linia 15:
 
==Bibliografia==
 
==Bibliografia==
 
#Kowalewska, J.: ''Szkoła Podstawowa w Tylicach w latach 1945-1995'' / J. Kowalewska. – Praca magisterska napisana pod kierunkiem prof. dr hab. M. Szostakowskiej, WSP Olsztyn, 1997.
 
#Kowalewska, J.: ''Szkoła Podstawowa w Tylicach w latach 1945-1995'' / J. Kowalewska. – Praca magisterska napisana pod kierunkiem prof. dr hab. M. Szostakowskiej, WSP Olsztyn, 1997.
[[Category:Powiat nowomiejski]]
+
 
[[Category:Etnografia]]
+
[[Category:Organizatorzy i animatorzy kultury|Krajnik, Bernard]]
[[Category:Organizatorzy kultury]]
+
[[Category:Działacze społeczni|Krajnik, Bernard]]
[[Category:1945-1960]]
+
[[Category:Nauczyciele i dyrektorzy placówek oświatowych|Krajnik, Bernard]]
[[Category:1961-1970]]
+
[[Category:Etnografia|Krajnik, Bernard]]
[[Category:1971-1980]]
+
[[Category:Powiat nowomiejski|Krajnik, Bernard]]
 +
[[Category:Nowe Miasto Lubawskie|Krajnik, Bernard]]
 +
[[Category:1945-1989|Krajnik, Bernard]]

Aktualna wersja na dzień 09:57, 26 lut 2015

(1908-1976) – pedagog, społecznik, zbieracz zabytków kultury, autor opracowań etnograficznych

Biografia

Urodził się 30 sierpnia 1908 r. w Tylicach, w powiecie lubawskim w rodzinie Teofila i Antoniny z Zielińskich. Po ukończeniu nauki w Szkole Powszechnej w Tylicach w 1922 r. podjął naukę w Seminarium Nauczycielskim w Lubawie. Tam też w 1928 r. uzyskał dyplom nauczycielski. 13 sierpnia 1929 r., na dwa miesiące został powołany do służby wojskowej. Początkowe lata okupacji spędził w obozie politycznym Radzim (do grudnia 1939 r.). Po zwolnieniu przebywał u teścia J. Falkowskiego w Tylicach (do listopada 1941 r.). Przez kolejne dwa lata pracował jako goniec w Urzędzie Mieszkaniowym w Nowym Mieście Lubawskim, a następny rok w Starostwie Powiatowym jako pomoc biurowa. Do sierpnia 1944 r. zatrudniony był w obozie budowlanym w Gdańsku, zaś do stycznia kolejnego roku pracował w gdyńskiej firmie budowlanej „Witlich”. W listopadzie 1930 r. ożenił się z Jadwigą Falkowską (miał czworo dzieci). Po przejściu na emeryturę przeprowadził się do Gdyni, gdzie zmarł 25 marca 1976 r.

Działalność

l września 1928 r. podjął pracę jako nauczyciel tymczasowy w Publicznej Szkole Powszechnej w Nowem koło Świecia. Równocześnie został zatrudniony w Szkole Dokształcającej w Nowem. Pod koniec 1929 roku przyjęty został na stanowisko tymczasowego nauczyciela w dwuklasowej publicznej szkole w Muszynach. Po dwóch latach pracy, na własną prośbę z powodów mieszkaniowych, został przeniesiony na stanowisko nauczyciela jednoklasowej Publicznej Szkoły Powszechnej w Dąbrówce koło Sępolna. Po II wojnie światowej powrócił do zajęć pedagogicznych jako tymczasowy kierownik w Publicznej Szkole Powszechnej w Tylicach. W styczniu 1948 r. został mianowany przez Kuratora Okręgu Szkolnego w Toruniu stałym nauczycielem. Do kwietnia 1949 r. pełnił funkcję kierownika Państwowego Kursu Dokształcającego w zakresie szkoły powszechnej w Tylicach. W tym czasie Publiczna Szkoła Podstawowa w Tylicach została przekształcona w placówkę siedmioklasową, zaś Bernardowi Krajnikowi powierzono pełnienie obowiązków kierownika. Został również mianowany gromadzkim pełnomocnikiem do walki z analfabetyzmem. W okresie kierowania szkołą rozwinął bibliotekę oraz pracownię zajęć praktycznych. Brał czynny udział w zbieraniu zabytków kultury własnego środowiska, a także opracowywał zasoby etnograficzne. 31 sierpnia 1969 r. przeszedł na emeryturę.[1]

Odznaczenia

17 stycznia 1955 r. otrzymał Medal 10-lecia Polski Ludowej.

Przypisy

  1. Tamże, s. 205-207.

Bibliografia

  1. Kowalewska, J.: Szkoła Podstawowa w Tylicach w latach 1945-1995 / J. Kowalewska. – Praca magisterska napisana pod kierunkiem prof. dr hab. M. Szostakowskiej, WSP Olsztyn, 1997.