Andrzej Legus: Różnice pomiędzy wersjami
Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
(Utworzył nową stronę „(1965-2001) - artysta plastyk, grafik, rysownik ==Biografia== Urodził się 26 czerwca 1965 r. w Olecku jako syn Mieczysława i Danieli z domu Siejwa. W 1985 r. ukońc…”) |
|||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| + | [[Image:legusandrzejportret.jpg|thumb|right|200px|Źródło: ROK w Olecku „Mazury Garbate” [http://www.przystanek.pl/galeria_prawdziwej_sztuki/andrzej_legus.html www.przystanek.pl] ]] | ||
| + | [[Image:legusandrzejgrafika.jpg|thumb|right|200px|Grafika ''Ąwca''.<br>Źródło: ROK w Olecku „Mazury Garbate” [http://www.przystanek.pl/galeria_prawdziwej_sztuki.html www.przystanek.pl] ]] | ||
| + | [[Image:legusandrzejgaleria.jpg|thumb|right|200px|Źródło: ROK w Olecku „Mazury Garbate” [http://www.przystanek.pl/galeria_prawdziwej_sztuki.html www.przystanek.pl] ]] | ||
| + | |||
(1965-2001) - artysta plastyk, grafik, rysownik | (1965-2001) - artysta plastyk, grafik, rysownik | ||
==Biografia== | ==Biografia== | ||
| − | Urodził się 26 czerwca 1965 r. w Olecku jako syn Mieczysława i Danieli z domu Siejwa. W 1985 r. ukończył Liceum Sztuk Plastycznych w Supraślu, a następnie Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1991 r. uzyskał dyplom w pracowni plakatu prof. Macieja Urbańca. Zmarł nagle 7 stycznia 2001 w Warszawie. | + | Urodził się 26 czerwca 1965 r. w [[ewim:Olecko|Olecku]] jako syn Mieczysława i Danieli z domu Siejwa. W 1985 r. ukończył Liceum Sztuk Plastycznych w Supraślu, a następnie Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1991 r. uzyskał dyplom w pracowni plakatu prof. Macieja Urbańca. Zmarł nagle 7 stycznia 2001 w Warszawie. |
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
| − | Zajmował się grafiką prasową, ilustracją, rysunkiem i malarstwem. Lubił czarny humor, bywał dosadny i nie uznawał tematycznych tabu. „Wielką wagę przywiązywał do formy przedstawień; starał się, by na różne sposoby zaskakiwały odbiorcę. Jego sposób obrazowania niekiedy przywodził na pamięć malarstwo Andrzeja Wróblewskiego, określane mianem „neobrutalizmu” Legus też wyeliminował z obrazków wdzięk i kokieterię. Stworzył świat jakby wyciosany siekierą. Duże czarne powierzchnie zderzał z elementami kreślonymi ostrą, drapieżną linią. Jego bohaterowie, niezgrabni, sztywni jak manekiny, wykonywali mechaniczne ruchy. Czasem, dla kontrastu, pojawiały się jakieś detale pokazane realistycznie, precyzyjnie. Wszystkie te zabiegi służyły charakterystyce Legusowych postaci, a zarazem świadczyły o tym, jak artysta pojmował świat i postrzegał bliźnich. Nie była to wizja optymistyczna. Jego rysunki rzadko rozśmieszały, raczej wywoływały gorzki uśmiech, czasem skłaniały do zadumy. Uwypuklały paradoksy, na co dzień chętnie niezauważane.” | + | Zajmował się grafiką prasową, ilustracją, rysunkiem i malarstwem. Lubił czarny humor, bywał dosadny i nie uznawał tematycznych tabu. „Wielką wagę przywiązywał do formy przedstawień; starał się, by na różne sposoby zaskakiwały odbiorcę. Jego sposób obrazowania niekiedy przywodził na pamięć malarstwo Andrzeja Wróblewskiego, określane mianem „neobrutalizmu” Legus też wyeliminował z obrazków wdzięk i kokieterię. Stworzył świat jakby wyciosany siekierą. Duże czarne powierzchnie zderzał z elementami kreślonymi ostrą, drapieżną linią. Jego bohaterowie, niezgrabni, sztywni jak manekiny, wykonywali mechaniczne ruchy. Czasem, dla kontrastu, pojawiały się jakieś detale pokazane realistycznie, precyzyjnie. Wszystkie te zabiegi służyły charakterystyce Legusowych postaci, a zarazem świadczyły o tym, jak artysta pojmował świat i postrzegał bliźnich. Nie była to wizja optymistyczna. Jego rysunki rzadko rozśmieszały, raczej wywoływały gorzki uśmiech, czasem skłaniały do zadumy. Uwypuklały paradoksy, na co dzień chętnie niezauważane.”