Agnes Miegel

(1879-1964) – pisarka, poetka, autorka ballad, dziennikarka

Biografia

Urodziła się 9 marca 1879 r. w Królewcu w rodzinie kupca i dyrektora filii banku bawarskiego Gustawa Adolfa i Heleny z domu Hofer. Ukończyła szkołę średnią dla dziewcząt w Królewcu. W latach 1894-1896 przebywała w pensjonacie Koch w Weimarze. Przez kilka miesięcy w 1898 spędziła w Paryżu. W 1900 r. trafiła do Berlina, gdzie odbywała staż w szpitalu pediatrycznym (Kaiser-Friedrich-Krankenhaus). Tam też uzyskała dyplom. Następnie wyjechała do Anglii. Od 1 września 1902 r. pracowała jako wychowawczyni w internacie w Clifton High School. Do 1904 była nauczycielką w szkole z internatem dla dziewcząt w Bristolu. Do Królewca wróciła w 1906 r. by opiekować się chorymi rodzicami (szczególnie ślepnącym ojcem, który zmarł w 1917 r.) Pozostawała tam do 1945 r. W tym czasie wiele podróżowała i pracowała jako dziennikarka, a od 1927 r. jako niezależna pisarka. W lutym 1945 r. uciekła z oblężonego Królewca do Kopenhagi w Danii. Rok później wróciła do Niemiec i znalazła schronienie w brytyjskiej strefie okupacyjnej w zamku Apelern. W 1948 r. przeniosła się do Bad Nenndorf, gdzie pracowała aż do śmierci. Zmarła 26 października 1964 r. Bad Salzuflen.

Twórczość

Pierwsze wiersze pisała już jako uczennica szkoły średniej. W latach 20-tych XX w. nawiązała współpracę z pismami „Ostpreussische Zeitung”, a następnie z „Königsberger Allgemeine Zeitung”. W 1901 r. w Stuttgarcie opublikowała swój pierwszy utwór. Balladę wydało czasopismo „Göttinger Musenalmanach”. W tym samym roku ukazał się jej pierwszy tomik wierszy Gedichte. Sześć lat później wydana została książka Ballady i piosenki. W 1926 r. ukazały się jej pierwsze teksty prozą: zbiorek opowiadań pt. Opowieści z Prus Wschodnich, następnie Die Fart der sieben Ordensbrüder oraz Herbstgesang. Przez całe życie stworzyła i opublikowała wiele opowiadań, baśni i wierszy. Pełne wydanie jej pracy obejmuje siedem tomów. Najbardziej znane są jej liryczne ballady napisane w klasycznej konwencji (zaliczane do neoromantyzmu) oraz wiersze o wschodniopruskiej ojczyźnie. Dla osób, które jak ona zmuszone były opuścić dwoje domy stała się symboliczną „Matką Prus Wschodnich”. W swojej twórczości opisuje osobiste cierpienia związane z wydaleniem z Prus Wschodnich pod koniec II wojny światowej. Do stałych motywów literackich należą poczucie straty, zmarnowania i spustoszenia (zarówno w stosunku do miejsc, jak i ludzi i zwierząt). Jej wiersze i opowiadania pełne są nostalgii do ziemi rodzinnej, wywołanej przeżyciami z czasów młodości. Wśród opublikowanych po II wojnie światowej tekstów nawiązujących do ziemi urodzenia był m.in. Truso (1958). W swojej poezji nawiązywała m.in. do miejsc takich jak Orneta (zob. tekst Wormditt), Nida, wschodniopruskie wybrzeże Bałtyku. Do jej utworów powstały kompozycje autorstwa Otto Bescha, królewieckiego muzyka. Motywami wschodniopruskimi wzbogacała edycje książek

Udział w organizacjach

• członek sekcji poetyckiej Pruskiej Akademii Sztuki (1933)

Nagrody i wyróżnienia

Otrzymała liczne wyróżnienia, w tym:

• doktorat honoris causa Uniwersytetu Królewieckiego w 200 rocznicę urodzin Immanuela Kanta (1924)
• tytuł Honorowego obywatela miasta Königsberg (1939)

Bibliografia

1. Chłosta, Jan: Biografie Niemców z Prus Wschodnich : Leksykon / Jan Chłosta. – Olsztyn : SQL, 2010. – S. 114.

Zobacz też

• Biografia Agnes Miegel w niemieckiej wikipedii de.wikipedia.org
• Młodzieżowy profil literacki autorki www.literaturatlas.de