Jan Dąbrowski

(1942- ) – fizyk, nauczyciel, publicysta, pisarz, poeta, związany z Ostródą

Biografia

Urodził się w 1942 r. w Kiwercach koło Łucka na Wołyniu. W wieku trzech lat przyjechał z matką oraz braćmi do Ostródy. Ojciec dołączył po kilku miesiącach. Jako młody chłopak pracował na gospodarstwie rolnym rodziców. Szkołę średnią (w ramach szkoły jedenastoletniej) ukończył w roku 1960 r. w Ostródzie. Następnie podjął naukę na Wydziale Fizyki na Uniwersytecie Warszawskim. Po rocznej przerwie w studiach uzyskał dyplom magistra. 1966 r. zawarł związek małżeński z ostródzianką Marią Chylińską, z którego ma trzech synów.

Działalność

W latach 70-tych był nauczycielem w szkole średniej. W 1973 r. skonstruował wraz z uczniami Zespołu szkół Zawodowych w Ostródzie pierwszy w Polsce laser szkolny oraz zestaw do wykonywania hologramów. Pracował jako adiunkt w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie. Pod koniec 1974 r. zatrudniony był w Instytucie Kształcenia Zawodowego w Warszawie. W listopadzie 1979 r. obronił pracę doktorską z fizyki na Uniwersytecie Łódzkim, u prof. Bazylego Bończaka (pt. Zastosowanie lasera helowo-neonowego w nauczaniu optyki). Przez wiele lat związany był z uniwersytetem w Mosulu w Iraku (jako asystent). Do 1986 r. przebywał w Oranie w Algierii (przez dwa pierwsze lata z rodziną), gdzie pracował na stanowisku docenta w Tlemsen. Jest autorem licznych artykułów naukowych z zakresu fizyki, publikowanych na łamach pism polskich i zagranicznych. Pełni funkcję wiceprezesa Olsztyńskiego Oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.

Twórczość

Literaturą, głównie dramatyczną zainteresował się już jako młody chłopak. W czasie studiów pasjonował się teatrem i operą, pisał wiersze, głównie inspirowane jeziorem Jakuba w Ostródzie. Utrzymywał też kontakty ze środowiskiem humanistów Uniwersytetu Warszawskiego, pisarzami i dziennikarzami, m.in. Ewą Nowacką i Melchiorem Wańkowiczem. Podczas pobytów zagranicznych tworzył wiersze inspirowane krajami arabskimi, ich architekturą i kulturą. W latach 90-tych publikował artykuły w prasie regionalnej o islamie i krajach arabskich. W 2000 r. podjął współpracę z „Głosem Ostródy”, na łamach którego prowadził cykl wspomnieniowy Zaczęło się w roku 1945..., gdzie opisywał losy pierwszych po wojnie mieszkańców Ostródy. Przez kilka lat współpracował z dwutygodnikiem katolickim „Posłaniec Warmiński”. Zamieszczał tam reportaże o tematyce religijnej. Publikował też na łamach „Gazety Ostródzkiej”. Jest autorem książek:

• Szeherezada (2000)
• Miejsce na ziemi (2005) – powieść o Ostródzie
• Siedem wieków Łukty. 600-lecie kościoła, 50-lecie parafii Matki Boskiej Częstochowskiej (2007)

Pod jego redakcją i w opracowaniu ukazały się pozycje:

• Ostródzianie o swoim mieście (2007)
• Olsztyńscy brasławianie. Działalność, reportaże z podróży, wspomnienia (2007)
• 2010 - rok wielkich rocznic miast i wsi powiatu ostródzkiego (2010)
• Zaczęło się w roku 1954... to już 60 lat polskiej Ostródy (2005)
• Napoleon w Ostródzie 1807-2007 (2007)

Poezja Dąbrowskiego ukazywała się na łamach kwartalnika „Ostródzki Museion” (wiersze Strumień w Dągu, Jezioro, Olsztynianie z Kresów Wschodnich) oraz w antologii wierszy o ziemi ostródzkiej Zaułki natchnione poezją (2005).

Bibliografia

1. Chadaj-Lamcho, Barbara: Za wuja Saddama : chce szkolić polskich żołnierzy jadących do Iraku / Barbara Chadaj-Lamcho // „Gazeta Olsztyńska”. - 2004, nr 57, s. 4.

Zobacz też

• Strona autora http://jandabrowski.pl/