Jan Dantyszek: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| Linia 5: | Linia 5: | ||
[[Image:Herb_Dantyszka.png|thumb|left|200px|Herb Jana Dantyszka<br>Źródło:http://pl.wikipedia.org/wiki/]] | [[Image:Herb_Dantyszka.png|thumb|left|200px|Herb Jana Dantyszka<br>Źródło:http://pl.wikipedia.org/wiki/]] | ||
Jego ród był rzekomo szlacheckiego i rzekomo niemieckiego pochodzenia. Taki przynajmniej utrzymywał się mit w rodzinie. Ale już dziada poety nie nazywano owym szlacheckim ''nazwiskiem'' von Hoeffen'', lecz wprost do jego zawodu – ''powroźnikiem'' (niem. Flaschbinder''). | Jego ród był rzekomo szlacheckiego i rzekomo niemieckiego pochodzenia. Taki przynajmniej utrzymywał się mit w rodzinie. Ale już dziada poety nie nazywano owym szlacheckim ''nazwiskiem'' von Hoeffen'', lecz wprost do jego zawodu – ''powroźnikiem'' (niem. Flaschbinder''). | ||
| − | Ojciec Dantyszka - Jan zajmował się piwowarstwem , handlem zbożem oraz powroźnictwem. Po wojnie trzydziestoletniej przybył do Gdańska z Warmii i osiadł tu na stałe. Matka Krystyna z Schulzów, pochodziła z Pucka. Dantyszek urodził się jako najstarszy z licznego potomstwa Jana i Krystyny, w dniu 1 listopada 1485 r. w Gdańsku, od którego wywodzone jest nazwisko herbowe rodziny (łac. ''Dantiscus - Dantyszek'') | + | Ojciec Dantyszka - Jan zajmował się piwowarstwem , handlem zbożem oraz powroźnictwem. Po wojnie trzydziestoletniej przybył do Gdańska z Warmii i osiadł tu na stałe. Matka Krystyna z Schulzów, pochodziła z Pucka. Dantyszek urodził się jako najstarszy z licznego potomstwa Jana i Krystyny, w dniu 1 listopada 1485 r. w Gdańsku, od którego wywodzone jest nazwisko herbowe rodziny (łac. ''Dantiscus - Dantyszek''),podpisywał się też ''Ioannes Dantiscus'' czyli ''Jan Gdańszczanin''. |
==Wykształcenie <br> == | ==Wykształcenie <br> == | ||
Po ukończeniu szkoły parafialnej w Grudziądzu, w 1499 r. podjął studia na Uniwersytecie w Greifswaldzie, skąd rok później przeniósł się na Uniwersytet Krakowski. Studia jednak przerwał, decydując się na służbę w charakterze pomocnika pisarza u króla Jana Olbrachta. W 1501 r. przeszedł na służbę do kanclerza Jana Łaskiego, z którym w 1502 r. uczestniczył w wyprawie na Wołochów i Tatarów. | Po ukończeniu szkoły parafialnej w Grudziądzu, w 1499 r. podjął studia na Uniwersytecie w Greifswaldzie, skąd rok później przeniósł się na Uniwersytet Krakowski. Studia jednak przerwał, decydując się na służbę w charakterze pomocnika pisarza u króla Jana Olbrachta. W 1501 r. przeszedł na służbę do kanclerza Jana Łaskiego, z którym w 1502 r. uczestniczył w wyprawie na Wołochów i Tatarów. | ||
| + | |||
==Kariera dworska i dyplomatyczna <br> == | ==Kariera dworska i dyplomatyczna <br> == | ||
W 1503 r. powrócił na dwór , zostając pisarzem królewskim. W latach 1504-1505 reprezentował dwór królewski na zjazdach stanów Prus Królewskich. Dzięki pomocy królewskiej odbył wielką podróż przez Danię, Niemy i Włochy, a potem Morzem Śródziemnym aż do Palestyny i Arabii, podczas której nabrał ogłady i podszlifował znajomość języków obcych. Następnie powrócił do Prus, gdzie aż do 1513 r. kontynuował pracę na rzecz dworu na czele z nowym królem - Zygmuntem Starym. Został sekretarzem koronnym i referentem spraw pruskich w kancelarii królewskiej. Z panowaniem tego władcy związała się cała kariera dyplomatyczna Dantyszka. Na Prusach realizował on jego politykę zwiększania kontroli nad tymi terenami i zmniejszania roli Gdańska. | W 1503 r. powrócił na dwór , zostając pisarzem królewskim. W latach 1504-1505 reprezentował dwór królewski na zjazdach stanów Prus