Pomnik Stefana Jaracza: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja oczekująca na przejrzenie] |
m (Zastępowanie tekstu - "Category:Pomniki" na "Category:Pomniki, rzeźby, figury") |
|||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
[[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie|Teatr]] w Olsztynie od samego początku powojennej działalności nazywany był imieniem Stefana Jaracza. Pierwszym dyrektorem [[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie|Teatru]] był [[Stanisław Wolicki]], który znał osobiście Stefana Jaracza. Organizując [[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie|scenę olsztyńską]] jesienią 1945 roku chciał uhonorować wielkiego aktora (po śmierci Jaracza 11 sierpnia 1945 r.). Pomysł wzniesienia pomnika Jaracza dyrektor [[Stanisław Wolicki|Wolicki]] przedstawiał władzom miasta wiosną 1946 roku, które musiały przyznać fundusze na ten cel. Wykonaniem pomnika zajął się [[Jan Kubicki]]. Postanowiono wykonać popiersie Stefana Jaracza, ustanowione na granitowym cokole. Cokół wykonano z granitu pozyskanego z resztek mauzoleum Paula von Hindenburga w Olsztynku oraz wykorzystano pozostałości pomnika stojącego w tym miejscu do 1945 roku ku czci niemieckich żołnierzy poległych pod Sedanem<ref>Syrwid Robert, ''Dzieje olsztyńskiego popiersia Stefana Jaracza'', „Komunikaty Mazursko-Warmińskie”, 2005, nr 3, s. 363-373</ref>. | [[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie|Teatr]] w Olsztynie od samego początku powojennej działalności nazywany był imieniem Stefana Jaracza. Pierwszym dyrektorem [[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie|Teatru]] był [[Stanisław Wolicki]], który znał osobiście Stefana Jaracza. Organizując [[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie|scenę olsztyńską]] jesienią 1945 roku chciał uhonorować wielkiego aktora (po śmierci Jaracza 11 sierpnia 1945 r.). Pomysł wzniesienia pomnika Jaracza dyrektor [[Stanisław Wolicki|Wolicki]] przedstawiał władzom miasta wiosną 1946 roku, które musiały przyznać fundusze na ten cel. Wykonaniem pomnika zajął się [[Jan Kubicki]]. Postanowiono wykonać popiersie Stefana Jaracza, ustanowione na granitowym cokole. Cokół wykonano z granitu pozyskanego z resztek mauzoleum Paula von Hindenburga w Olsztynku oraz wykorzystano pozostałości pomnika stojącego w tym miejscu do 1945 roku ku czci niemieckich żołnierzy poległych pod Sedanem<ref>Syrwid Robert, ''Dzieje olsztyńskiego popiersia Stefana Jaracza'', „Komunikaty Mazursko-Warmińskie”, 2005, nr 3, s. 363-373</ref>. | ||
| − | W czasie uroczystego odsłonięcia pomnika 9 czerwca 1946 roku wykorzystano popiersie prowizoryczne, gipsowy odlew. Na uroczystościach obecna była wdowa po aktorze, Jadwiga Jaraczowa. Mistrzem ceremonii był Stefan Matuszewski (1905-1985), minister informacji propagandy Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej, gość obrad zjazdu PPS, który odbywał się w Olsztynie. | + | W czasie uroczystego odsłonięcia pomnika 9 czerwca 1946 roku wykorzystano popiersie prowizoryczne, gipsowy odlew. Na uroczystościach obecna była wdowa po aktorze, Jadwiga Jaraczowa. Mistrzem ceremonii był Stefan Matuszewski (1905-1985), minister informacji i propagandy Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej, gość obrad zjazdu PPS, który odbywał się w [[ewim:Olsztyn|Olsztynie]]. |
