Hotel Deutsches Haus w Olsztynie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | |||
| − | |||
Budynek użyteczności publicznej istniejący w [[ewim:Olsztyn|Olsztynie]] od 1880 do 1945 roku. | Budynek użyteczności publicznej istniejący w [[ewim:Olsztyn|Olsztynie]] od 1880 do 1945 roku. | ||
| Linia 16: | Linia 14: | ||
#Wakar, Andrzej: ''Olsztyn: dzieje miasta'' / Andrzej Wakar. - Olsztyn : Radio WA-MA, 1997. - S. 133. | #Wakar, Andrzej: ''Olsztyn: dzieje miasta'' / Andrzej Wakar. - Olsztyn : Radio WA-MA, 1997. - S. 133. | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Inne obiekty architektury]] |
| − | + | ||
[[Category:Olsztyn]] | [[Category:Olsztyn]] | ||
| − | [[Category:1801- | + | [[Category:1801-1918]] |
Aktualna wersja na dzień 09:20, 24 mar 2015
Budynek użyteczności publicznej istniejący w Olsztynie od 1880 do 1945 roku.
Spis treści
Lokalizacja
Hotel został wybudowany na terenie Olsztyna, u zbiegu ulic Klebarskiej (niem. Kleebergerstraβe, obecnie al. Marszałka Józefa Piłsudskiego) i Wartemborskiej (niem. Wartenburgerstraβe, późniejsza Cesarska – Kaiserstraβe, obecnie ul. Dąbrowszczaków), naprzeciw wzniesionego kilka lat wcześniej gmachu sądów.
Historia
Budynek został wzniesiony w latach 1879-1880 przez mistrza murarskiego Toffla. Uroczyste otwarcie odbyło się 30 października 1880 roku. Jego pierwszym dzierżawcą, a następnie właścicielem był Carl Barnoth z Wystruci. W 1909 roku odsprzedał on hotel konsorcjum przedsiębiorcy Gustawa Kornege. W tym samym roku podjęto prace mające na celu przebudowę i unowocześnienie obiektu. W miejscu dotychczasowego ogrodu restauracyjnego dobudowano nowe reprezentacyjne skrzydło hotelu (otwarto je latem 1910 roku). Unowocześniono też salę główną. W roku 1929 w hotelu urządzono największe w mieście kino „Capitol”. W tym celu zamurowano trzy okna od strony ul. Klebarskiej i przeniesiono tam ekran oraz scenę. W sali zamontowano fotele dla 750 widzów, zastosowano też nowoczesny system wentylacyjny oraz klimatyzację. Salę połączono z urządzoną na piętrze kawiarnią z miejscami dla około 100 gości. Projekt architektoniczny całej przebudowy powstał w berlińskiej pracowni Ericha Mendelsohna. W 1945 roku budynek zostały zniszczony, a następnie rozebrany. Odbudowano jedynie kino, które działało pod nazwą „Odrodzenie”. Na przełomie lat 60-tych i 70 tych XX wieku i ten budynek został rozebrany.
Opis
Był to budynek trzykondygnacyjny, wzniesiony na planie litery L. Utrzymany w stylu włoskiego renesansu, secesyjny w wystroju wnętrz, znany był głównie z wielkiej sali, w której organizowano największe uroczystości miejskie i państwowe, ale także koncerty, przyjęcia, bale oraz zebrania i zjazdy różnych organizacji i stowarzyszeń. Sala wyposażona była w scenę, dzięki czemu wystawiano tu przedstawienia teatralne, pełniła też funkcję sali kinowej. Po przebudowie z lat 1909-1910 hotel posiadał 80 pokoi.
Bibliografia
- Bętkowski, Rafał: Olsztyn jakiego nie znacie: obraz miasta na dawnej pocztówce / Rafał Bętkowski. - Olsztyn : Edytor Wers, 2003. – S. 70-71.
- Wakar, Andrzej: Olsztyn: dzieje miasta / Andrzej Wakar. - Olsztyn : Radio WA-MA, 1997. - S. 133.
