Kościół pw. św. Rozalii w Suszu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Zabytek architektury sakralnej wzniesiony na początku XX wieku. | Zabytek architektury sakralnej wzniesiony na początku XX wieku. | ||
Aktualna wersja na dzień 09:40, 14 kwi 2015
Zabytek architektury sakralnej wzniesiony na początku XX wieku.
Lokalizacja
Kościół został wybudowany na skraju ówczesnej zabudowy Susza (niem. Resenberg) (obecna ulica Słowiańska). Miasto położone jest w północno-zachodniej części powiatu iławskiego.
Historia
Początkowo, dzięki wsparciu Towarzystwa św. Bonifacego i św. Wojciecha, wybudowano w tym miejscu kaplicę, którą poświęcono 29 września 1867 roku. Kaplicę powiększono w 1891 roku, a 21 lutego 1902 roku erygowano tu parafię p.w. św. Rozalii. Wkrótce przystąpiono do budowy nowego kościoła według projektu architekta Gebharda z Gdańska. W dniu 26 lipca 1904 roku poświęcono kamień węgielny, natomiast dwa lata później – 5 grudnia 1905 roku gotową budowlę. Uroczysta konsekracja świątyni miała miejsce 4 czerwca 1923 roku. Dokonał jej biskup warmiński Augustyn Bludau.
Opis
Jest to kościół neogotycki, murowany z cegły, jednonawowy, z wyodrębnionym wielobocznym prezbiterium i smukłą, kwadratową wieżą wysuniętą przed nawę. Po bokach prezbiterium usytuowano dwie zakrystie, natomiast po bokach wieży dwie kruchty – w efekcie do wnętrza prowadzą trzy profilowane portale. Wieżę zwieńczono ostrosłupową strzelistą iglicą nawiązującą do gotyckich sygnaturek, na szczycie której nad krzyżem osadzony został blaszany kur. Z blaszanego pokrycia dachu wieży zostały wyprowadzone narożne rzygacze. Elewacje budowli ozdobiono bogatym detalem, są tam profilowane okna z ceglanymi laskowaniami, okulusy w półszczytach nawy, pasy blend. Korpus zamknięto dachem dwuspadowym krytym dachówką. Wnętrze nawy nakryte zostało spłaszczonym sklepieniem kolebkowym, wspartym na osadzonych w murze belkach. W prezbiterium zastosowano sklepienie żebrowe. Prezbiterium oddzielone jest od nawy profilowanym łukiem tęczowym.
Wyposażenie
Wystrój i wyposażenie kościoła pochodzi z okresu jego budowy i utrzymane jest w stylu neogotyckim. Ołtarz główny, w formie tryptyku, zawiera płaskorzeźbione sceny Niesienia krzyża i Opłakiwania. W łuku tęczowym umieszczono pseudogotycką Grupę Ukrzyżowania. Organy zostały zbudowane w firmie Maxa Terletzkiego w Królewcu. W oknach znajdują się neogotyckie witraże figuralne, wykonane w pracowni Georga Schneidera w Ratyzbonie. Przedstawiają one patronkę kościoła, św. Rozalię (po środku), scenę Zmartwychwstania.(po lewej) i Wniebowstąpienia (po prawej). Trzy kościelne dzwony odlano w 1903 roku w olsztyńskiej filii firmy Franza Schillinga z Apoldy w Turyngii.
Zobacz też
- Kościół pw. św. Antoniego Padewskiego w Suszu
- parafia pw. św. Rozalii w Suszu
- parafia pw. św. Antoniego Padewskiego w Suszu
- Augustyn Bludau
Bibliografia
- Niesiobędzki, Wiesław: Zamki, pałace, dwory i inne zabytki powiatu iławskiego : przewodnik historyczno-krajoznawczy / Wiesław Niesiobędzki. - Iława : Wydawnictwo Tekst 2003. – S. 51-57.
- Rzempołuch Andrzej: Parafialny kościół św. Rozalii. Wybrane zagadnienia / Andrzej Rzempołuch // W: Susz : z dziejów miasta i okolic / pod red. Janusza Cygańskiego. - Olsztyn : Muzeum Warmii i Mazur, 2006. – S. 104-107.
Linki
- Początki parafii św. Rozalii, materiał zmieszczony na stronie internetowej www.susz.czk.pl [dostęp 28.02.2014 r.]
- Strona internetowa parafii św. Rozalii w Suszu [www.rozaliawsuszu.ovh.org [dostęp 26.02.2014 r.]