Królewskich. Dzięki pomocy królewskiej odbył wielką podróż przez Danię, Niemy i Włochy, a potem Morzem Śródziemnym aż do Palestyny i Arabii, podczas której nabrał ogłady i podszlifował znajomość języków obcych. Następnie powrócił do Prus, gdzie aż do 1513 r. kontynuował pracę na rzecz dworu na czele z nowym królem - Zygmuntem Starym. Został sekretarzem koronnym i referentem spraw pruskich w kancelarii królewskiej. Z panowaniem tego władcy związała się cała kariera dyplomatyczna Dantyszka. Na Prusach realizował on jego politykę zwiększania kontroli nad tymi terenami i zmniejszania roli Gdańska. | ||
| Linia 14: | Linia 15: | ||
==Pierwszy polski ambasador <br> == | ==Pierwszy polski ambasador <br> == | ||
| + | |||
W latach 1522-1523 odbył wielką wyprawę dyplomatyczną po Europie, wizytując m.in. króla Anglii Henryka VIII i cesarza niemieckiego, z którym omawiał m.in. kwestię egzekwowania postanowień II pokoju toruńskiego. Dziesięć lat przed przyjęciem święceń biskupich, został w roku 1523 r. proboszczem kościoła Mariackiego w Gdańsku. W roku 1524 Jan Dantyszek rozpoczął zakończoną sukcesem misję dyplomatyczną, podczas której zajął w imieniu królowej Bony majątek i księstwo Bari po zmarłej Izabelli Aragońskiej. Następnie powrócił do roli posła króla przy cesarzu. | W latach 1522-1523 odbył wielką wyprawę dyplomatyczną po Europie, wizytując m.in. króla Anglii Henryka VIII i cesarza niemieckiego, z którym omawiał m.in. kwestię egzekwowania postanowień II pokoju toruńskiego. Dziesięć lat przed przyjęciem święceń biskupich, został w roku 1523 r. proboszczem kościoła Mariackiego w Gdańsku. W roku 1524 Jan Dantyszek rozpoczął zakończoną sukcesem misję dyplomatyczną, podczas której zajął w imieniu królowej Bony majątek i księstwo Bari po zmarłej Izabelli Aragońskiej. Następnie powrócił do roli posła króla przy cesarzu. | ||
13 marca 1525 r. Zygmunt Stary docenił jego dokonania, podnosząc go do rangi stałego ambasadora polskiego na dworze cesarskim. Był to pierwszy taki tytuł w historii Polski. Godność tą sprawował przez kolejnych siedem lat, finalizując z powodzeniem m.in. wszystkie formalności związane z przejęciem spadku po Izabelli, czy broniąc polskiej racji stanu w kwestii pruskiej.Podczas służby wyróżniał się wysoką skutecznością, spowodowaną znakomitym przyswojeniem reguł panujących na dworze oraz zdobywaniem informacji drogą znajomości prywatnych, czy przez przekupstwo. Był też jednym z pierwszych Polaków stosujących szyfry w korespondencji dyplomatycznej. | 13 marca 1525 r. Zygmunt Stary docenił jego dokonania, podnosząc go do rangi stałego ambasadora polskiego na dworze cesarskim. Był to pierwszy taki tytuł w historii Polski. Godność tą sprawował przez kolejnych siedem lat, finalizując z powodzeniem m.in. wszystkie formalności związane z przejęciem spadku po Izabelli, czy broniąc polskiej racji stanu w kwestii pruskiej.Podczas służby wyróżniał się wysoką skutecznością, spowodowaną znakomitym przyswojeniem reguł panujących na dworze oraz zdobywaniem informacji drogą znajomości prywatnych, czy przez przekupstwo. Był też jednym z pierwszych Polaków stosujących szyfry w korespondencji dyplomatycznej. | ||
| + | == Poseł królewski <br> == | ||
