Krzysztof Filip Kokoryn: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 15: Linia 15:
 
==Twórczość==
 
==Twórczość==
 
Zajmuje się malarstwem, rysunkiem. Jego obrazy „to rzadkie połączenie syntezy i ekspresji. Ich bohaterowie – muzykanci i cyrkowcy, zwierzęta, drzewa i ekspresy do kawy mają charakterystyczny rzeźbiarski ciężar. Kokoryn stara się zawrzeć całą opowieść w jednym geście, przedmiocie, postaci. Tematyka, lapidarność formy - plamy intensywnego czystego koloru ujęte w gruby, ciemny kontur tworzą uwodzicielski styl tych obrazów.”<ref>''Krzysztof Kokoryn'', materiał zamieszczony na stronie internetowej [http://galeriaart.pl/bio.php?artist=kokoryn galeria.art.pl]</ref>
 
Zajmuje się malarstwem, rysunkiem. Jego obrazy „to rzadkie połączenie syntezy i ekspresji. Ich bohaterowie – muzykanci i cyrkowcy, zwierzęta, drzewa i ekspresy do kawy mają charakterystyczny rzeźbiarski ciężar. Kokoryn stara się zawrzeć całą opowieść w jednym geście, przedmiocie, postaci. Tematyka, lapidarność formy - plamy intensywnego czystego koloru ujęte w gruby, ciemny kontur tworzą uwodzicielski styl tych obrazów.”<ref>''Krzysztof Kokoryn'', materiał zamieszczony na stronie internetowej [http://galeriaart.pl/bio.php?artist=kokoryn galeria.art.pl]</ref>
Odnosi kolejne sukcesy malarskie m.in. w Japonii, Niemczech i USA. Prezentuje swoje prace w prestiżowych galeriach na świecie. Jego malarstwo cieszy się powodzeniem, podobnie jak sztuka Wilhelma Sasnala i innych wybitnych polskich malarzy tzw. średniego pokolenia.<ref>Według informacji Tadeusza Jana Bogusza, kolekcjonera ponad 400 prac malarza (kwiecień 2011 r.)</ref>
+
Odnosi kolejne sukcesy malarskie m.in. w Japonii, Niemczech i USA. Prezentuje swoje prace w prestiżowych galeriach na świecie. Jego malarstwo cieszy się powodzeniem, podobnie jak sztuka Wilhelma Sasnala i innych wybitnych polskich malarzy tzw. średniego pokolenia.<ref>Według informacji Tadeusza Jana Bogusza, kolekcjonera niemal 500 prac malarza (kwiecień 2011 r.)</ref>
  
 
==Wystawy==
 
==Wystawy==

Wersja z 06:48, 4 kwi 2011

Portret.
Źródło: www.kurekmazurski.pl
Kabaret, olej na płótnie, 1987 r.
Źródło: Z kolekcji Tadeusza Jana Bogusza.
Kontrabasista, olej na płótnie, 1987 r.
Źródło: Z kolekcji Tadeusza Jana Bogusza.
W Tatrach, pastel/kreda, 1984 r.
Źródło: Z kolekcji Tadeusza Jana Bogusza.
Autoportret 1987, akryl na tekturze.
Źródło: Z kolekcji Tadeusza Jana Bogusza.

(1964- ) – malarz, rysownik, projektant, filmowiec

Biografia

Urodził się 5 grudnia 1964 r. w Szczytnie. Jest absolwentem Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1992). Studiował malarstwo w pracowni prof. Rajmunda Ziemskiego, rysunek w pracowni prof. Czesława Radzkiego, film animowany w pracowni Daniela Szczechury. Aktualnie mieszka i tworzy w Bielsku Białej.

Działalność

Zajmuje się różnymi rodzajami technik filmowych. Jest autorem wielu filmów animowanych, zarówno bajek dla dzieci, jak i filmów dla dorosłych, wideoklipów oraz czołówek dla TVP Kultura. Projektuje również plakaty (m.in. Festiwal w Kazimierzu „Lato filmów 99”, Festiwale w Cieszynie „Nowe Horyzonty” 2002 i 2003) i okładki płyt. Zaprojektowana przez niego oraz Wojciecha Kliczkę okładka płyty Trebunie Tutki + Voo Voo-Nootki „Tischner” uzyskała nominację do Nagrody Akademii Fonograficznej Fryderyk 2008. Zajmuje się też malarstwem. Brał udział w wielu plenerach malarskich (m.in. w plenerach bezledzkich) oraz miał szereg wystaw indywidualnych i zbiorowych.

