Olsztyński Teatr Rapsodyczny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
(Added tag: 'Teatr') |
|||
| (Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | Teatr amatorski działający w Olsztynie w latach 1998-2005. | + | [[Image:Rapso1.jpg|thumb|right|250px|2001 r. (finał ''Rzeczy o wolności słowa'')<br> Źródło: Ze zbiorów WBP w Olsztynie]] |
| + | Teatr amatorski działający w [[ewim:Olsztyn|Olsztynie]] w latach 1998-2005. | ||
==Siedziba== | ==Siedziba== | ||
ul. Kasprowicza 14a/3 10-222 Olsztyn | ul. Kasprowicza 14a/3 10-222 Olsztyn | ||
| − | + | [[Image:Rapso2.jpg|thumb|right|250px|2001 r. (próba zespołu)<br> Źródło: Ze zbiorów WBP w Olsztynie]] | |
==Historia== | ==Historia== | ||
Olsztyński Teatr Rapsodyczny powstał w 1998 r. z inicjatywy [[Krystyna Spikert |Krystyny Spikert]]. Pomysł stworzenia Teatru Rapsodycznego w Olsztynie towarzyszył jego założycielce od wielu lat. Prowadząc zespoły teatralne i nabierając rozmaitych doświadczeń z zakresu ruchu, emisji głosu, pracy ze słowem, trafiła na teksty o Teatrze Rapsodycznym w Krakowie prowadzonym przez Mieczysława Kotlarczyka. Decyzję o założeniu teatru podjęła dopiero po ukończeniu szkoły teatralnej. Najpierw zapraszała do swego teatru osoby, które uznała za autorytety w dziedzinie słowa, takie jak Andrzej Ferenc czy Teresa Budzisz-Krzyżanowska, aby zaobserwować, w jaki sposób pracują profesjonaliści. Następnie samodzielnie podjęła pracę nad prowadzeniem teatru, który funkcjonował do maja 2005 r. | Olsztyński Teatr Rapsodyczny powstał w 1998 r. z inicjatywy [[Krystyna Spikert |Krystyny Spikert]]. Pomysł stworzenia Teatru Rapsodycznego w Olsztynie towarzyszył jego założycielce od wielu lat. Prowadząc zespoły teatralne i nabierając rozmaitych doświadczeń z zakresu ruchu, emisji głosu, pracy ze słowem, trafiła na teksty o Teatrze Rapsodycznym w Krakowie prowadzonym przez Mieczysława Kotlarczyka. Decyzję o założeniu teatru podjęła dopiero po ukończeniu szkoły teatralnej. Najpierw zapraszała do swego teatru osoby, które uznała za autorytety w dziedzinie słowa, takie jak Andrzej Ferenc czy Teresa Budzisz-Krzyżanowska, aby zaobserwować, w jaki sposób pracują profesjonaliści. Następnie samodzielnie podjęła pracę nad prowadzeniem teatru, który funkcjonował do maja 2005 r. | ||
==Charakterystyka== | ==Charakterystyka== | ||
| − | Skład Teatru Rapsodycznego często ulegał zmianom. Nowi adepci poznawali tajniki teatru słowa od początku. Olsztyński Teatr Rapsodyczny miał charakter studium. Młodzież zrzeszona w nim była bardzo zróżnicowana pod względem wieku i zainteresowań. W grupie znaleźli się studenci, licealiści, gimnazjaliści i osoby pracujące. | + | Skład Teatru Rapsodycznego często ulegał zmianom. Nowi adepci poznawali tajniki teatru słowa od początku. Olsztyński Teatr Rapsodyczny miał charakter studium. Młodzież zrzeszona w nim była bardzo zróżnicowana pod względem wieku i zainteresowań. W grupie znaleźli się studenci, licealiści, gimnazjaliści i osoby pracujące. Większość kierowała się chęcią nauki poprawnego mówienia, zniwelowania wad wymowy. Część z uczestników poszukiwała w teatrze wyciszenia, a także szansy na dalszy rozwój w zawodzie aktora. Teatr Rapsodyczny umożliwiał bowiem poznanie tajników sceny oraz dawał solidne podstawy mowy scenicznej. Zajęcia odbywały się raz w tygodniu i trwały trzy godziny. Spotkania wypełniały ćwiczenia oddechowe i rozluźniające, ćwiczenia dykcji, poprawnego akcentowania, poprawnej wymowy i prawidłowego czytania tekstu. Jednym z najważniejszych punktów była analiza tekstu i praca nad interpretacją wypowiadanych treści. Obok deklamacji teatr oferował ćwiczenia emisyjne i rezonatorowe głosu, a także w zakresie ruchu scenicznego. Krystyna Spikert wprowadziła do zajęć również elementy psychodramy Moreno. |
==Działalność== | ==Działalność== | ||
