Johannes Bobrowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
(Utworzył nową stronę „(1917-1965) poeta i prozaik zaliczany do najwybitniejszych powojennych pisarzy niemieckich ==Biografia== Ur. 09.04.1917 r. w Tylży. Syn urzędnika kolejowego. Dzieci…”)
 
 
(Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
(1917-1965) poeta i prozaik zaliczany do najwybitniejszych powojennych pisarzy niemieckich
+
(1917-1965) - poeta i prozaik zaliczany do najwybitniejszych powojennych pisarzy niemieckich
  
 
==Biografia==
 
==Biografia==
Ur. 09.04.1917 r. w Tylży. Syn urzędnika kolejowego. Dzieciństwo spędził w Grudziądzu i Kętrzynie. Uczył się w królewieckim gimnazjum, tam też studiował historię sztuki i germanistykę na Albertynie. W 1938 r. rodzina Bobrowskich (wraz z Johannesem) przeniosła się do Berlina. Tam pisarz związał się z Kościołem wyznającym (Bekennende Kirche). Podczas wojny wszedł w szeregi Wehrmachtu i w końcowej fazie działań wojennych dostał się do rosyjskiej niewoli. Odzyskał wolność w 1949 r. W Berlinie zaczął pracować w wydawnictwie Luzie Groszer, a w 1959 r. został redaktorem naczelnym oficyny wschodnioniemieckiego CDU, Union Verlag. Związany z „Grupą 47”. Zmarł 02.09.1965 r. w Berlinie.
+
Urodzony 9 kwietnia 1917 r. w Tylży. Syn urzędnika kolejowego. Dzieciństwo spędził w Grudziądzu i [[ewim:Kętrzyn|Kętrzynie]]. Uczył się w królewieckim gimnazjum, tam też studiował historię sztuki i germanistykę na Albertynie. W 1938 r. rodzina Bobrowskich (wraz z Johannesem) przeniosła się do Berlina. Tam pisarz związał się z Kościołem Wyznającym (Bekennende Kirche). Podczas wojny wszedł w szeregi Wehrmachtu i w końcowej fazie działań wojennych dostał się do rosyjskiej niewoli. Odzyskał wolność w 1949 r. W Berlinie zaczął pracować w wydawnictwie Luzie Groszer, a w 1959 r. został redaktorem naczelnym oficyny wschodnioniemieckiego CDU, Union Verlag. Związany z „Grupą 47”. Zmarł 2 września 1965 r. w Berlinie.
  
 
==Twórczość==
 
==Twórczość==
Bobrowski zadebiutował jako poeta w 1941 r. na ziemi rosyjskiej. Swoje drukował przy pomocy Izy Siedel w czasopiśmie „Das Innere Reich”. W 1956 r. napisał książkę dla młodzieży „Hans Clauert, der märksische Eulenspiegel”. W 1961 r. ukazał się pierwszy tom jego wierszy – „Sarmatische Zeit”, na tomista w 1962 r. drugi – „Stattenland Strome”. W 1963 r. powstała pierwsza z jego powieści dla dorosłych „Levis Mühle. 34 Sätze über meinen Grossvater” (w 1967 r. wyd. polskie), natomiast w 1966 r. druga – „Litauische Claviere” (w 1969 r. wydanie polskie). Pisał również opowiadania – ich przekłady w języku polskim ukazały się w większości w almanachu „Uczta myszy i inne opowiadania” (wyd. 1968 r.). Pośmiertnie wydano jeszcze dwa tomiki wierszy Bobrowskiego: „” (oba w przekładzie Eugeniusza Wachowiaka).
+
Bobrowski zadebiutował jako poeta w 1941 r. na ziemi rosyjskiej. Swoje drukował przy pomocy Izy Siedel w czasopiśmie „Das Innere Reich”. W 1956 r. napisał książkę dla młodzieży ''Hans Clauert, der märksische Eulenspiegel''. W 1961 r. ukazał się pierwszy tom jego wierszy – ''Sarmatische Zeit'', a w 1962 r. drugi – ''Stattenland Strome''. W 1963 r. powstała pierwsza z jego powieści dla dorosłych ''Levis Mühle. 34 Sätze über meinen Grossvater'' (w 1967 r. wyd. polskie), natomiast w 1966 r. druga – ''Litauische Claviere'' (w 1969 r. wydanie polskie). Pisał również opowiadania – ich przekłady w języku polskim ukazały się (w większości) w almanachu ''Uczta myszy i inne opowiadania'' (wyd. 1968 r.). Pośmiertnie wydano jeszcze dwa tomiki wierszy Bobrowskiego (oba w przekładzie Eugeniusza Wachowiaka).
 
