Otto Szulc: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Urodzony w 1909 r. we wsi Surówka na Mazurach - w rodzinie o głęboko zakorzenionych tradycjach polskich. Od dzieciństwa uzdolniony w kierunku rzeźby i majsterkowania. Ukończył szkołę podstawową w Biskupcu, następnie kontynuował naukę w Węgorzewie. Jako młody człowiek zaczął podróżować po Niemczech i Holandii i podczas tej wędrówki – odkąd pamiętał zafascynowany dziełami sztuki ludowej jako „przeżytymi reliktami dawnych czasów” - zwiedzał liczne muzea (m.in. w Lipsku i Dreźnie)<ref>P.N., ''Izba Ottona Szulca'', Olsztyn, Wydawnictwo „Pojezierze”, [1970], s. 7.</ref>. Oglądane dzieła sztuki stały się dla rzeźbiarza inspiracją do własnej twórczości. Na początku lat 30-tych XX w. powrócił do kraju i zaczął tworzyć (wówczas jednak zajął się przede wszystkim malarstwem - rzeźbić zaczął później). | + | Urodzony w 1909 r. we wsi [[ewim:Surówka|Surówka]] na Mazurach - w rodzinie o głęboko zakorzenionych tradycjach polskich. Od dzieciństwa uzdolniony w kierunku rzeźby i majsterkowania. Ukończył szkołę podstawową w Biskupcu, następnie kontynuował naukę w Węgorzewie. Jako młody człowiek zaczął podróżować po Niemczech i Holandii i podczas tej wędrówki – odkąd pamiętał zafascynowany dziełami sztuki ludowej jako „przeżytymi reliktami dawnych czasów” - zwiedzał liczne muzea (m.in. w Lipsku i Dreźnie)<ref>P.N., ''Izba Ottona Szulca'', Olsztyn, Wydawnictwo „Pojezierze”, [1970], s. 7.</ref>. Oglądane dzieła sztuki stały się dla rzeźbiarza inspiracją do własnej twórczości. Na początku lat 30-tych XX w. powrócił do kraju i zaczął tworzyć (wówczas jednak zajął się przede wszystkim malarstwem - rzeźbić zaczął później). Szulc określał siebie mianem „kontynuatora pomnażającego spuściznę swoich mazurskich przodków o nowe wartościowe artystycznie wyroby” <ref>Dz. cyt., s. 7.</ref>. |
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
| Linia 27: | Linia 27: | ||
==Muzeum == | ==Muzeum == | ||
| − | W 1969 r. Szulc przekazał [[Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Pojezierze”| Stowarzyszeniu Społeczno-Kulturalnemu „Pojezierze”]] swoją chatę w Parlezie Małej | + | W 1969 r. Szulc przekazał [[Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Pojezierze”| Stowarzyszeniu Społeczno-Kulturalnemu „Pojezierze”]] swoją chatę w [[ewim:Parleza Mała|Parlezie Małej]] wraz z rzeźbami oraz oryginalną szopkę mazurską. W domu rzeźbiarza urządzono niewielką izbę regionalną, czyli mini-muzeum twórczości Szulca ([[Izba Regionalna Ottona Szulca]]). |
==Wystawy== | ==Wystawy== | ||
| − | Szulc wystawiał swoje prace na ekspozycjach sztuki ludowej w Olsztynie, Lublinie i Reszlu. Brał również udział w konkursach pamiątkarskich. | + | Szulc wystawiał swoje prace na ekspozycjach sztuki ludowej w [[ewim:Olsztyn|Olsztynie]], Lublinie i [[ewim:Reszel|Reszlu]]. Brał również udział w konkursach pamiątkarskich. |
==Nagrody== | ==Nagrody== | ||
| Linia 42: | Linia 42: | ||
#P.N.: ''Izba Ottona Szulca''. - Olsztyn: Wydawnictwo „Pojezierze”, [1970]. | #P.N.: ''Izba Ottona Szulca''. - Olsztyn: Wydawnictwo „Pojezierze”, [1970]. | ||
| − | [[Category:Powiat olsztyński|Szulc,Otto]] [[Category: | + | [[Category:Powiat olsztyński|Szulc,Otto]] [[Category:Biskupiec (gmina miejsko-wiejska)|Szulc,Otto]] [[Category:Rzeźbiarze|Szulc,Otto]] [[Category:Rzeźba|Szulc,Otto]] [[Category:Sztuka ludowa|Szulc,Otto]] [[Category:1945-1989|Szulc,Otto]] |
Aktualna wersja na dzień 11:57, 7 sie 2014
(1909-?) - rzeźbiarz ludowy (materiał: drewno - najczęściej lipowe i osikowe)
Spis treści
Biografia
Urodzony w 1909 r. we wsi Surówka na Mazurach - w rodzinie o głęboko zakorzenionych tradycjach polskich. Od dzieciństwa uzdolniony w kierunku rzeźby i majsterkowania. Ukończył szkołę podstawową w Biskupcu, następnie kontynuował naukę w Węgorzewie. Jako młody człowiek zaczął podróżować po Niemczech i Holandii i podczas tej wędrówki – odkąd pamiętał zafascynowany dziełami sztuki ludowej jako „przeżytymi reliktami dawnych czasów” - zwiedzał liczne muzea (m.in. w Lipsku i Dreźnie)[1]. Oglądane dzieła sztuki stały się dla rzeźbiarza inspiracją do własnej twórczości. Na początku lat 30-tych XX w. powrócił do kraju i zaczął tworzyć (wówczas jednak zajął się przede wszystkim malarstwem - rzeźbić zaczął później). Szulc określał siebie mianem „kontynuatora pomnażającego spuściznę swoich mazurskich przodków o nowe wartościowe artystycznie wyroby” [2].