| − | Pierwszą premierą Olsztyńskiego Teatru Rapsodycznego były ''Dziady cz. II'' Adama Mickiewicza. Spektakl ten powstał w 1998 r. przy współpracy Andrzeja Ferenca. Rok później zostało zrealizowane przedstawienie złożone z fragmentów ''Beniowskiego'' Juliusza Słowackiego. Reżyserii podjęła się Teresa Budzisz-Krzyżanowska, która była także autorką scenariusza. W pierwszych spektaklach skupiono się głównie na wymowie, na technicznych aspektach czytania wiersza oraz na interpretacji, nad którą młodzi rapsodycy pracowali pod okiem Teresy Budzisz-Krzyżanowskiej. W grudniu 2001 teatr zrealizował spektakl oparty na poemacie ''Rzecz o wolności słowa'' Cypriana Kamila Norwida. Po raz kolejny scenariusz opracowała Teresa Budzisz-Krzyżanowska. Spektakl „norwidowski” wyreżyserowała natomiast Irena Jun. Od początku 2002 r. zespół występował w szkołach i w domach kultury. 25 maja 2002 r. uczestniczył w III Studenckim Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów „Theatrum Orbis Terrarum”, organizowanym przez [[Teatr Studencki „Cezar” w Olsztynie]]. Jury przyznało wówczas grupie wyróżnienie. W lipcu 2002 r. Krystyna Spikert wraz z zespołem rozpoczęła pracę nad bajkami Ignacego Krasickiego. Owocem tych przygotowań był spektakl ''Deklamatoryka'' Tomasza Szumskiego ilustrowana bajkami Ignacego Krasickiego. Spektakl wyreżyserował [[Andrzej Fabisiak]], a jego premiera odbyła się w [Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie |Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie]]. Olsztyński Teatr Rapsodyczny przygotował również przedstawienie oparte na tekstach Tadeusza Różewicza. | + | Pierwszą premierą Olsztyńskiego Teatru Rapsodycznego były ''Dziady cz. II'' Adama Mickiewicza. Spektakl ten powstał w 1998 r. przy współpracy Andrzeja Ferenca. Rok później zostało zrealizowane przedstawienie złożone z fragmentów ''Beniowskiego'' Juliusza Słowackiego. Reżyserii podjęła się Teresa Budzisz-Krzyżanowska, która była także autorką scenariusza. W pierwszych spektaklach skupiono się głównie na wymowie, na technicznych aspektach czytania wiersza oraz na interpretacji, nad którą młodzi rapsodycy pracowali pod okiem Teresy Budzisz-Krzyżanowskiej. W grudniu 2001 teatr zrealizował spektakl oparty na poemacie ''[[Rzecz o wolności słowa]]'' Cypriana Kamila Norwida. Po raz kolejny scenariusz opracowała Teresa Budzisz-Krzyżanowska. Spektakl „norwidowski” wyreżyserowała natomiast [[Irena Jun]]. Od początku 2002 r. zespół występował w szkołach i w domach kultury. 25 maja 2002 r. uczestniczył w [[III Studencki Ogólnopolski Festiwal Teatrów „Theatrum Orbis Terrarum”|III Studenckim Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów „Theatrum Orbis Terrarum”]], organizowanym przez [[Teatr Studencki „Cezar” w Olsztynie]]. Jury przyznało wówczas grupie wyróżnienie. W lipcu 2002 r. [[Krystyna Spikert]] wraz z zespołem rozpoczęła pracę nad bajkami Ignacego Krasickiego. Owocem tych przygotowań był spektakl ''Deklamatoryka'' [[Tomasz Szumski|Tomasza Szumskiego]] ilustrowana bajkami Ignacego Krasickiego. Spektakl wyreżyserował [[Andrzej Fabisiak]], a jego premiera odbyła się w [[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie |Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie]]. Olsztyński Teatr Rapsodyczny przygotował również przedstawienie oparte na tekstach Tadeusza Różewicza. |
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
| Linia 17: | Linia 18: | ||
#Pałys, Julitta: ''Sztuka pięknego słowa : rozmowa z Krystyną Spikert'' / Julitta Pałys // „Gazeta Olsztyńska”. – 2001, nr 291, s, 14. | #Pałys, Julitta: ''Sztuka pięknego słowa : rozmowa z Krystyną Spikert'' / Julitta Pałys // „Gazeta Olsztyńska”. – 2001, nr 291, s, 14. | ||
#Waś, Beata: ''Kontestacja i prostota'' / Beata Waś // „Gazeta Olsztyńska”. – 2001, nr 293. – S. 20. | #Waś, Beata: ''Kontestacja i prostota'' / Beata Waś // „Gazeta Olsztyńska”. – 2001, nr 293. – S. 20. | ||
| + | |||
[[Category:Olsztyn]] | [[Category:Olsztyn]] | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Grupy teatralne]] |
| + | [[Category:1990-]] | ||
Aktualna wersja na dzień 10:43, 6 paź 2014
Teatr amatorski działający w Olsztynie w latach 1998-2005.