<ref>Monika Makowska, ''Andrzej Legus (1965-2001), rysunki satyryczne. Muzeum Karykatury w Warszawie'', materiał zamieszczony na stronie internetowej Regionalnego Ośrodka Kultury w Olecku „Mazury Garbate” [http://www.przystanek.pl/galeria_prawdziwej_sztuki/andrzej_legus.html www.przystanek.pl]</ref> Jego rysunki publikowane były w gazetach i czasopismach, m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Rzeczpospolitej”, „Super Expresie”, „Życiu Warszawy”; „ITD.”, „Jazzi Magazyn”, „Nie”, „Polityce”, „The Warsaw Voice”, „Wiadomościach Kulturalnych”, „Tygodniku Wprost”. |
==Wystawy== | ==Wystawy== | ||
| Linia 22: | Linia 26: | ||
*Na Międzynarodowej Wystawie Satyrykon w Legnicy (1992, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000) | *Na Międzynarodowej Wystawie Satyrykon w Legnicy (1992, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000) | ||
*W konkursie „Europa-Europa” w Warszawie (1993) | *W konkursie „Europa-Europa” w Warszawie (1993) | ||
| − | *Na Ogólnopolskiej Wystawie Rysunku Satyrycznego „Kość” w Sochaczewie (1995, 2000) | + | *Na Ogólnopolskiej Wystawie Rysunku Satyrycznego „Kość” w Sochaczewie (1995, 2000) |
==Ciekawostki== | ==Ciekawostki== | ||
Po śmierci artysta został patronem [[Galeria Prawdziwej Sztuki w Olecku |Galerii Prawdziwej Sztuki]] przy [[Regionalny Ośrodek Kultury w Olecku „Mazury Garbate” |Regionalnym Ośrodku Kultury w Olecku „Mazury Garbate”]]. | Po śmierci artysta został patronem [[Galeria Prawdziwej Sztuki w Olecku |Galerii Prawdziwej Sztuki]] przy [[Regionalny Ośrodek Kultury w Olecku „Mazury Garbate” |Regionalnym Ośrodku Kultury w Olecku „Mazury Garbate”]]. | ||
| + | |||
| + | ==Przypisy== | ||
| + | <references/> | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
| − | #Chłosta, Jan: Oleckie biografie / Jan Chłosta // W: Dzieje Olecka 1560-2010 / Stanisław Achremczyk [et al.]. - Olecko : Urząd Miejski, 2010. – S. 647-648. | + | #Chłosta, Jan: ''Oleckie biografie'' / Jan Chłosta // W: ''Dzieje Olecka 1560-2010'' / Stanisław Achremczyk [et al.]. - Olecko : Urząd Miejski, 2010. – S. 647-648. |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
| − | *Strona internetowa Muzeum Karykatury w Warszawie | + | *Strona internetowa Muzeum Karykatury w Warszawie [http://www.muzeumkarykatury.pl/artysci/artysci_xx_windows/legus.html www.muzeumkarykatury.pl] |
| − | http://www.muzeumkarykatury.pl/artysci/artysci_xx_windows/legus.html www.muzeumkarykatury.pl | + | *Strona internetowa Regionalnego Ośrodka Kultury w Olecku „Mazury Garbate” [http://www.przystanek.pl/galeria_prawdziwej_sztuki/andrzej_legus.html www.przystanek.pl] |
| − | *Strona internetowa Regionalnego Ośrodka Kultury w Olecku „Mazury Garbate” | + | |
| − | http://www.przystanek.pl/galeria_prawdziwej_sztuki/andrzej_legus.html | + | |
| + | [[Category:Graficy i rysownicy|Legus,Andrzej]] | ||
| + | [[Category:Grafika i rysunek|Legus,Andrzej]][[Category:Powiat olecki|Legus,Andrzej]] | ||
| + | [[Category:Olecko (gmina miejsko-wiejska)|Legus,Andrzej]] | ||
| + | [[Category:1990-|Legus,Andrzej]] | ||
Aktualna wersja na dzień 11:41, 9 lip 2014
Źródło: ROK w Olecku „Mazury Garbate” www.przystanek.pl
Źródło: ROK w Olecku „Mazury Garbate” www.przystanek.pl
(1965-2001) - artysta plastyk, grafik, rysownik
Spis treści
Biografia
Urodził się 26 czerwca 1965 r. w Olecku jako syn Mieczysława i Danieli z domu Siejwa. W 1985 r. ukończył Liceum Sztuk Plastycznych w Supraślu, a następnie Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1991 r. uzyskał dyplom w pracowni plakatu prof. Macieja Urbańca. Zmarł nagle 7 stycznia 2001 w Warszawie.