Twórczość

Zajmuje się malarstwem, rysunkiem. Jego obrazy „to rzadkie połączenie syntezy i ekspresji. Ich bohaterowie – muzykanci i cyrkowcy, zwierzęta, drzewa i ekspresy do kawy mają charakterystyczny rzeźbiarski ciężar. Kokoryn stara się zawrzeć całą opowieść w jednym geście, przedmiocie, postaci. Tematyka, lapidarność formy - plamy intensywnego czystego koloru ujęte w gruby, ciemny kontur tworzą uwodzicielski styl tych obrazów.”[1] Odnosi kolejne sukcesy malarskie m.in. w Japonii, Niemczech i USA. Prezentuje swoje prace w prestiżowych galeriach na świecie. Jego malarstwo cieszy się powodzeniem, podobnie jak sztuka Wilhelma Sasnala i innych wybitnych polskich malarzy tzw. średniego pokolenia.[2]

Wystawy

Swoje obrazy wystawiał w wielu miastach Polski i za granicą, m.in. w:

  • Galerii Prezydenta Warszawy (1993, 1996)
  • Galerii Garbary w Poznaniu (1993)
  • Kancelarii Basenbartz & Bartz w Warszawie (1994)
  • Galerii Antoniego Rząsy w Zakopanym (1995, 1997, 2001, 2002)
  • Galerii MDK w Lublinie (1997)
  • Galerii Art w Warszawie (1999)
  • Galerii Soho w Hadze (Holandia)
  • Galerii Wzgórze w Bielsko-Białej (2000)
  • Zamku w Janowcu, Galerii Art w Warszawie (2001)
  • Galerii MOK w Suwałkach, Piwnicy na Celnej w Bielsko-Białej, Galerii Przewiązka w Cieszynnie, Wencel w Krakowie (2002)
  • Caffe Karma w Warszawie (2003, 2005)
  • Will Corp. w Tokio (Japonia) (2003)
  • Nevin Kelly Gallery w Waszyngtonie (USA) (2004)
  • Domu Krakowskim w Norymberdze (Niemcy) (2005)

Nagrody i wyróżnienia

  • Nagroda w dziedzinie malarstwa na wystawie najlepszych dyplomów wyższych uczelni plastycznych z lat 1992-1993 (1993)
  • Wyróżnienie na festiwalu filmów studenckich w Krakowie za film „Tingiel Tangiel” (1993)
  • Nagroda publiczności; na festiwalu filmów o sztuce w Zakopanem za film dokumentalny o Antonim Rząsie pt. „Boży Drwal” (1995)
  • Nagroda na festiwalu wideoklipów Yach Film w Gdańsku za najlepszą animację – film „Wzgórze” dla zespołu Voo Voo (1999)
  • Nagroda na festiwalu wideoklipów Yach Film w Gdańsku za najlepszą animację – film „Zorzo” dla zespołu Voo Voo (2000)
  • Nagroda na festiwalu wideoklipów Yach Film w Gdańsku za najlepszy wideoklip dla dzieci – film „Magiczna załoga” dla Yapy i Magicznej Załogi (2001)

Przypisy

  1. Krzysztof Kokoryn, materiał zamieszczony na stronie internetowej galeria.art.pl
  2. Według informacji Tadeusza Jana Bogusza, kolekcjonera niemal 500 prac malarza (kwiecień 2011 r.)

Bibliografia

  1. Bachar, Jan: Plenery bezledzkie 1979-2001 : malarstwo, akwarela, gwasz, pastele, rysunek, grafika, rzeźba / Jan Bachar ; [zespół red. Jan Bachar et al.]. - Olsztyn : Edytor „Wers”, 2002. – S. 197.

Zobacz też

  • Krzysztof Kokoryn, materiał zamieszczony na stronie internetowej Spotkań z Filmem Górskim www.spotkaniazfilmemgorskim.pl/
  • T. J. Bogusz, Artysta, który smakuje życie, materiał zamieszczony na stronie internetowej „Kurka Mazurskiego” www.kurekmazurski.pl