Muzeum Przemysłu Gazowego w Górowie Iławeckim: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
 
(Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
−
Muzeum utworzone w 1992 r. zakładzie nieczynnej Gazowni.
+
[[Image:Muzeum Gazownictwa1JPG.JPG|thumb|right|200px|Źródło: [http://www.pomorskiosd.pl/onas/oddzialy/zg_ol/muzeum_gazownictwa/;jsessionid=730CDD819CF294FCCE05D355B355944A.portal1_2 http://www.pomorskiosd.pl] ]][[Image:Muzeum Gazownictwa2JPG.JPG|thumb|right|200px|Źródło: [http://www.pomorskiosd.pl/onas/oddzialy/zg_ol/muzeum_gazownictwa/;jsessionid=730CDD819CF294FCCE05D355B355944A.portal1_2 http://www.pomorskiosd.pl] ]][[Image:Muzeum Gazownictwa3.JPG|thumb|right|200px|Źródło: [http://www.pomorskiosd.pl/onas/oddzialy/zg_ol/muzeum_gazownictwa/;jsessionid=730CDD819CF294FCCE05D355B355944A.portal1_2 http://www.pomorskiosd.pl] ]]Muzeum utworzone w 1992 r. w zakładzie nieczynnej Gazowni.
  
 
==Siedziba==
 
==Siedziba==
Linia 7: Linia 7:
  
 
==Historia==
 
==Historia==
−
Gazownia miejska węglowa w Górowie Iławeckim zbudowana została przez firmę Karla Frende z Bremy. Oddanie zakładu do użytku nastąpiło 3 września 1908 r. Gazownia działała nieprzerwanie do 1945 r. Porzucony zakład uległ stopniowej dewastacji. Uruchomiono go w 1964 r. wykorzystując urządzenia zdemontowane z gazowni w Sępopolu i Braniewie.  Gazownia pracowała do 1992 r. Wówczas, podjęto decyzję o zachowaniu zakładu wraz z wyposażeniem technicznym i przekształceniem w Muzeum Przemysłu Gazowego. W latach 1992-1994 przeprowadzono gruntowy remont obiektu, przystosowując go  na potrzeby muzeum. Remont oraz adaptację wykonali pracownicy gazowni. W lipcu 1994 r. Państwowa Służba Ochrony Zabytków w Olsztynie zadecydowała o wpisaniu Muzeum do rejestru zbytków.
+
Gazownia miejska węglowa w [[ewim:Górowo Iławeckie|Górowie Iławeckim]] zbudowana została przez firmę Karla Frende z Bremy. Oddanie zakładu do użytku nastąpiło 3 września 1908 r. Gazownia działała nieprzerwanie do 1945 r., następnie porzucony zakład ulegał stopniowej dewastacji. Uruchomiono go w 1964 r. wykorzystując urządzenia zdemontowane z gazowni w Sępopolu i Braniewie.  Gazownia pracowała do 1992 r. Wówczas, podjęto decyzję o zachowaniu zakładu wraz z wyposażeniem technicznym i przekształceniu w Muzeum Przemysłu Gazowego. W latach 1992-1994 przeprowadzono gruntowy remont obiektu, przystosowując go  na potrzeby muzeum. Remont oraz adaptację wykonali pracownicy gazowni. W lipcu 1994 r. Państwowa Służba Ochrony Zabytków w Olsztynie zadecydowała o wpisaniu Muzeum do rejestru zbytków.
  
 
==Zbiory==
 
==Zbiory==
Linia 36: Linia 36:
  
 
[[Category:Powiat bartoszycki]]
 
[[Category:Powiat bartoszycki]]
−
[[Category:1991-2000]]
+
[[Category:Górowo Iławeckie]]
−
[[Category:2001-2010]]
+
[[Category:1990-]]
−
[[Category:2001-2020]]
 
 
[[Category:Muzea]]
 
[[Category:Muzea]]
 
[[Category:Muzealnictwo]]
 
[[Category:Muzealnictwo]]

Aktualna wersja na dzień 11:54, 26 paź 2014

Źródło: http://www.pomorskiosd.pl
Źródło: http://www.pomorskiosd.pl
Źródło: http://www.pomorskiosd.pl
Muzeum utworzone w 1992 r. w zakładzie nieczynnej Gazowni.

Siedziba

11-220 Górowo Iławeckie ul. Wyszyńskiego 20


Historia

Gazownia miejska węglowa w Górowie Iławeckim zbudowana została przez firmę Karla Frende z Bremy. Oddanie zakładu do użytku nastąpiło 3 września 1908 r. Gazownia działała nieprzerwanie do 1945 r., następnie porzucony zakład ulegał stopniowej dewastacji. Uruchomiono go w 1964 r. wykorzystując urządzenia zdemontowane z gazowni w Sępopolu i Braniewie. Gazownia pracowała do 1992 r. Wówczas, podjęto decyzję o zachowaniu zakładu wraz z wyposażeniem technicznym i przekształceniu w Muzeum Przemysłu Gazowego. W latach 1992-1994 przeprowadzono gruntowy remont obiektu, przystosowując go na potrzeby muzeum. Remont oraz adaptację wykonali pracownicy gazowni. W lipcu 1994 r. Państwowa Służba Ochrony Zabytków w Olsztynie zadecydowała o wpisaniu Muzeum do rejestru zbytków.

Zbiory

W Muzeum zachowano

  • kompletny ciąg technologiczny do produkcji gazu:
    • 2 piece sześcioretortowe poziome z ogrzewaniem półgeneratorowym
    • dźwig załadowczy do nawadniania retort
    • odbieralniki gazu, gdzie gorący gaz płynący z retort schładzany był do temperatury 60ºC przy użyciu wody amoniakalnej
    • ssak Beale’a – służący do zasysania gazu z pieców i podawania go do regulatora ciśnienia
    • regulator podwójny ciśnienia gazu
    • chłodnik wodny – odbierał gaz z regulatora ciśnienia i po schłodzeniu podawał go do odsmalacza
    • odsmalacz Pelouze’a – służył do wytrącania smoły niesionej przez gaz, który następnie podawany był do płuczki amoniakalnej
    • płuczka amoniakalna wieżowa – za pomocą wody amoniakalnej oczyszczano gaz ze szkodliwych substancji chemicznych
    • skrzynie czyszczące, gdzie oczyszczano gaz z siarkowodoru
  • zbiornik gazowy dzwonowy do magazynowania gazu
  • gazomierze:
    • gazomierz objętościowy typu mokrego
    • zabytkowe gazomierze domowe
  • urządzenia gazowe wykorzystywane w gospodarstwie domowym (kuchenki i piecyki gazowe)

Bibliografia

  1. Barszcz, Marek: Technika : przewodnik po Polsce / Marek Barszcz, Judyta Kurowska-Ciechańska, Ariel Ciechański. – Warszawa : Carta Blanka, 2008.

Zobacz też

Źródło: „http://leksykonkultury.ceik.eu/index.php?title=Muzeum_Przemysłu_Gazowego_w_Górowie_Iławeckim&oldid=68012”