Twórczość
Zajmował się grafiką prasową, ilustracją, rysunkiem i malarstwem. Lubił czarny humor, bywał dosadny i nie uznawał tematycznych tabu. „Wielką wagę przywiązywał do formy przedstawień; starał się, by na różne sposoby zaskakiwały odbiorcę. Jego sposób obrazowania niekiedy przywodził na pamięć malarstwo Andrzeja Wróblewskiego, określane mianem „neobrutalizmu” Legus też wyeliminował z obrazków wdzięk i kokieterię. Stworzył świat jakby wyciosany siekierą. Duże czarne powierzchnie zderzał z elementami kreślonymi ostrą, drapieżną linią. Jego bohaterowie, niezgrabni, sztywni jak manekiny, wykonywali mechaniczne ruchy. Czasem, dla kontrastu, pojawiały się jakieś detale pokazane realistycznie, precyzyjnie. Wszystkie te zabiegi służyły charakterystyce Legusowych postaci, a zarazem świadczyły o tym, jak artysta pojmował świat i postrzegał bliźnich. Nie była to wizja optymistyczna. Jego rysunki rzadko rozśmieszały, raczej wywoływały gorzki uśmiech, czasem skłaniały do zadumy. Uwypuklały paradoksy, na co dzień chętnie niezauważane.”[1] Jego rysunki publikowane były w gazetach i czasopismach, m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Rzeczpospolitej”, „Super Expresie”, „Życiu Warszawy”; „ITD.”, „Jazzi Magazyn”, „Nie”, „Polityce”, „The Warsaw Voice”, „Wiadomościach Kulturalnych”, „Tygodniku Wprost”.
Wystawy
Wystawy indywidualne
- Mokotowska „Witryna” (1993)
- Galerie Barbakane, Lipsk (1994)
- Black Galery, Legnica (1994)
- Oleckie Centrum Kultury (1995)
- Muzeum Karykatury, Warszawa - wystawa monograficzna (2002)
Wystawy zbiorowe
Uczestniczył w licznych wystawach zbiorowych, m.in. w Kaliszu, Jarosławiu, Przemyślu, Kamiennej Górze, Pabianicach, Warszawie.
Nagrody i wyróżnienia
Otrzymał szereg nagród i wyróżnień, m. in.:
- Na Międzynarodowej Wystawie Satyrykon w Legnicy (1992, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000)
- W konkursie „Europa-Europa” w Warszawie (1993)
- Na Ogólnopolskiej Wystawie Rysunku Satyrycznego „Kość” w Sochaczewie (1995, 2000)
Ciekawostki
Po śmierci artysta został patronem Galerii Prawdziwej Sztuki przy Regionalnym Ośrodku Kultury w Olecku „Mazury Garbate”.
Przypisy
- ↑ Monika Makowska, Andrzej Legus (1965-2001), rysunki satyryczne. Muzeum Karykatury w Warszawie, materiał zamieszczony na stronie internetowej Regionalnego Ośrodka Kultury w Olecku „Mazury Garbate” www.przystanek.pl
Bibliografia
- Chłosta, Jan: Oleckie biografie / Jan Chłosta // W: Dzieje Olecka 1560-2010 / Stanisław Achremczyk [et al.]. - Olecko : Urząd Miejski, 2010. – S. 647-648.
Zobacz też
- Strona internetowa Muzeum Karykatury w Warszawie www.muzeumkarykatury.pl
- Strona internetowa Regionalnego Ośrodka Kultury w Olecku „Mazury Garbate” www.przystanek.pl
