Janina Stankiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Image:stankiewicz_j.jpg|thumb|right|200px|Źródło: „Gazeta Olsztyńska” 2010, nr 304, s. 14.]] | [[Image:stankiewicz_j.jpg|thumb|right|200px|Źródło: „Gazeta Olsztyńska” 2010, nr 304, s. 14.]] | ||
| − | (1913-2005) – śpiewaczka radiowa i estradowa, organizatorka i kierowniczka olsztyńskiego [[Żeński Chór „Tęcza” im. Janiny Stankiewicz| Żeńskiego Chóru „Tęcza”]], animatorka kultury | + | (1913-2005) – śpiewaczka radiowa i estradowa, organizatorka i kierowniczka olsztyńskiego [[Żeński Chór „Tęcza” im. Janiny Stankiewicz|Żeńskiego Chóru „Tęcza”]], animatorka kultury |
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Urodziła się 5 czerwca 1913 r. w Saratowie nad Wołgą (Rosja). Jako córka Anny Parczewskiej, profesor śpiewu, uczyła się muzyki w domu, pobierała również prywatne lekcje solfeżu oraz innych przedmiotów muzycznych. W młodości wielokrotnie występowała w kościołach, kawiarniach, klubach i na balach akademickich. W czasie II wojny światowej śpiewała dla polskich żołnierzy w warszawskich szpitalach Maltańskim i Ujazdowskim oraz na tajnych koncertach w domach prywatnych. Śpiewem również zarabiała na środki utrzymania dla rannych żołnierzy. W 1945 r., po zakończeniu wojny, zapisała się do warszawskiego Związku Muzyków i 4 lipca otrzymała legitymację podpisaną przez Adama Wieniawskiego. W 1950 r. zamieszkała w Olsztynie. W 1967 r. zawiązała w olsztyńskiej Spółdzielni Inwalidów zespół muzyczny „[[Velorex]]”. W 1969 r. zmieniono nazwę zespołu na [[Żeński Chór „Tęcza” im. Janiny Stankiewicz| Chór „Tęcza”]]. Stankiewicz była jego długoletnią kierowniczką. Przez 15 lat współpracowała z olsztyńskim muzykiem i kompozytorem [[Zbigniew Chabowski| Zbigniewem Chabowskim]] – razem komponowali i aranżowali repertuar chóru, przyczyniając się do licznych sukcesów [[Żeński Chór „Tęcza” im. Janiny Stankiewicz| „Tęczy”]]. Stankiewicz współpracowała też z profesorem [[ | + | Urodziła się 5 czerwca 1913 r. w Saratowie nad Wołgą (Rosja). Jako córka Anny Parczewskiej, profesor śpiewu, uczyła się muzyki w domu, pobierała również prywatne lekcje solfeżu oraz innych przedmiotów muzycznych. W młodości wielokrotnie występowała w kościołach, kawiarniach, klubach i na balach akademickich. W czasie II wojny światowej śpiewała dla polskich żołnierzy w warszawskich szpitalach Maltańskim i Ujazdowskim oraz na tajnych koncertach w domach prywatnych. Śpiewem również zarabiała na środki utrzymania dla rannych żołnierzy. W 1945 r., po zakończeniu wojny, zapisała się do warszawskiego Związku Muzyków i 4 lipca otrzymała legitymację podpisaną przez Adama Wieniawskiego. W 1950 r. zamieszkała w [[ewim:Olsztyn|Olsztynie]]. W 1967 r. zawiązała w olsztyńskiej Spółdzielni Inwalidów zespół muzyczny „[[Velorex|Velorex]]”. W 1969 r. zmieniono nazwę zespołu na [[Żeński Chór „Tęcza” im. Janiny Stankiewicz|Chór „Tęcza”]]. Stankiewicz była jego długoletnią kierowniczką. Przez 15 lat współpracowała z olsztyńskim muzykiem i kompozytorem [[Zbigniew Chabowski| Zbigniewem Chabowskim]] – razem komponowali i aranżowali repertuar chóru, przyczyniając się do licznych sukcesów [[Żeński Chór „Tęcza” im. Janiny Stankiewicz| „Tęczy”]]. Stankiewicz współpracowała też z profesorem [[Maria Foltyn| M. Foltyn]], aby profesjonalnie upowszechniać muzykę Stanisława Moniuszki. Była animatorką kultury – za co została kilkakrotnie nagrodzona: działała społecznie w lokalnym ruchu muzycznym, organizując warsztaty dla chórów amatorskich i nauczycieli muzyki-śpiewaków oraz inicjując koncerty. Dla działaczy ruchu śpiewaczego napisała wspomnienia (książka została nagrodzona). |