Dantyszek brał udział w zjazdach króla z monarchami, przyczynił się do skojarzenia małżeństwa króla z Boną, jeździł w misjach politycznych do Rzeszy, Włoch, Anglii, Niderlandów, Hiszpanii i Francji. Był przyjmowany na audiencjach przez Henryka VIII i Franciszka I, a do cesarzy Maksymiliana i Karola V miał wolny wstęp. Zadaniem tych misji było pokrzyżowanie prób przymierza Habsburgów z Moskwą oraz przeciwdziałanie regeneracji zakonu krzyżackiego. Zadaniom tym sprostał świetnie. | Dantyszek brał udział w zjazdach króla z monarchami, przyczynił się do skojarzenia małżeństwa króla z Boną, jeździł w misjach politycznych do Rzeszy, Włoch, Anglii, Niderlandów, Hiszpanii i Francji. Był przyjmowany na audiencjach przez Henryka VIII i Franciszka I, a do cesarzy Maksymiliana i Karola V miał wolny wstęp. Zadaniem tych misji było pokrzyżowanie prób przymierza Habsburgów z Moskwą oraz przeciwdziałanie regeneracji zakonu krzyżackiego. Zadaniom tym sprostał świetnie. | ||
| − | Jak stwierdzano, dzięki poselstwom Dantyszka znaczenie Polski w świecie politycznym podniosło się znacznie. W latach 1524-1531 Dantyszek bawił w Hiszpanii na dworze Karola V | + | Jak stwierdzano, dzięki poselstwom Dantyszka znaczenie Polski w świecie politycznym podniosło się znacznie. W latach 1524-1531 Dantyszek bawił w Hiszpanii na dworze Karola V.Słusznie uchodzi Dantyszek za ojca dyplomacji polskiej. Sukcesy, jakie na tej drodze osiągnął dla Polski i dla siebie, były niebywałe i długo jeszcze miały procentować. |
| − | Lecz on sam karierę polityczną traktował jako zło konieczne. | + | Lecz on sam karierę polityczną traktował jako zło konieczne.Jako syn mieszczanina, nie mógłby się wybić. Z placówki odwołany został na własną prośbę, powracając w 1532 r. do Polski. |
| + | == działalność duszpasterska <br> == | ||
[[Image:Dantyszek_2.jpg|thumb|right|250px|Jan Dantyszek jako biskup wamiński.<br>Źródło:http://www.jerzyschroeder.bloog.pl]] | [[Image:Dantyszek_2.jpg|thumb|right|250px|Jan Dantyszek jako biskup wamiński.<br>Źródło:http://www.jerzyschroeder.bloog.pl]] | ||
Wróciwszy do Polski, skupił się na działalności duszpasterskiej. Do jego obowiązków należała przede wszystkim walka z szerzącym się protestantyzmem (sam był zwolennikiem reformacji katolickiej, ale w koncepcji Erazma z Rotterdamu). Dotąd - przez cały czas pełnił obowiązki proboszcza gdańskiej parafii mariackiej, a później od 1530 r. biskupa chełmińskiego i od 1537 r. biskupa warmińskiego. | Wróciwszy do Polski, skupił się na działalności duszpasterskiej. Do jego obowiązków należała przede wszystkim walka z szerzącym się protestantyzmem (sam był zwolennikiem reformacji katolickiej, ale w koncepcji Erazma z Rotterdamu). Dotąd - przez cały czas pełnił obowiązki proboszcza gdańskiej parafii mariackiej, a później od 1530 r. biskupa chełmińskiego i od 1537 r. biskupa warmińskiego. | ||
| − | Powitanie nowego biskupa, połączone z hołdem stanów warmińskich, odbyło się 17 grudnia 1538 r. w Olsztynie. Następnego dnia Dantyszek był już w Lidzbarku Warmińskim, na swoim dworze | + | == Mecenas nauki i sztuki, sponsor <br> == |
| − | + | Powitanie nowego biskupa, połączone z hołdem stanów warmińskich, odbyło się 17 grudnia 1538 r. w Olsztynie. Następnego dnia Dantyszek był już w Lidzbarku Warmińskim, na swoim dworze.Jako biskup prowadził intensywną działalność na polu kulturalnym - był mecenasem sztuki.W Lidzbarku stworzył ważny ośrodek nauki i sztuki.Posiadał wielką galerię malarstwa renesansowego.Gościł u siebie wielu humanistów.Ponadto fundował studia zagraniczne miejscowej młodzieży.Dzięki jego pomocy materialnej ukończyło je wiele ówczesnych młodych ludzi z Warmii. | |
| − | Był humanistą o szerokich kontaktach europejskich, korespondował m.in. z Erazmem z Rotterdamu i Georgiusem Sabinusem. Przebywając w Wittenberdze, spotkał się również z Marcinem Lutrem. Był przyjacielem Hernána Cortésa. Przyjaźnił się z Andrzejem Krzyskim – późniejszym arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem Polski oraz głośnym poetą. Utrzymywał też kontakty z Tomaszem Morusem i Filipem Melanchtonem czy Janem van der Campenem. Znał osobiście Marcina Lutra | + | |
