Kościół ewangelicko-augsburski pw. Jezusa Żyjącego w Lidzbarku Welskim: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
(Utworzył nową stronę „[[Image: kosciol_ewangelicki_welski_1.jpg|thumb|right|200px|Źródło: [http://www.lidzbark.pl/asp/pl_start.asp?typ=13&sub=0&menu=126&artykul=753&akcja=artykul www.lid…”) |
|||
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | [[ | + | [[image:kea lidzbark.jpg|thumb|right|290px|Źródło: [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Lidzbark_-_ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_ewangelicki.jpg Wikimedia Commons]]] |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Zabytek architektury sakralnej wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku. | Zabytek architektury sakralnej wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku. | ||
==Lokalizacja== | ==Lokalizacja== | ||
| − | Kościół | + | Kościół został wybudowany na terenie [[ewim:Lidzbark|Lidzbarka Welskiego]], na wzgórzu, zwanym Górką. Obecnie znajduje się przy ulicy Garbuzy. |
==Historia== | ==Historia== | ||
| − | Gminę wyznania ewangelicko-luterańskiego utworzono w Lidzbarku w 1781 roku. W 1817 roku weszła ona w skład kościoła ewangelicko-unijnego, który powstał z połączenia kalwinów z ewangelikami. Głową kościoła został sam król pruski. W 1788 roku wyraził on życzenie, aby nabożeństwa ewangelików odbywały się w [[Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Lidzbarku Welskim |kościele katolickim pw. Wniebowzięcia NMP w Lidzbarku]]. Decyzji tej sprzeciwił się jednak ówczesny biskup chełmiński [[ewim:Jan Rydzyński |Jan Rydzyński]]. W związku z tym postanowiono wznieść własną świątynię. W 1828 roku położono kamień węgielny pod jej budowę, a w sierpniu 1829 roku oddano ją do użytku, nadając imię Jezusa Żyjącego. Projektantem budowli był niemiecki architekt [[ewim:Karl Friedrich Schinkel |Karl Friedrich Schinkel]]. W 1967 roku kościół został wpisany do rejestru zabytków. W 1999 roku zwrócono wspólnocie budynek kancelaryjny pochodzący z 1898 roku (od 1965 roku pełnił on rolę internatu Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Lidzbarku). | + | Gminę wyznania ewangelicko-luterańskiego utworzono w Lidzbarku w 1781 roku. W 1817 roku weszła ona w skład kościoła ewangelicko-unijnego, który powstał z połączenia kalwinów z ewangelikami. Głową kościoła został sam król pruski. W 1788 roku wyraził on życzenie, aby nabożeństwa ewangelików odbywały się w [[Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Lidzbarku Welskim |kościele katolickim pw. Wniebowzięcia NMP w Lidzbarku]]. Decyzji tej sprzeciwił się jednak ówczesny biskup chełmiński [[ewim:Jan Rydzyński |Jan Rydzyński]]. W związku z tym postanowiono wznieść własną świątynię. W 1828 roku położono kamień węgielny pod jej budowę, a w sierpniu 1829 roku oddano ją do użytku, nadając imię Jezusa Żyjącego. Projektantem budowli był niemiecki architekt [[ewim:Karl Friedrich Schinkel |Karl Friedrich Schinkel]]. W 1967 roku kościół został wpisany do rejestru zabytków. W 1999 roku zwrócono wspólnocie budynek kancelaryjny pochodzący z 1898 roku (od 1965 roku pełnił on rolę internatu Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Lidzbarku). Kościół należy do [[ewim:Parafia Ewangelicko-Augsburska w Działdowie|parafii ewangelicko-augsburskiej w Działdowie]]. |
==Opis== | ==Opis== | ||
Klasycystyczna, salowa świątynia została wzniesiona na rzucie prostokąta. Wybudowano ją z cegły, a następnie otynkowano. Od południa przylega do niej dwukondygnacyjna, czworoboczna wieża, zakończona ostrosłupowym dachem pokrytym blachą. W wieży i w poszczególnych elewacjach znajdują się otwory okienne zamknie półkoliście. Od frontu, na osi środkowej umieszczone zostało prostokątne wejście, a nad nim półkoliście zamknięte nadświetle. Korpus budowli pokryty jest dachem dwuspadowym i dachówką. We wnętrzu kościoła znajduje się strop płaski i drewniane empory. Z pierwszego wyposażenia zachowały się jedynie dwa obrazy z wizerunkiem Pana Jezusa, główny ołtarz, ambona, chrzcielnica i organy. | Klasycystyczna, salowa świątynia została wzniesiona na rzucie prostokąta. Wybudowano ją z cegły, a następnie otynkowano. Od południa przylega do niej dwukondygnacyjna, czworoboczna wieża, zakończona ostrosłupowym dachem pokrytym blachą. W wieży i w poszczególnych elewacjach znajdują się otwory okienne zamknie półkoliście. Od frontu, na osi środkowej umieszczone zostało prostokątne wejście, a nad nim półkoliście zamknięte nadświetle. Korpus budowli pokryty jest dachem dwuspadowym i dachówką. We wnętrzu kościoła znajduje się strop płaski i drewniane empory. Z pierwszego wyposażenia zachowały się jedynie dwa obrazy z wizerunkiem Pana Jezusa, główny ołtarz, ambona, chrzcielnica i organy. | ||
