Henryk Rejbakoz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 2: | Linia 2: | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Urodził się w 1909 r. w Petersburgu. W trakcie rewolucji rodzina uciekła na Ukrainę, stamtąd udało im się dostać przez Równe na Wileńszczyznę | + | Urodził się w 1909 r. w Petersburgu. W trakcie rewolucji rodzina uciekła na Ukrainę, stamtąd udało im się dostać przez Równe na Wileńszczyznę; zamieszkali w Święcanach. Rejbakoz ukończył szkołę powszechną i Seminarium Nauczycielskie. Podjął pracę na poczcie. We wrześniu 1939 r. służył w 5 pułku Legionów, był zastępcą komendanta Strażnicy Baranowo w okolicy Nowych Święcan. Okupację niemiecką przeżył w Święcanach i Wilnie. W 1944 r. trafił do niewoli radzieckiej, do kopalni węgla w Stalinogorsku. Talent muzyczny i umiejętność gry na skrzypcach uratowały go od ciężkiej pracy w kopalni. Do Olsztyna przejechał jesienią 1945 r. Podjął pracę w Urzędzie Pocztowym przy ul. Pieniężnego. Przez wiele lat był zatrudniony w pracowni projektowej. Zaprojektował wnętrza i wystrój plastyczny wielu placówek pocztowych w województwie. W 1974 r. przeszedł na emeryturę, ale pozostał czynnym pracownikiem i społecznikiem. Zmarł w 2000 roku. |
==Działalność== | ==Działalność== | ||
| − | W latach powojennych Rejbakoz brał udział w życiu muzycznym Olsztyna. Ukończył średnią szkołę muzyczną. Grał na skrzypcach w miejskiej orkiestrze symfonicznej do 1962 r., gdy orkiestra uzyskała status [[Państwowa Orkiestra Symfoniczna w Olsztynie|Państwowej Orkiestry Symfonicznej]] | + | W latach powojennych Rejbakoz brał udział w życiu muzycznym Olsztyna. Ukończył średnią szkołę muzyczną. Grał na skrzypcach w miejskiej orkiestrze symfonicznej do 1962 r., gdy orkiestra uzyskała status [[Państwowa Orkiestra Symfoniczna w Olsztynie|Państwowej Orkiestry Symfonicznej]]. Śpiewał w chórach. Pierwszy zespół muzyczny założył w 1946 roku. Grał w nim na skrzypcach. W latach 1951-1955 był członkiem zespołu mandolinistów „[[Lutnia warmińska]]”. Występował w operach i operetkach wystawianych przez [[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie]] (”Kraina uśmiechu” Lehara, „Loteria” Moniuszki, „Madame Butterfly” Pucinniego) oraz na scenie [[Wojewódzki Dom Kultury w Olsztynie|Wojewódzkiego Domu Kultury w Olsztynie]] („Krakowiacy i górale” Bogusławskiego”<ref>H.S., Jubileusz Henryka Rejbakoza, „Olsztyński Informator Kulturalny”, 1998, nr 11, s. 10</ref>. W latach pięćdziesiątych śpiewał w [[Ludowy Zespół Pieśni i Tańca „Warmia i Mazury|Ludowym Zespole Pieśni i Tańca „Warmia i Mazury”]], przekształconym później w [[Zespół Pieśni i Tańca „Olsztyn”]].Z inicjatywy Rejbakoza i [[Stanisław Markiewicz|Stanisława Markiewicza]] w 1973 r. powstał [[Chór Męski „Surma”]]. |
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
| − | Szczególną uwagę Rejbakoz przykładał do twórczości plastycznej | + | Szczególną uwagę Rejbakoz przykładał do twórczości plastycznej. Pierwszą wystawę miał w piątej klasie szkoły powszechnej w Święcanach. W Seminarium Nauczycielskim rysunku uczył Tadeusz Gadomski, uczeń Jana Matejki. Tam Rejbakoz poznał wszystkie techniki plastyczne. Od 1923 r. systematycznie zajmował się malarstwem. W Olsztynie związał się z [[Wojewódzki Dom Kultury w Olsztynie|Wojewódzkim Domem Kultury]], następnie [[Regionalny Ośrodek Kultury w Olsztynie|Regionalnym Ośrodkiem Kultury]]. Brał udział we wszystkich plenerach organizowanych przez dom kultury. |