| + | == Dantyszek i Kopernik <br> == | ||
| + | |||
| + | Kopernik był lekarzem Dantyszka.Incydent z Anną Szyling, jeśli popsuł stosunki między nimi, to nie na długo.Dantyszek aprobował teorie Kopernika.W dziełku astronoma o trygonometrii płaskiej i sferycznej, wydanym w 1542 r.,zamiast przedmowy znajduje się wiersz Dantyszka, w którym autor zachęca młodzież do przestudiowania tej pracy jako wstępu niezbędnego dla zrozumienia astronomicznego dzieła uczonego z Fromborka. | ||
| + | == europejskie przyjaźnie<br> == | ||
| + | Był humanistą o szerokich kontaktach europejskich, korespondował m.in. z Erazmem z Rotterdamu i Georgiusem Sabinusem. Przebywając w Wittenberdze, spotkał się również z Marcinem Lutrem. Był przyjacielem Hernána Cortésa. Przyjaźnił się z Andrzejem Krzyskim – późniejszym arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem Polski oraz głośnym poetą. Utrzymywał też kontakty z Tomaszem Morusem i Filipem Melanchtonem czy Janem van der Campenem. Znał osobiście Marcina Lutra. Jedynie służba Muzom jest w życiu coś warta, on zaś zbyt wiele hołdował Rozkoszy i Fortunie. Zmarł w Lidzbarku Warmińskim 27 października 1548 . Pochowano go we Fromborku. | ||
== Poeta <br> == | == Poeta <br> == | ||
Wersja z 10:50, 31 maj 2012
Źródło:http://www.zwoje-scrolls.com/
Jan Dantyszek (1485 -1548) - Johann(es) von Hoefen herbu Dantyszek - poeta polsko-łaciński okresu renesansu, podróżnik, ambasador, dyplomata, biskup chełmiński i warmiński
Spis treści
Rodzina
Jego ród był rzekomo szlacheckiego i rzekomo niemieckiego pochodzenia. Taki przynajmniej utrzymywał się mit w rodzinie. Ale już dziada poety nie nazywano owym szlacheckim nazwiskiem von Hoeffen, lecz wprost do jego zawodu – powroźnikiem (niem. Flaschbinder). Ojciec Dantyszka - Jan zajmował się piwowarstwem , handlem zbożem oraz powroźnictwem. Po wojnie trzydziestoletniej przybył do Gdańska z Warmii i osiadł tu na stałe. Matka Krystyna z Schulzów, pochodziła z Pucka. Dantyszek urodził się jako najstarszy z licznego potomstwa Jana i Krystyny, w dniu 1 listopada 1485 r. w Gdańsku, od którego wywodzone jest nazwisko herbowe rodziny (łac. Dantiscus - Dantyszek),podpisywał się też Ioannes Dantiscus czyli Jan Gdańszczanin.
Wykształcenie
Po ukończeniu szkoły parafialnej w Grudziądzu, w 1499 r. podjął studia na Uniwersytecie w Greifswaldzie, skąd rok później przeniósł się na Uniwersytet Krakowski. Studia jednak przerwał, decydując się na służbę w charakterze pomocnika pisarza u króla Jana Olbrachta. W 1501 r. przeszedł na służbę do kanclerza Jana Łaskiego, z którym w 1502 r. uczestniczył w wyprawie na Wołochów i Tatarów.
Kariera dworska i dyplomatyczna
W 1503 r. powrócił na dwór , zostając pisarzem królewskim. W latach 1504-1505 reprezentował dwór królewski na zjazdach stanów Prus Królewskich. Dzięki pomocy królewskiej odbył wielką podróż przez Danię, Niemy i Włochy, a potem Morzem Śródziemnym aż do Palestyny i Arabii, podczas której nabrał ogłady i podszlifował znajomość języków obcych. Następnie powrócił do Prus, gdzie aż do 1513 r. kontynuował pracę na rzecz dworu na czele z nowym królem - Zygmuntem Starym. Został sekretarzem koronnym i referentem spraw pruskich w kancelarii królewskiej. Z panowaniem tego władcy związała się cała kariera dyplomatyczna Dantyszka. Na Prusach realizował on jego politykę zwiększania kontroli nad tymi terenami i zmniejszania roli Gdańska.
