Karl Eulenstein: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Twórczość) |
|||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
==Twórczość== | ==Twórczość== | ||
Miłość i przywiązanie do rodzinnego miasta na Mierzei Kurońskiej znajduje wyraz w jego twórczości. Motywy z Prus Wschodnich są najczęstszym tematem jego prac, także tych odtwarzanych. Cechuje je bogata kolorystyka, ciemne barwy. Na licznych pejzażach odnaleźć można rybaków, łodzie, latarnie morskie, zachody słońca nad terenami na Zalewie i Mierzei. | Miłość i przywiązanie do rodzinnego miasta na Mierzei Kurońskiej znajduje wyraz w jego twórczości. Motywy z Prus Wschodnich są najczęstszym tematem jego prac, także tych odtwarzanych. Cechuje je bogata kolorystyka, ciemne barwy. Na licznych pejzażach odnaleźć można rybaków, łodzie, latarnie morskie, zachody słońca nad terenami na Zalewie i Mierzei. | ||
| − | Dominuje w nich natura rodzinnych Prus Wschodnich, dziewicze krajobrazy, portrety ludzi, w tym rybaków, sceny z ich prostego życia pracy. | + | Dominuje w nich natura rodzinnych Prus Wschodnich, dziewicze krajobrazy, portrety ludzi, w tym rybaków, sceny z ich prostego życia i pracy. |
Był jednym z tych, którzy regularnie prezentowali swoje dzieła na największych i najważniejszych wystawach w Berlinie. | Był jednym z tych, którzy regularnie prezentowali swoje dzieła na największych i najważniejszych wystawach w Berlinie. | ||
Wersja z 14:06, 1 lip 2011
(1892-1981) – malarz
Spis treści
Biografia
Urodził się 25 sierpnia 1892 r. w Kłajpedzie, jako szóste z siedmiorga dzieci Charlesa Eulensteina, kapitana holownika. W czasie I wojny światowej służył jako artylerzysta. Po wojnie rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Kaliningradzie. W latach 1919-1923 studiował pod okiem profesora Richarda Pfeiffera. Do 1926 r. mieszkał w Królewcu, wspierany przez przyjaciół jako niezależny twórca.[1] W tym czasie zaprzyjaźnił się z córką swojego mecenasa - Magdaleną (tzw. „Lenka”), późniejszą towarzyszką życia i żoną. W 1926 r. para przeprowadziła się do Berlina, gdzie Eulenstein podjął pracę jako malarz wnętrz. Jego twórczością zainteresowano się już w latach 30-tych. Miał wówczas liczne wystawy Niemczech. „Ekler” (jak nazywany był przez przyjaciół) w latach 40-tych zamieszkał w Nida Blodeschen w karczmie i należał do członków kolonii lokalnych artystów, m.in.: Schmidt-Rottluffa, Pechsteina i Mollenhauera. W 1945 r., w ostatnich dniach wojny, Eulenstein stracił w zamachu bombowym swoje studio w Berlinie i większość dzieł. Pod koniec wojny stracił także żonę. Pozostający bez środków do życia zarabiał wykonując ilustracje do dzieł. Głęboko zakorzeniony w nim był rodzimy krajobraz. Po utracie dobytku i prac zaczął malować ponownie w 1946 r., nadal przywołując motywy z rodzinnych stron. Zmienił się natomiast styl. Jego obrazy stały się jaśniejsze, mocniejsze w kolorystyce, nabrały abstrakcyjnych form. Od 1950 r. był zaliczany był już do grona czołowych ekspresjonistów, a jednego z największych z Prus Wschodnich. Zmarł w czerwcu 1981 r. w Berlinie.
Twórczość
Miłość i przywiązanie do rodzinnego miasta na Mierzei Kurońskiej znajduje wyraz w jego twórczości. Motywy z Prus Wschodnich są najczęstszym tematem jego prac, także tych odtwarzanych. Cechuje je bogata kolorystyka, ciemne barwy. Na licznych pejzażach odnaleźć można rybaków, łodzie, latarnie morskie, zachody słońca nad terenami na Zalewie i Mierzei. Dominuje w nich natura rodzinnych Prus Wschodnich, dziewicze krajobrazy, portrety ludzi, w tym rybaków, sceny z ich prostego życia i pracy. Był jednym z tych, którzy regularnie prezentowali swoje dzieła na największych i najważniejszych wystawach w Berlinie.
Przypisy
Zobacz też
Bibliografia
- Chłosta, Jan: Biografie Niemców z Prus Wschodnich / Jan Chłosta // - Olsztyn: SQL, 2010. - S. 50.