| − | Malował pejzaże, kwiaty, portrety. Zajmował się metaloplastyką i rzeźbą. Miał wiele wystaw, jest laureatem wielu nagród, m.in. [[Nagroda „Warmii i Mazur” im. Karola Małłka]] (1989) | + | Malował pejzaże, kwiaty, portrety. Zajmował się metaloplastyką i rzeźbą. Miał wiele wystaw, jest laureatem wielu nagród, m.in. [[Nagroda „Warmii i Mazur” im. Karola Małłka|Nagrody „Warmii i Mazur” im. Karola Małłka]] (1989) |
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Wersja z 12:11, 9 sie 2010
(1909-1990) – twórca nieprofesjonalny, malarz, muzyk, chórzysta
Spis treści
Biografia
Urodził się w 1909 r. w Petersburgu. W trakcie rewolucji rodzina uciekła na Ukrainę, stamtąd udało im się dostać przez Równe na Wileńszczyznę; zamieszkali w Święcanach. Rejbakoz ukończył szkołę powszechną i Seminarium Nauczycielskie. Podjął pracę na poczcie. We wrześniu 1939 r. służył w 5 pułku Legionów, był zastępcą komendanta Strażnicy Baranowo w okolicy Nowych Święcan. Okupację niemiecką przeżył w Święcanach i Wilnie. W 1944 r. trafił do niewoli radzieckiej, do kopalni węgla w Stalinogorsku. Talent muzyczny i umiejętność gry na skrzypcach uratowały go od ciężkiej pracy w kopalni. Do Olsztyna przejechał jesienią 1945 r. Podjął pracę w Urzędzie Pocztowym przy ul. Pieniężnego. Przez wiele lat był zatrudniony w pracowni projektowej. Zaprojektował wnętrza i wystrój plastyczny wielu placówek pocztowych w województwie. W 1974 r. przeszedł na emeryturę, ale pozostał czynnym pracownikiem i społecznikiem. Zmarł w 2000 roku.
Działalność
W latach powojennych Rejbakoz brał udział w życiu muzycznym Olsztyna. Ukończył średnią szkołę muzyczną. Grał na skrzypcach w miejskiej orkiestrze symfonicznej do 1962 r., gdy orkiestra uzyskała status Państwowej Orkiestry Symfonicznej. Śpiewał w chórach. Pierwszy zespół muzyczny założył w 1946 roku. Grał w nim na skrzypcach. W latach 1951-1955 był członkiem zespołu mandolinistów „Lutnia warmińska”. Występował w operach i operetkach wystawianych przez Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie (”Kraina uśmiechu” Lehara, „Loteria” Moniuszki, „Madame Butterfly” Pucinniego) oraz na scenie Wojewódzkiego Domu Kultury w Olsztynie („Krakowiacy i górale” Bogusławskiego”[1]. W latach pięćdziesiątych śpiewał w Ludowym Zespole Pieśni i Tańca „Warmia i Mazury”, przekształconym później w Zespół Pieśni i Tańca „Olsztyn”.Z inicjatywy Rejbakoza i Stanisława Markiewicza w 1973 r. powstał Chór Męski „Surma”.
Twórczość
Szczególną uwagę Rejbakoz przykładał do twórczości plastycznej. Pierwszą wystawę miał w piątej klasie szkoły powszechnej w Święcanach. W Seminarium Nauczycielskim rysunku uczył Tadeusz Gadomski, uczeń Jana Matejki. Tam Rejbakoz poznał wszystkie techniki plastyczne. Od 1923 r. systematycznie zajmował się malarstwem. W Olsztynie związał się z Wojewódzkim Domem Kultury, następnie Regionalnym Ośrodkiem Kultury. Brał udział we wszystkich plenerach organizowanych przez dom kultury. Malował pejzaże, kwiaty, portrety. Zajmował się metaloplastyką i rzeźbą. Miał wiele wystaw, jest laureatem wielu nagród, m.in. Nagrody „Warmii i Mazur” im. Karola Małłka (1989)
Bibliografia
- H.S.: Jubileusz Henryka Rejbakoza / H.S. // „Olsztyński Informator Kulturalny”. – 1998, nr 11, s. 9-11.
- Jermakowicz, Henryk: Malowane życie / Henryk Jermakowicz // „Gazeta Olsztyńska”. – 1998, nr 203, dod. „Magazyn”, s. 7.
- Mirek, Zdzisław: Człowiek renesansu / Zdzisław Mirek // „Warmia i Mazury”. – 1980, nr 10, s. 3.
- Rejbakoz, Henryk: Henryk Rejbakoz / rozm. Ewa Labes-Kunicka // „Olsztyński Informator Kulturalny”. – 1993, nr 1, s. 16-17.
Przypisy
- ↑ H.S., Jubileusz Henryka Rejbakoza, „Olsztyński Informator Kulturalny”, 1998, nr 11, s. 10
