Danuta Pogorzelska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m |
|||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
#Tomasz, Śrutkowski: ''Mistrzyni scenografii i anioł spokoju'' / Tomasz Śrutkowski // „Gazeta Olsztyńska”. - 2009, nr 102, dod. „Olsztyn Dzień po Dniu”, nr 1058, s. 7. | #Tomasz, Śrutkowski: ''Mistrzyni scenografii i anioł spokoju'' / Tomasz Śrutkowski // „Gazeta Olsztyńska”. - 2009, nr 102, dod. „Olsztyn Dzień po Dniu”, nr 1058, s. 7. | ||
| − | [[Category:Projektanci i architekci]] [[Category:Teatr]] [[Category:Olsztyn]] [[Category:1945-1960]] [[Category:1961-1970]] | + | [[Category:Projektanci i architekci]] [[Category:Teatr]] [[Category:Olsztyn]] [[Category:1945-1960]] [[Category:1961-1970]] [[Category: 1971-1980]] [[Category: 1981-1990]] [[Category: 1991-2000]] [[Category: 2001-2010]] |
Wersja z 12:45, 17 sty 2011
(1920-2009) – scenograf, kostiumolog
Biografia
Urodzona 21 listopada 1920 r. w Warszawie. W 1939 r. rozpoczęła studia na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie – na Wydziale Sztuk Pięknych. Już po wojnie kontynuowała studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, które ukończyła w 1954 r. Swoją pierwszą pracę – scenografa – podjęła w warszawskim Teatrze Powszechnym. Od 1958 r. przez dziesięć lat była scenografem Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie. Wtedy to wykonała przeszło sześćdziesiąt scenografii, m.in. do Sprytnej wdówki Goldoniego (1958), Tramwaju zwanego pożądaniem Williamsa (1959), Poskromienia złośnicy Williama Szekspira (1960), Burzliwego życia Lejzorka Rojtszwanca Ilii Erenburga (1962), Igraszek z diabłem Jana Drdy, Kartoteki Tadeusza Różewicza, Braci Zdzisława Wróbla. W ramach olsztyńskiego Towarzystwa Wiedzy Powszechnej zajmowała się działalnością popularyzatorską, była też jednym z wykładowców w olsztyńskim studium teatroznawczym przy Teatrze Jaracza. Z małżeństwa z prawnikiem Janem Pogorzelskim miała córkę, również Danutę (ur. 1955), dziennikarkę prasy lokalnej, m.in. „ Warmii i Mazur” oraz „ Dziennika Pojezierza”. Od 1968 r. pracowała m.in. w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu. Zmarła 16 kwietnia 2009 r.
Bibliografia
- Tomasz, Śrutkowski: Mistrzyni scenografii i anioł spokoju / Tomasz Śrutkowski // „Gazeta Olsztyńska”. - 2009, nr 102, dod. „Olsztyn Dzień po Dniu”, nr 1058, s. 7.