Zmarła 19 grudnia 2005 r. w szpitalu MSWiA w Olsztynie. Pochowano ją w Warszawie na Powązkach. 2 czerwca 2010 r. [[Żeński Chór „Tęcza” im. Janiny Stankiewicz| Żeński Chór „Tęcza”]] został nazwany jej imieniem (uroczystość w olsztyńskim [[Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie| Muzeum Warmii i Mazur]]). | Zmarła 19 grudnia 2005 r. w szpitalu MSWiA w Olsztynie. Pochowano ją w Warszawie na Powązkach. 2 czerwca 2010 r. [[Żeński Chór „Tęcza” im. Janiny Stankiewicz| Żeński Chór „Tęcza”]] został nazwany jej imieniem (uroczystość w olsztyńskim [[Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie| Muzeum Warmii i Mazur]]). | ||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
#Wanago, Anna: ''Patrzyła na ludzi, jak na najbliższe osoby'' / Anna Wanago. – Il. // „Gazeta Olsztyńska”. – 2010, nr 304, s. 14. | #Wanago, Anna: ''Patrzyła na ludzi, jak na najbliższe osoby'' / Anna Wanago. – Il. // „Gazeta Olsztyńska”. – 2010, nr 304, s. 14. | ||
| − | [[Category:Muzycy|Stankiewicz,Janina]] [[Category:Olsztyn|Stankiewicz,Janina]][[Category: | + | [[Category:Muzycy, kompozytorzy i piosenkarze|Stankiewicz,Janina]] [[Category:Olsztyn|Stankiewicz,Janina]][[Category:Muzyka|Stankiewicz,Janina]][[Category:1945-1989|Stankiewicz,Janina]][[Category:1990-|Stankiewicz,Janina]][[Category:Organizatorzy i animatorzy kultury|Stankiewicz,Janina]][[Category:Chóry i orkiestry|Stankiewicz,Janina]] |
Aktualna wersja na dzień 13:10, 3 sie 2014
(1913-2005) – śpiewaczka radiowa i estradowa, organizatorka i kierowniczka olsztyńskiego Żeńskiego Chóru „Tęcza”, animatorka kultury
Biografia
Urodziła się 5 czerwca 1913 r. w Saratowie nad Wołgą (Rosja). Jako córka Anny Parczewskiej, profesor śpiewu, uczyła się muzyki w domu, pobierała również prywatne lekcje solfeżu oraz innych przedmiotów muzycznych. W młodości wielokrotnie występowała w kościołach, kawiarniach, klubach i na balach akademickich. W czasie II wojny światowej śpiewała dla polskich żołnierzy w warszawskich szpitalach Maltańskim i Ujazdowskim oraz na tajnych koncertach w domach prywatnych. Śpiewem również zarabiała na środki utrzymania dla rannych żołnierzy. W 1945 r., po zakończeniu wojny, zapisała się do warszawskiego Związku Muzyków i 4 lipca otrzymała legitymację podpisaną przez Adama Wieniawskiego. W 1950 r. zamieszkała w Olsztynie. W 1967 r. zawiązała w olsztyńskiej Spółdzielni Inwalidów zespół muzyczny „Velorex”. W 1969 r. zmieniono nazwę zespołu na Chór „Tęcza”. Stankiewicz była jego długoletnią kierowniczką. Przez 15 lat współpracowała z olsztyńskim muzykiem i kompozytorem Zbigniewem Chabowskim – razem komponowali i aranżowali repertuar chóru, przyczyniając się do licznych sukcesów „Tęczy”. Stankiewicz współpracowała też z profesorem M. Foltyn, aby profesjonalnie upowszechniać muzykę Stanisława Moniuszki. Była animatorką kultury – za co została kilkakrotnie nagrodzona: działała społecznie w lokalnym ruchu muzycznym, organizując warsztaty dla chórów amatorskich i nauczycieli muzyki-śpiewaków oraz inicjując koncerty. Dla działaczy ruchu śpiewaczego napisała wspomnienia (książka została nagrodzona). Zmarła 19 grudnia 2005 r. w szpitalu MSWiA w Olsztynie. Pochowano ją w Warszawie na Powązkach. 2 czerwca 2010 r. Żeński Chór „Tęcza” został nazwany jej imieniem (uroczystość w olsztyńskim Muzeum Warmii i Mazur).
Nagrody i wyróżnienia
- Krzyż Kawalerski Odrodzenia Polski
- Honorowa Odznaka Polskiego Związku Chórów i Orkiestr z Wieńcem Laurowym
- Honorowa Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
- Honorowa Odznaka „Zasłużony dla Warmii i Mazur”
- Pierwsza Nagroda Polskiego Związku Chórów i Orkiestr w Warszawie(za publikację wspomnień)
Bibliografia
- Janina Stankiewicz / oprac. Anna Wrzosem. – Zaproszenie uroczystość nadania Imienia Janiny Stankiewicz Chórowi „Tęcza”. – Olsztyn: Chór „Tęcza”, 2010 (dokument życia społecznego).
- Wanago, Anna: Patrzyła na ludzi, jak na najbliższe osoby / Anna Wanago. – Il. // „Gazeta Olsztyńska”. – 2010, nr 304, s. 14.
