Karolina Bębenkowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | [[Image:Bebenkowa.jpg|thumb|right|180px| | + | [[Image:Bebenkowa.jpg|thumb|right|180px|Źródło: ''Katalog wystawy sztuki ludowej Mazur i Warmii''. – Olsztyn : Muzeum Mazurskie, 1955, s. 21]]. |
| − | (1881-?) – tkaczka ludowa, artystka-amatorka | + | (1881-?) – tkaczka ludowa, artystka-amatorka (specjalność – szmaciaki) |
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Urodzona w 1881 r. we wsi Duże Lesiny (powiat | + | Urodzona w 1881 r. we wsi Duże Lesiny (powiat szczycieński). Pracowała w Spółdzielni „Przodownica” w Wielbarku. Brak danych na temat daty śmierci. |
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
| − | Dywaniki-szmaciaki z tradycyjnym ornamentem roślinnym, figuralnym i zwierzęcym oraz geometrycznym, tworzone ze szmatek ciętych w wąskie paski i potem barwionych. Tak spreparowane paski tworzyły wątek na osnowie pakulanej. Przy tradycyjnie stosowanym wzornictwie – w pasy lub romby, rzadziej w kraty – Bębenkowa tworzyła swoje dzieła zdobiąc je wzornictwem wyróżniającym się oryginalnością. Tak więc swoimi dziełami nawiązywała do najbardziej klasycznych szmaciaków (np. wykonanych pod koniec | + | Dywaniki-szmaciaki z tradycyjnym ornamentem roślinnym, figuralnym i zwierzęcym oraz geometrycznym, tworzone ze szmatek ciętych w wąskie paski i potem barwionych. Tak spreparowane paski tworzyły wątek na osnowie pakulanej. Przy tradycyjnie stosowanym wzornictwie – w pasy lub romby, rzadziej w kraty – Bębenkowa tworzyła swoje dzieła zdobiąc je wzornictwem wyróżniającym się oryginalnością. Tak więc swoimi dziełami nawiązywała do najbardziej klasycznych szmaciaków (np. wykonanych pod koniec XIX w. przez nestorkę tkaczek ludowych – [[Karolina Sakowska| Karolinę Sakowską]] z Mikuł w powiecie Szczytno), stwarzając równocześnie własny, specyficzny styl – niepowtarzalny a jednocześnie rozpoznawalny. |
==Charakterystyka twórczości== | ==Charakterystyka twórczości== | ||
Wersja z 12:15, 9 sie 2010
(1881-?) – tkaczka ludowa, artystka-amatorka (specjalność – szmaciaki)
Biografia
Urodzona w 1881 r. we wsi Duże Lesiny (powiat szczycieński). Pracowała w Spółdzielni „Przodownica” w Wielbarku. Brak danych na temat daty śmierci.
Twórczość
Dywaniki-szmaciaki z tradycyjnym ornamentem roślinnym, figuralnym i zwierzęcym oraz geometrycznym, tworzone ze szmatek ciętych w wąskie paski i potem barwionych. Tak spreparowane paski tworzyły wątek na osnowie pakulanej. Przy tradycyjnie stosowanym wzornictwie – w pasy lub romby, rzadziej w kraty – Bębenkowa tworzyła swoje dzieła zdobiąc je wzornictwem wyróżniającym się oryginalnością. Tak więc swoimi dziełami nawiązywała do najbardziej klasycznych szmaciaków (np. wykonanych pod koniec XIX w. przez nestorkę tkaczek ludowych – Karolinę Sakowską z Mikuł w powiecie Szczytno), stwarzając równocześnie własny, specyficzny styl – niepowtarzalny a jednocześnie rozpoznawalny.
Charakterystyka twórczości
Cechy wyróżniające dywany-szmaciaki Bębenkowej:
- wyjątkowy dobór kolorystyki (najchętniej stosowane kolory – intensywny niebieski i zielony)
- stosowanie osnowy barwionej, która w rezultacie tworzy barwy złamane
- specyficzny układ kolorystyczny w kompozycji tkaniny – oryginalne przeplatanie odmiennych barwnych pól
- ulubiona ornamentyka:
- ptaki
- kwiaty
- romby
Prace Bębenkowej znajdują się w zbiorach Oddziału Muzeum Warmii i Mazur w Szczytnie oraz we wzorcowni CPLiA. Były one wystawiane również na ekspozycjach tematycznych, z których udokumentowana - 1960 r. - Wystawa w Muzeum Warmii i Mazur (ówczesnym Muzeum Mazurskim) w Olsztynie
Nagrody
1955 r. - 3. nagroda, przyznana przez Ministerstwo Kultury i Sztuki na wystawie „Sztuka ludowa Mazur i Warmii” (za szmaciaki)
Bibliografia
- Orynżyna, Janina: CPLiA na Ziemiach Północnych : sztuka ludowa województw: olsztyńskiego i gdańskiego / tekst Janina Orynżyna, oprac. graf. Maria Radomska, fot. Tadeusz Jankowski, Alojzy Kuraczyk, Tadeusz Cichowicz. – Olsztyn: Muzeum Mazurskie, 1960. – S. 8.
- Katalog wystawy sztuki ludowej Mazur i Warmii. – Olsztyn : Muzeum Mazurskie, 1955.