Twórczość
W swoich dziełach poruszał tematykę znaną z codzienności – portretował przede wszystkim przyrodę i życie wsi. Każdemu wizerunkowi jednak nadawał osobiste piętno. Przedstawiając własny świat - znanej dobrze wsi mazurskiej - wplatał w realia stare ludowe motywy dekoracyjne oraz wątki z legend i baśni. Jego sztuka stanowiła symbiozę tradycji i współczesności. Ogółem Szulc wyrzeźbił wiele drewniany figurek (w tym również świątków).
Innym, nie związanym ściśle z rzeźbą, zainteresowaniem Szulca jest mechanika. Artysta wykonał m.in. wielki stół zapełniony figurkami ludzi, zwierząt, modeli maszyn i zabudowań gospodarczych, które przy pomocy korby można było wprawić w ruch. To przestrzenny i ruchomy wizerunek tradycyjnych zajęć wiejskich, np. młocki, obrządku przy zwierzętach, obróbki lnu czy przędzenia.
- Rzeźby drewniane
- Rzeźby figuratywne odnoszące się do codziennych czynności
Kobieta niosąca dziecko, Kobieta robi masło, Chłop rąbie drzewo, Zbieracz odpoczywający, Kobieta z opałką, Kobieta zbiera kapustę, Kobieta przy kopaniu ogródka, Para tańcząca w strojach ludowych, Dzieci wspinające się na drzewo, Pastuch z psem, Pierwszy chleb, Ala i As, Modląca się, Dziewczyna z pieskiem, Kobieta z bochenkiem dożynkowym, Kobieta z prosiakiem, Siewca, Człowiek wchodzący na komin
- Świątki i motywy legendarne
Św. Piotr z krzyżem, Rycerze na koniu, Anioł, Diabelskie skrzypce, Czarownica na miotle, Diabelskie skrzypce II Prócz tego konstruował rzeźby ze sklejki, wikliny, sklejki i szkła, suporeksu (Kobieta niosąca I, Kobieta niosąca II) oraz gipsu (Dziewczyna z gąską, Czerwony kapturek, Kobieta niosąca wodę)
- Sztuka użytkowa
Lichtarz z palącymi fajkę, Lichtarz z żołędziami, Świecznik z żołędziami, Świecznik z parą wieśniaków, Świecznik z wiewiórkami II, koszyczki, żyrandole, Balon - element dekoracyjny
- Zabawki i modele
Makieta kościółka i wieży ze Skansenu, Gołąb składany z elementów
- Malarstwo olejne
- pejzaże
Pejzaż mazurski – wrzosy, Przystań Sorkwity, Krajobraz mazurski – Mojtyny, Biskupiec po wojnie, Biskupiec odbudowany
- portrety
Kobieta z krowami, Trzej królowie, Sarny
- martwe natury
Martwa natura z kwiatami, Martwa natura z różami, Kompozycja kolorystyczna
Muzeum
W 1969 r. Szulc przekazał Stowarzyszeniu Społeczno-Kulturalnemu „Pojezierze” swoją chatę w Parlezie Małej wraz z rzeźbami oraz oryginalną szopkę mazurską. W domu rzeźbiarza urządzono niewielką izbę regionalną, czyli mini-muzeum twórczości Szulca (Izba Regionalna Ottona Szulca).
Wystawy
Szulc wystawiał swoje prace na ekspozycjach sztuki ludowej w Olsztynie, Lublinie i Reszlu. Brał również udział w konkursach pamiątkarskich.
Nagrody
Za całokształt twórczości rzeźbiarz otrzymał w Ministerstwie Kultury i Sztuki nagrodę. Był też laureatem nagrody wojewódzkiej za osiągnięcia w twórczości ludowej.
Przypisy
Bibliografia
- Otto Szulc. – Olsztyn: Oficyna „Pojezierze”, [1970?]. (dokument życia społecznego)
- P.N.: Izba Ottona Szulca. - Olsztyn: Wydawnictwo „Pojezierze”, [1970].