W 1515 r. był członkiem orszaku królewskiego na zjazd wiedeński. Uczestnictwo w spotkaniu na szczycie trzech monarchów - Zygmunta I Starego, Władysława II Jagiellończyka i Maksymiliana I Habsburga oznaczało dla młodego dyplomaty wielki prestiż, ale i świadczyło o jego dużym już znaczeniu. Po zakończeniu zjazdu pozostał on do 1517 r. jako poseł króla polskiego przy cesarzu, przy okazji kilkukrotnie posłując też w imieniu Korony w Republice Weneckiej.
Pierwszy polski ambasador
W latach 1522-1523 odbył wielką wyprawę dyplomatyczną po Europie, wizytując m.in. króla Anglii Henryka VIII i cesarza niemieckiego, z którym omawiał m.in. kwestię egzekwowania postanowień II pokoju toruńskiego. Dziesięć lat przed przyjęciem święceń biskupich, został w roku 1523 r. proboszczem kościoła Mariackiego w Gdańsku. W roku 1524 Jan Dantyszek rozpoczął zakończoną sukcesem misję dyplomatyczną, podczas której zajął w imieniu królowej Bony majątek i księstwo Bari po zmarłej Izabelli Aragońskiej. Następnie powrócił do roli posła króla przy cesarzu.
13 marca 1525 r. Zygmunt Stary docenił jego dokonania, podnosząc go do rangi stałego ambasadora polskiego na dworze cesarskim. Był to pierwszy taki tytuł w historii Polski. Godność tą sprawował przez kolejnych siedem lat, finalizując z powodzeniem m.in. wszystkie formalności związane z przejęciem spadku po Izabelli, czy broniąc polskiej racji stanu w kwestii pruskiej.Podczas służby wyróżniał się wysoką skutecznością, spowodowaną znakomitym przyswojeniem reguł panujących na dworze oraz zdobywaniem informacji drogą znajomości prywatnych, czy przez przekupstwo. Był też jednym z pierwszych Polaków stosujących szyfry w korespondencji dyplomatycznej.
Poseł królewski
Dantyszek brał udział w zjazdach króla z monarchami, przyczynił się do skojarzenia małżeństwa króla z Boną, jeździł w misjach politycznych do Rzeszy, Włoch, Anglii, Niderlandów, Hiszpanii i Francji. Był przyjmowany na audiencjach przez Henryka VIII i Franciszka I, a do cesarzy Maksymiliana i Karola V miał wolny wstęp. Zadaniem tych misji było pokrzyżowanie prób przymierza Habsburgów z Moskwą oraz przeciwdziałanie regeneracji zakonu krzyżackiego. Zadaniom tym sprostał świetnie.
Jak stwierdzano, dzięki poselstwom Dantyszka znaczenie Polski w świecie politycznym podniosło się znacznie. W latach 1524-1531 Dantyszek bawił w Hiszpanii na dworze Karola V.Słusznie uchodzi Dantyszek za ojca dyplomacji polskiej. Sukcesy, jakie na tej drodze osiągnął dla Polski i dla siebie, były niebywałe i długo jeszcze miały procentować. Lecz on sam karierę polityczną traktował jako zło konieczne.Jako syn mieszczanina, nie mógłby się wybić. Z placówki odwołany został na własną prośbę, powracając w 1532 r. do Polski.
działalność duszpasterska
Wróciwszy do Polski, skupił się na działalności duszpasterskiej. Do jego obowiązków należała przede wszystkim walka z szerzącym się protestantyzmem (sam był zwolennikiem reformacji katolickiej, ale w koncepcji Erazma z Rotterdamu). Dotąd - przez cały czas pełnił obowiązki proboszcza gdańskiej parafii mariackiej, a później od 1530 r. biskupa chełmińskiego i od 1537 r. biskupa warmińskiego.