Jako inspiratorów i mistrzów stylu Bobrowskiego uznaje się Richarda Hamanna (Bobrowski uznawał jego poglądy – iż „język jest połączeniem pierwiastków intelektualnych i zmysłowych, a poezja pramową ludzkiego rodu”, i chciał nawet napisać o nim książkę), Johanna Gottfrieda Herdera oraz Alfreda Brusta (pobudził w Bobrowskim ciekawość poznania historii i kultury rodzinnych Prus).
 
Jako inspiratorów i mistrzów stylu Bobrowskiego uznaje się Richarda Hamanna (Bobrowski uznawał jego poglądy – iż „język jest połączeniem pierwiastków intelektualnych i zmysłowych, a poezja pramową ludzkiego rodu”, i chciał nawet napisać o nim książkę), Johanna Gottfrieda Herdera oraz Alfreda Brusta (pobudził w Bobrowskim ciekawość poznania historii i kultury rodzinnych Prus).
  
Linia 12: Linia 12:
  
 
==Bibliografia==
 
==Bibliografia==
#Chłosta, Jan: Więksi i najwięksi : twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich / Jan Chłosta. - Olsztyn : Książnica Polska, 1999. - S. 18-19.
+
#Chłosta, Jan: ''Więksi i najwięksi : twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich'' / Jan Chłosta. - Olsztyn : Książnica Polska, 1999. - S. 18-19.
 
+
[[Category:Pisarze i poeci|Bobrowski,Johannes]] [[Category:Literatura|Bobrowski,Johannes]]
[[Category:Warmia]] [[Category:powiat kętrzyński]] [[Category:pisarze]] [[Category:Literatura]]
+
[[Category:Powiat kętrzyński|Bobrowski,Johannes]]
 +
[[Category:Kętrzyn|Bobrowski,Johannes]]
 +
[[Category:Prusy Wschodnie|Bobrowski,Johannes]]
 +
[[Category:1919-1944|Bobrowski,Johannes]]
 +
[[Category:1945-1989|Bobrowski,Johannes]]

Aktualna wersja na dzień 10:19, 6 sie 2014

(1917-1965) - poeta i prozaik zaliczany do najwybitniejszych powojennych pisarzy niemieckich

Biografia

Urodzony 9 kwietnia 1917 r. w Tylży. Syn urzędnika kolejowego. Dzieciństwo spędził w Grudziądzu i Kętrzynie. Uczył się w królewieckim gimnazjum, tam też studiował historię sztuki i germanistykę na Albertynie. W 1938 r. rodzina Bobrowskich (wraz z Johannesem) przeniosła się do Berlina. Tam pisarz związał się z Kościołem Wyznającym (Bekennende Kirche). Podczas wojny wszedł w szeregi Wehrmachtu i w końcowej fazie działań wojennych dostał się do rosyjskiej niewoli. Odzyskał wolność w 1949 r. W Berlinie zaczął pracować w wydawnictwie Luzie Groszer, a w 1959 r. został redaktorem naczelnym oficyny wschodnioniemieckiego CDU, Union Verlag. Związany z „Grupą 47”. Zmarł 2 września 1965 r. w Berlinie.

Twórczość

Bobrowski zadebiutował jako poeta w 1941 r. na ziemi rosyjskiej. Swoje drukował przy pomocy Izy Siedel w czasopiśmie „Das Innere Reich”. W 1956 r. napisał książkę dla młodzieży Hans Clauert, der märksische Eulenspiegel. W 1961 r. ukazał się pierwszy tom jego wierszy – Sarmatische Zeit, a w 1962 r. drugi – Stattenland Strome. W 1963 r. powstała pierwsza z jego powieści dla dorosłych Levis Mühle. 34 Sätze über meinen Grossvater (w 1967 r. wyd. polskie), natomiast w 1966 r. druga – Litauische Claviere (w 1969 r. wydanie polskie). Pisał również opowiadania – ich przekłady w języku polskim ukazały się (w większości) w almanachu Uczta myszy i inne opowiadania (wyd. 1968 r.). Pośmiertnie wydano jeszcze dwa tomiki wierszy Bobrowskiego (oba w przekładzie Eugeniusza Wachowiaka). Jako inspiratorów i mistrzów stylu Bobrowskiego uznaje się Richarda Hamanna (Bobrowski uznawał jego poglądy – iż „język jest połączeniem pierwiastków intelektualnych i zmysłowych, a poezja pramową ludzkiego rodu”, i chciał nawet napisać o nim książkę), Johanna Gottfrieda Herdera oraz Alfreda Brusta (pobudził w Bobrowskim ciekawość poznania historii i kultury rodzinnych Prus).

Nagrody i odznaczenia

  • 1962 r. – nagroda „Grupy 47”

Bibliografia

  1. Chłosta, Jan: Więksi i najwięksi : twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich / Jan Chłosta. - Olsztyn : Książnica Polska, 1999. - S. 18-19.