W 1947 roku wrócono do wykonania właściwego pomnika. Ustalono, że [[Jan Kubicki]] wykona brązowe popiersie patrona teatru. Rozważano wykonanie odlewu z brązu w Zakładzie Wyrobów z Brązu i Odlewni Metali „Bracia Łopieńscy” w Warszawie. Ostatecznie odlew wykonały Warsztaty Elektrotechniczne Dyrekcji Okręgowych Kolei Państwowych w Olsztynie. Potrzebny do wykonania odlewu brąz pozyskano z mauzoleum w Olsztynku i wzbogacono miedzią aby uzyskać odpowiedni stop i dobrą patynę na pomniku. Prace w warsztatach DOKP zakończono w maju 1947 roku. Popiersie Stefana Jaracza stanęło na cokole. Napis na cokole „Wielkiemu artyście - Stefanowi Jaraczowi – więźniowi Oświęcimia” wykonano w 1949 roku. | W 1947 roku wrócono do wykonania właściwego pomnika. Ustalono, że [[Jan Kubicki]] wykona brązowe popiersie patrona teatru. Rozważano wykonanie odlewu z brązu w Zakładzie Wyrobów z Brązu i Odlewni Metali „Bracia Łopieńscy” w Warszawie. Ostatecznie odlew wykonały Warsztaty Elektrotechniczne Dyrekcji Okręgowych Kolei Państwowych w Olsztynie. Potrzebny do wykonania odlewu brąz pozyskano z mauzoleum w Olsztynku i wzbogacono miedzią aby uzyskać odpowiedni stop i dobrą patynę na pomniku. Prace w warsztatach DOKP zakończono w maju 1947 roku. Popiersie Stefana Jaracza stanęło na cokole. Napis na cokole „Wielkiemu artyście - Stefanowi Jaraczowi – więźniowi Oświęcimia” wykonano w 1949 roku. | ||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
[[Category:Olsztyn]] | [[Category:Olsztyn]] | ||
| − | + | [[Category:Pomniki, rzeźby, figury]] | |
| − | [[Category:Pomniki]] | ||
[[Category:Rzeźba]] | [[Category:Rzeźba]] | ||
| − | [[Category:1945- | + | [[Category:1945-1989]] |
| − | [[Category: | + | [[Category:1990-]] |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Aktualna wersja na dzień 07:12, 19 maj 2015
Spis treści
Twórca
Twórcą pomnika jest olsztyński rzeźbiarz Jan Kubicki.
Historia
Teatr w Olsztynie od samego początku powojennej działalności nazywany był imieniem Stefana Jaracza. Pierwszym dyrektorem Teatru był Stanisław Wolicki, który znał osobiście Stefana Jaracza. Organizując scenę olsztyńską jesienią 1945 roku chciał uhonorować wielkiego aktora (po śmierci Jaracza 11 sierpnia 1945 r.). Pomysł wzniesienia pomnika Jaracza dyrektor Wolicki przedstawiał władzom miasta wiosną 1946 roku, które musiały przyznać fundusze na ten cel. Wykonaniem pomnika zajął się Jan Kubicki. Postanowiono wykonać popiersie Stefana Jaracza, ustanowione na granitowym cokole. Cokół wykonano z granitu pozyskanego z resztek mauzoleum Paula von Hindenburga w Olsztynku oraz wykorzystano pozostałości pomnika stojącego w tym miejscu do 1945 roku ku czci niemieckich żołnierzy poległych pod Sedanem[1]. W czasie uroczystego odsłonięcia pomnika 9 czerwca 1946 roku wykorzystano popiersie prowizoryczne, gipsowy odlew. Na uroczystościach obecna była wdowa po aktorze, Jadwiga Jaraczowa. Mistrzem ceremonii był Stefan Matuszewski (1905-1985), minister informacji i propagandy Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej, gość obrad zjazdu PPS, który odbywał się w Olsztynie. W 1947 roku wrócono do wykonania właściwego pomnika. Ustalono, że Jan Kubicki wykona brązowe popiersie patrona teatru. Rozważano wykonanie odlewu z brązu w Zakładzie Wyrobów z Brązu i Odlewni Metali „Bracia Łopieńscy” w Warszawie. Ostatecznie odlew wykonały Warsztaty Elektrotechniczne Dyrekcji Okręgowych Kolei Państwowych w Olsztynie. Potrzebny do wykonania odlewu brąz pozyskano z mauzoleum w Olsztynku i wzbogacono miedzią aby uzyskać odpowiedni stop i dobrą patynę na pomniku. Prace w warsztatach DOKP zakończono w maju 1947 roku. Popiersie Stefana Jaracza stanęło na cokole. Napis na cokole „Wielkiemu artyście - Stefanowi Jaraczowi – więźniowi Oświęcimia” wykonano w 1949 roku.
Bibliografia
- Prusiński, Tadeusz: Jest teatr w Olsztynie / Tadeusz Prusiński. – Olsztyn : Teatr im. Stefana Jaracza, 2005.
- Segiet, Janusz: Świat Eugenii Śnieżko-Szafnaglowej : opowieść o ludziach Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie / Janusz Segiet. – Olsztyn : Pojezierze”, 1983.
- Syrwid Robert: Dzieje olsztyńskiego popiersia Stefana Jaracza / Robert Syrwid // „Komunikaty Mazursko-Warmińskie”, 2005, nr 3, s. 363-373.
Przypisy
- ↑ Syrwid Robert, Dzieje olsztyńskiego popiersia Stefana Jaracza, „Komunikaty Mazursko-Warmińskie”, 2005, nr 3, s. 363-373