Mecenas nauki i sztuki, sponsor
Powitanie nowego biskupa, połączone z hołdem stanów warmińskich, odbyło się 17 grudnia 1538 r. w Olsztynie. Następnego dnia Dantyszek był już w Lidzbarku Warmińskim, na swoim dworze.Jako biskup prowadził intensywną działalność na polu kulturalnym - był mecenasem sztuki.W Lidzbarku stworzył ważny ośrodek nauki i sztuki.Posiadał wielką galerię malarstwa renesansowego.Gościł u siebie wielu humanistów.Ponadto fundował studia zagraniczne miejscowej młodzieży.Dzięki jego pomocy materialnej ukończyło je wiele ówczesnych młodych ludzi z Warmii.
Dantyszek i Kopernik
Kopernik był lekarzem Dantyszka.Incydent z Anną Szyling, jeśli popsuł stosunki między nimi, to nie na długo.Dantyszek aprobował teorie Kopernika.W dziełku astronoma o trygonometrii płaskiej i sferycznej, wydanym w 1542 r.,zamiast przedmowy znajduje się wiersz Dantyszka, w którym autor zachęca młodzież do przestudiowania tej pracy jako wstępu niezbędnego dla zrozumienia astronomicznego dzieła uczonego z Fromborka.
europejskie przyjaźnie
Był humanistą o szerokich kontaktach europejskich, korespondował m.in. z Erazmem z Rotterdamu i Georgiusem Sabinusem. Przebywając w Wittenberdze, spotkał się również z Marcinem Lutrem. Był przyjacielem Hernána Cortésa. Przyjaźnił się z Andrzejem Krzyskim – późniejszym arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem Polski oraz głośnym poetą. Utrzymywał też kontakty z Tomaszem Morusem i Filipem Melanchtonem czy Janem van der Campenem. Znał osobiście Marcina Lutra. Jedynie służba Muzom jest w życiu coś warta, on zaś zbyt wiele hołdował Rozkoszy i Fortunie. Zmarł w Lidzbarku Warmińskim 27 października 1548 . Pochowano go we Fromborku.
Poeta
Otrzymał laur poetycki od cesarza Maksymiliana I. Najbardziej znany utwór Dantyszka to metafizyczny Nagrobek sobie samemu. Cesarz nadał mu też m.in. tytuł doktora obojga praw, zaś jego następca Karol V wybił medal na jego cześć. Z nominacji cesarskiej otrzymał też hiszpańskie szlachectwo. Powołanie swego życia widział w służbie sztuce. Był poetą i marzył o tym, by imię jego jako poety pozostało nieśmiertelne. Poezję uprawiano w Polsce już co najmniej wiek przed Dantyszkiem, ale on był pierwszym poetą polskim, który zdobył rozgłos w całej Europie. Z rąk cesarza otrzymał wieniec laurowy, najwyższą nagrodę literacką dawnych czasów. Także szlachectwo dostał bardziej za swe triumfy poetyckie niż dyplomatyczne. Sukces zawdzięczał nie tylko niewątpliwie doskonaleniu opanowania formy wiersza. Także sposób wyrażania swoich idei potrafił świetnie dostroić do mody wprowadzonej świeżo przez humanistów. Popularności poezji Dantyszka i to sprzyjało. Że jej treścią były przeważnie aktualne etyczne i polityczne problemy. Pisana po łacinie, w języku międzynarodowym, poezja ta szybko, bo bez pośrednictwa tłumaczy, trafiała do czytelników od jednego do drugiego krańca Europy.
Upamiętnienie
W Kościele św. Piotra i Pawła w Lidzbarku Warmińskim na ścianach świątyni i na posadzce znajduje się wiele płyt nagrobnych. Na ścianie północnej znajduje się cenna płyta nagrobna matki biskupa Jana Dantyszka (1537 – 1548) Krystyny Flachsbinder, zmarłej w 1539 roku. Płyta składa się z trzech części i jest wykonana w stylu renesansowym.
Źródła
1.Achremczyk S., Marchwiński R., Przeracki J., Poczet biskupów Warmińskich, Olsztyn 1984. 2. Borawska T., Borzykowski M., Kopiczko A., Wojtkowski J., Słownik biograficzny kapituły warmińskiej, Olsztyn 1996. 3.http://www.pomorskie.eu/pl/pomorze_znane_i_nieznane/karty_z_historii/slawni_pomorzanie/jan_dantyszek 4.http://historiaolsztyna.bloog.pl/id,330801335,title,Jan-Dantyszek,index.html?ticaid=6e829 5. http://literat.ug.edu.pl/autors/dantysz.htm 6.http://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Dantyszek 7. http://jerzyschroeder.bloog.pl/ 8. http://www.zabytki.mazury.pl/
