Dzwon z kościoła pw. św. Katarzyny w Lubominie: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
(Utworzył nową stronę „thumb|right|200px|Źródło: ''Leihglocken'', Warszawa 2011, s. 187. Zabytek sztuki ludwisarskiej z [[Kościół p.w. św. Katarzyny w L…”)
 
(Bibligrafia)
 
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
[[Image: dzwon_lubomino.jpg|thumb|right|200px|Źródło: ''Leihglocken'', Warszawa 2011, s. 187.]]  
 
[[Image: dzwon_lubomino.jpg|thumb|right|200px|Źródło: ''Leihglocken'', Warszawa 2011, s. 187.]]  
  
Zabytek sztuki ludwisarskiej z [[Kościół p.w. św. Katarzyny w Lubominie |z kościoła p.w. św. Katarzyny w Lubominie]], pochodzący z XIX wieku.
+
Zabytek sztuki ludwisarskiej z [[Kościół pw. św. Katarzyny w Lubominie |kościoła pw. św. Katarzyny w Lubominie]], pochodzący z XIX wieku.
  
 
==Historia==
 
==Historia==
Linia 11: Linia 11:
 
* D. O. M. / IN HONOREM S. MARIAE VIRGINIS / FVSA / SUB EPPO: VARM. IOS. AMBROS. GERITZ. / ET / PAROCHO LOCI FRANC. REHBACH / REGIOMONTI
 
* D. O. M. / IN HONOREM S. MARIAE VIRGINIS / FVSA / SUB EPPO: VARM. IOS. AMBROS. GERITZ. / ET / PAROCHO LOCI FRANC. REHBACH / REGIOMONTI
 
Boki inskrypcji zdobią dwie plakiety z wizerunkami Marii z Dzieciątkiem oraz Chrystusa Ukrzyżowanego.
 
Boki inskrypcji zdobią dwie plakiety z wizerunkami Marii z Dzieciątkiem oraz Chrystusa Ukrzyżowanego.
 +
 +
==Zobacz też==
 +
*[[Kościół pw. św. Katarzyny w Lubominie]]
  
 
==Bibligrafia==
 
==Bibligrafia==
 
#Tureczek, Marceli: ''Leihglocken : Dzwony z obszaru Polski w granicach po 1945 roku przechowywane na terenie Niemiec = Bells from territories within post-1945 borders of Poland stored in Germany'' / Marceli Tureczek. – Warszawa : Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Departament Dziedzictwa Kulturowego, 2011. – S. 186.
 
#Tureczek, Marceli: ''Leihglocken : Dzwony z obszaru Polski w granicach po 1945 roku przechowywane na terenie Niemiec = Bells from territories within post-1945 borders of Poland stored in Germany'' / Marceli Tureczek. – Warszawa : Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Departament Dziedzictwa Kulturowego, 2011. – S. 186.
 +
  
 
[[Category:Rzemiosło artystyczne]]
 
[[Category:Rzemiosło artystyczne]]
[[Category:Historia kultury]]
 
 
[[Category:Powiat braniewski]]  
 
[[Category:Powiat braniewski]]  
[[Category:1801-1900]]
+
[[Category:Lubomino (gmina wiejska)]]
 +
[[Category:1801-1918]]

Aktualna wersja na dzień 12:38, 20 lis 2014

Źródło: Leihglocken, Warszawa 2011, s. 187.

Zabytek sztuki ludwisarskiej z kościoła pw. św. Katarzyny w Lubominie, pochodzący z XIX wieku.

Historia

Twórcami dzwonu są ludwisarze z Królewca - Johanes Gross oraz niejaki W. Copinus. Dzwon powstał w 1843 r. Od czasu II wojny światowej znajduje się w kościele katolickim św. Marcina w Augsburgu.

Opis

Jest to duży dzwon spiżowy, ważący 1300 kg, o dolnej średnicy – 132 kg. Jego wysokość bez korony wynosi - 116 cm, zaś samej korony – 19 cm. Ten sześcioramienny element wieńczący zdobią na kabłąkach główki putto. Na dekorację dzwonu składają się ponadto: ornament sznurowy, półwałki okalające – trzy w górnej części oraz zamykające inskrypcję i jeden w dolnej części. A także fryzy powtarzające motyw putto, z wzorami morskich zwierząt i statków, podwieszonych kwiatów i palmet, czyli stylizowanych liści palmy, ułożonych symetrycznie i wachlarzowo rozpostartych. Na płaszczu widnieją dwie inskrypcje w języku niemieckim i łacińskim, zapisane pismem kapitałowym:

  • GEGOSSEN BEI WITTWE W. COPINUS IN KOENIGFBERG VON I: GROSS ANNO 1843
  • D. O. M. / IN HONOREM S. MARIAE VIRGINIS / FVSA / SUB EPPO: VARM. IOS. AMBROS. GERITZ. / ET / PAROCHO LOCI FRANC. REHBACH / REGIOMONTI

Boki inskrypcji zdobią dwie plakiety z wizerunkami Marii z Dzieciątkiem oraz Chrystusa Ukrzyżowanego.

Zobacz też

Bibligrafia

  1. Tureczek, Marceli: Leihglocken : Dzwony z obszaru Polski w granicach po 1945 roku przechowywane na terenie Niemiec = Bells from territories within post-1945 borders of Poland stored in Germany / Marceli Tureczek. – Warszawa : Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Departament Dziedzictwa Kulturowego, 2011. – S. 186.