Janina Maciukiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzył nową stronę „thumb|right|250px|Źródło: [http://www.zsliz.olecko.pl/sybir/original/syb16.html www.zsliz.olecko.pl] (1923- ) – nauczyci…”) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Image:maciukiewicz_janina_foto_.jpg|thumb|right|250px|Źródło: [http://www.zsliz.olecko.pl/sybir/original/syb16.html www.zsliz.olecko.pl] ]] | [[Image:maciukiewicz_janina_foto_.jpg|thumb|right|250px|Źródło: [http://www.zsliz.olecko.pl/sybir/original/syb16.html www.zsliz.olecko.pl] ]] | ||
− | + | (1923- ) – nauczycielka, autorka pamiętników, działacz społeczny | |
==Biografia== | ==Biografia== |
Wersja z 17:13, 21 cze 2011
(1923- ) – nauczycielka, autorka pamiętników, działacz społeczny
Biografia
Urodziła się w 1923 r. we wsi Reszki w gminie Bargłów Kościelny na Suwalszczyźnie, jako córka Józefa i Franciszki Waszkiewiczów. Przed wybuchem II wojny światowej ukończyła w Augustowie szkołę podstawową i dwie klasy gimnazjum. Po wkroczeniu wojsk sowieckich we wrześniu 1939 r. na tereny Polski zmuszona była opuścić dom. Rodzina została uznana za kułacką i wysiedlona z gospodarstwa. Początkowo mieszkali u kuzynów w Pomianach. Po aresztowaniu ojca przez NKWD (za działalność partyzancką) z pozostałymi członkami rodziny została w czerwcu 1941 r. zesłana na Syberię do Czrnogorska. Tam w wyjątkowo trudnych warunkach przeżyła 5 lat. Do Polski powróciła wraz z bliskimi w kwietniu 1946 r. Po ukończeniu w Augustowie nauki w gimnazjum odbyła sześciomiesięczny kurs pedagogiczny i została skierowana do pracy w szkole. Ukończyła Państwowe Liceum Pedagogiczne w Augustowie. W 1951 r. wyszła za mąż za kierownika szkoły w Wilkasach. Urodziła cztery córki. W 1974 r. przeszła na wcześniejszą emeryturę.
Działalność
Pierwszą pracę podjęła w jednoklasowej szkole podstawowej 1 lutego 1948 r. we wsi Wojnasy w powiecie oleckim. Po samodzielnym wyremontowaniu budynku szkoły (po wojnie był całkowicie rozszabrowany) pracowała z dziećmi szkolnymi oraz z młodzieżą pozaszkolną oraz dorosłymi. Walczyła z analfabetyzmem Jednocześnie uzupełniała własne wykształcenie. W latach 50-tych przeniosła się wsi Wilkasy, gdzie podjęła pracę w Szkole Podstawowej. Wspólnie z mężem przygotowywali szkołę do reformy oświatowej i wprowadzenia ósmych klas. Sukcesem zawodowym było przygotowanie wielu uczniów do podjęcia dalszej nauki w szkołach średnich i zawodowych. Po przejściu na emeryturę włączyła się w prace społeczne, m.in. na rzecz Związku Sybiraków. Pełni funkcję prezesa Koła Związku Sybiraków w Olecku. Aktywnie udzielała się w Związku Nauczycielstwa Polskiego. Jest autorką wspomnień z pobytu na Syberii „Nie ma dna w ludzkim nieszczęściu”. Jest autorką wspomnień napisanych na konkurs zorganizowany w 2003 r. przez Warmińsko-Mazurskie Stowarzyszenie Polskich Dzieci Wojny w Ełku ph. „Mazury były moim domem i życiem”.
Nagrody i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi
- Kawalerski Krzyż Zasługi
Bibliografia
- Bobowik, Alfons: Historia polskich dzieci ofiar drugiej wojny światowej na Podlasiu i Mazurach / Alfons Bobowik. – Ełk : Mazurskie Towarzystwo Naukowe, 2011. – S. 182-183.
Zobacz też
- Wspomnienia z Sybiru. Spotkanie z P. J. Maciukiewicz, materiał na stronie www.zsliz.olecko.pl
- Przemysław Michniewicz, Mnie pomógł krzyżyk, który zawsze nosiłam na piersi, materiał na stronie www.naszeolecko.pl