Pałac w Dobrocinie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Image: palac_dobrocin_1.jpg|thumb|right|250px|Źródło: [http://www.marienburg.pl/viewtopic.php?t=4941 www.marienburg.pl] ]] | [[Image: palac_dobrocin_1.jpg|thumb|right|250px|Źródło: [http://www.marienburg.pl/viewtopic.php?t=4941 www.marienburg.pl] ]] | ||
− | + | ||
Zabytek architektury wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku. | Zabytek architektury wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku. | ||
Wersja z 12:08, 24 mar 2015
Zabytek architektury wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku.
Spis treści
Lokalizacja
Rezydencja ziemska została wybudowana na skraju wsi Dobrocin (niem. Groβ Bestendorf) w otoczeniu rozległego ogrodu i parku. Wieś położona jest w powiecie ostródzkim, w gminie Małdyty.
Historia
Wieś od XV wieku była w posiadaniu rodziny von Wilmsdorf, która około 1530 roku wybudowała tu pierwszą rezydencję. Następnie dobra przeszły na własność rodu Truchsess-Waldburg, a od 1792 roku rodu von Domhardt. Ostatnim ich właścicielem przed 1945 rokiem był baron Otto von Goltz-Domhardt. Pałac powstał w latach czterdziestych XIX wieku na miejscu wcześniejszego dworu (przebudowanego i rozbudowanego), najprawdopodobniej z XVIII wieku. Wyremontowano go w latach 20-tych XX wieku. Od 1946 do 1971 roku jego użytkownikiem był Zespół Szkół Rolniczych. Później pałac został opuszczony i zaczął niszczeć. Od 2001 roku jest to własność prywatna.
Opis
Jest to pałac neorenesansowy, dwupiętrowy, z obustronnym płytkim ryzalitem na osi, od ogrodu poprzedzonym dużą werandą. Wzniesiono go na nieregularnym planie, z dwoma prostopadłymi, jednokondygnacyjnymi skrzydłami, w których usytuowano narożne wieżyczki. W późniejszym okresie dobudowano prostopadłe skrzydło od strony północno-zachodniej, mieszczące oficynę i stajnię. Utworzono w ten sposób pałacowy dziedziniec, otwarty z jednej strony. W korpusie głównym zachował się oryginalny amfiladowy układ wnętrz, a także stolarka okienna i drzwiowa z przełomu XVIII i XIX wieku oraz sztukaterie sufitowe, drewniane, kasetonowe stropy, kamienne i terakotowe posadzki. Z dawnego wyposażenia przetrwały także kominki (w tym jeden manierystyczny z 1639 roku) i piece kaflowe (m.in. klasycystyczny z XIX wieku).
Bibliografia
- Gaworski, Marek: Zamki, pałace, dwory w Polsce / Marek Gaworski. - Warszawa : "Arkady", 2012. - S. 338.
- Jackiewicz-Garniec, Małgorzata: Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich : dobra utracone czy ocalone? / Małgorzata Jackiewicz-Garniec, Mirosław Garniec. – Olsztyn : Studio Wydawnicze Arta Mirosław Garniec, 2001. - S. 97-99.
- Rzempołuch, Andrzej: Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich / Andrzej Rzempołuch. - Olsztyn : Remix, 1992. – S. 86.
- Wańkowska-Sobiesiak, Joanna: Świat bliski, znajomy? / Joanna Wańkowska-Sobiesiak. - Olsztyn : Studio Poligrafii Komputerowej „SQL”, 2008. – S. 151-154.
Zobacz też
- Dobrocin (Gross Bestendorf), materiał zamieszczony na stronie internetowej www.polskiezabytki.pl [dostęp 16.02.2014 r.]