| + | |||
| + | ==Zobacz też== | ||
| + | *[[ewim:Jan Rydzyński |Jan Rydzyński]] | ||
| + | *[[ewim:Karl Friedrich Schinkel |Karl Friedrich Schinkel]] | ||
| + | *[[ewim:Parafia Ewangelicko-Augsburska w Działdowie|parafia ewangelicko-augsburska w Działdowie]] | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
#Klemens, Edward: ''Zabytkowe kościoły ewangelickie w mieście i gminie Lidzbark w powiecie działdowskim – przeszłość i teraźniejszość'' / Edward Klemens // „Warmińsko-Mazurski Biuletyn Konserwatorski”. – R. 5 (2003), s. 66-72. | #Klemens, Edward: ''Zabytkowe kościoły ewangelickie w mieście i gminie Lidzbark w powiecie działdowskim – przeszłość i teraźniejszość'' / Edward Klemens // „Warmińsko-Mazurski Biuletyn Konserwatorski”. – R. 5 (2003), s. 66-72. | ||
| − | [[Category: | + | |
| − | [[Category: | + | [[Category:Kościoły i kaplice]] |
| + | [[Category:Lidzbark (gmina miejsko-wiejska)]] | ||
[[Category:Powiat działdowski]] | [[Category:Powiat działdowski]] | ||
| − | [[Category:1801- | + | [[Category:1801-1918]] |
Aktualna wersja na dzień 11:11, 19 cze 2015
Zabytek architektury sakralnej wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku.
Spis treści
Lokalizacja
Kościół został wybudowany na terenie Lidzbarka Welskiego, na wzgórzu, zwanym Górką. Obecnie znajduje się przy ulicy Garbuzy.
Historia
Gminę wyznania ewangelicko-luterańskiego utworzono w Lidzbarku w 1781 roku. W 1817 roku weszła ona w skład kościoła ewangelicko-unijnego, który powstał z połączenia kalwinów z ewangelikami. Głową kościoła został sam król pruski. W 1788 roku wyraził on życzenie, aby nabożeństwa ewangelików odbywały się w kościele katolickim pw. Wniebowzięcia NMP w Lidzbarku. Decyzji tej sprzeciwił się jednak ówczesny biskup chełmiński Jan Rydzyński. W związku z tym postanowiono wznieść własną świątynię. W 1828 roku położono kamień węgielny pod jej budowę, a w sierpniu 1829 roku oddano ją do użytku, nadając imię Jezusa Żyjącego. Projektantem budowli był niemiecki architekt Karl Friedrich Schinkel. W 1967 roku kościół został wpisany do rejestru zabytków. W 1999 roku zwrócono wspólnocie budynek kancelaryjny pochodzący z 1898 roku (od 1965 roku pełnił on rolę internatu Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Lidzbarku). Kościół należy do parafii ewangelicko-augsburskiej w Działdowie.
Opis
Klasycystyczna, salowa świątynia została wzniesiona na rzucie prostokąta. Wybudowano ją z cegły, a następnie otynkowano. Od południa przylega do niej dwukondygnacyjna, czworoboczna wieża, zakończona ostrosłupowym dachem pokrytym blachą. W wieży i w poszczególnych elewacjach znajdują się otwory okienne zamknie półkoliście. Od frontu, na osi środkowej umieszczone zostało prostokątne wejście, a nad nim półkoliście zamknięte nadświetle. Korpus budowli pokryty jest dachem dwuspadowym i dachówką. We wnętrzu kościoła znajduje się strop płaski i drewniane empory. Z pierwszego wyposażenia zachowały się jedynie dwa obrazy z wizerunkiem Pana Jezusa, główny ołtarz, ambona, chrzcielnica i organy.
Zobacz też
Bibliografia
- Małłek, Janusz: Dzieje Kościoła ewangelickiego w Lidzbarku Welskim i okolicach // W: Diecezja toruńska: historia i teraźniejszość. T. 10: Dekanat lidzbarski / red. Stanisław Kardasz. – Toruń : Wydawnictwo Diecezjalne, 1999. – S. 19-22.
- Klemens, Edward: Zabytkowe kościoły ewangelickie w mieście i gminie Lidzbark w powiecie działdowskim – przeszłość i teraźniejszość / Edward Klemens // „Warmińsko-Mazurski Biuletyn Konserwatorski”. – R. 5 (2003), s. 66-72.