Spis treści
Siedziba
ul. Kasprowicza 14a/3 10-222 Olsztyn
Historia
Olsztyński Teatr Rapsodyczny powstał w 1998 r. z inicjatywy Krystyny Spikert. Pomysł stworzenia Teatru Rapsodycznego w Olsztynie towarzyszył jego założycielce od wielu lat. Prowadząc zespoły teatralne i nabierając rozmaitych doświadczeń z zakresu ruchu, emisji głosu, pracy ze słowem, trafiła na teksty o Teatrze Rapsodycznym w Krakowie prowadzonym przez Mieczysława Kotlarczyka. Decyzję o założeniu teatru podjęła dopiero po ukończeniu szkoły teatralnej. Najpierw zapraszała do swego teatru osoby, które uznała za autorytety w dziedzinie słowa, takie jak Andrzej Ferenc czy Teresa Budzisz-Krzyżanowska, aby zaobserwować, w jaki sposób pracują profesjonaliści. Następnie samodzielnie podjęła pracę nad prowadzeniem teatru, który funkcjonował do maja 2005 r.
Charakterystyka
Skład Teatru Rapsodycznego często ulegał zmianom. Nowi adepci poznawali tajniki teatru słowa od początku. Olsztyński Teatr Rapsodyczny miał charakter studium. Młodzież zrzeszona w nim była bardzo zróżnicowana pod względem wieku i zainteresowań. W grupie znaleźli się studenci, licealiści, gimnazjaliści i osoby pracujące. Większość kierowała się chęcią nauki poprawnego mówienia, zniwelowania wad wymowy. Część z uczestników poszukiwała w teatrze wyciszenia, a także szansy na dalszy rozwój w zawodzie aktora. Teatr Rapsodyczny umożliwiał bowiem poznanie tajników sceny oraz dawał solidne podstawy mowy scenicznej. Zajęcia odbywały się raz w tygodniu i trwały trzy godziny. Spotkania wypełniały ćwiczenia oddechowe i rozluźniające, ćwiczenia dykcji, poprawnego akcentowania, poprawnej wymowy i prawidłowego czytania tekstu. Jednym z najważniejszych punktów była analiza tekstu i praca nad interpretacją wypowiadanych treści. Obok deklamacji teatr oferował ćwiczenia emisyjne i rezonatorowe głosu, a także w zakresie ruchu scenicznego. Krystyna Spikert wprowadziła do zajęć również elementy psychodramy Moreno.
Działalność
Pierwszą premierą Olsztyńskiego Teatru Rapsodycznego były Dziady cz. II Adama Mickiewicza. Spektakl ten powstał w 1998 r. przy współpracy Andrzeja Ferenca. Rok później zostało zrealizowane przedstawienie złożone z fragmentów Beniowskiego Juliusza Słowackiego. Reżyserii podjęła się Teresa Budzisz-Krzyżanowska, która była także autorką scenariusza. W pierwszych spektaklach skupiono się głównie na wymowie, na technicznych aspektach czytania wiersza oraz na interpretacji, nad którą młodzi rapsodycy pracowali pod okiem Teresy Budzisz-Krzyżanowskiej. W grudniu 2001 teatr zrealizował spektakl oparty na poemacie Rzecz o wolności słowa Cypriana Kamila Norwida. Po raz kolejny scenariusz opracowała Teresa Budzisz-Krzyżanowska. Spektakl „norwidowski” wyreżyserowała natomiast Irena Jun. Od początku 2002 r. zespół występował w szkołach i w domach kultury. 25 maja 2002 r. uczestniczył w III Studenckim Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów „Theatrum Orbis Terrarum”, organizowanym przez Teatr Studencki „Cezar” w Olsztynie. Jury przyznało wówczas grupie wyróżnienie. W lipcu 2002 r. Krystyna Spikert wraz z zespołem rozpoczęła pracę nad bajkami Ignacego Krasickiego. Owocem tych przygotowań był spektakl Deklamatoryka Tomasza Szumskiego ilustrowana bajkami Ignacego Krasickiego. Spektakl wyreżyserował Andrzej Fabisiak, a jego premiera odbyła się w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie. Olsztyński Teatr Rapsodyczny przygotował również przedstawienie oparte na tekstach Tadeusza Różewicza.
Bibliografia
- Reimus-Zapadka, Agnieszka: Idea krakowskiego Teatru Rapsodycznego przeniesiona do Olsztyna / Agnieszka Reimus-Zapadka. - Olsztyn : Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Wydział Pedagogiki i Wychowania Artystycznego, 2003. – praca magisterska, s. 65-70
- Pałys, Julitta: Sztuka pięknego słowa : rozmowa z Krystyną Spikert / Julitta Pałys // „Gazeta Olsztyńska”. – 2001, nr 291, s, 14.
- Waś, Beata: Kontestacja i prostota / Beata Waś // „Gazeta Olsztyńska”. – 2001, nr 293. – S. 20.
