Impresje Olsztyńskie

Źródło: Zbiory dżs WBP w Olsztynie

(2008-2010) - projekt artystyczny zrealizowany przez artystów polskich i zagranicznych. Rezultat stanowiły cykle obrazów przedstawiających Stolicę Warmii Mazur (ze szczególnym uwzględnieniem architektury miasta – ulic, placów, zaułków, budynków współczesnych i zabytków). Pokłosiem projektu – prócz dzieł – były również wydawnictwa poprojektowe, czyli katalogi-minialbumy wydane przez Urząd Miasta Olsztyn

Organizator

Urząd Miasta Olsztyn

Hasło

„Olsztyn widziany oczami artystów - malarzy, grafików. Miasto takie, jak czują i widzą artyści, z odrobiną fantazji i liryki”

Wydawnictwa

• Impresje Olsztyńskie… anielski Olsztyn według… Anastazji Fiedisowej. - Olsztyn: Urząd Miasta Olsztyn, 2008.
• Impresje Olsztyńskie… magiczny Olsztyn według… Julity Wiench. - Olsztyn: Urząd Miasta Olsztyn, 2009.
• Impresje Olsztyńskie… Olsztyn w rysunkach… Julity Wiench. - Olsztyn: Urząd Miasta Olsztyn, 2009.
• Impresje Olsztyńskie… mój Olsztyn według… Aleksandra Wołosa. - Olsztyn: Urząd Miasta Olsztyn, 2010.

Twórcy i ich dzieła

1. Anastazja Fiedisowa===

• Charakterystyka cyklu

Kolorystyka obrazów cyklu jest przygaszona, ich dominujące barwy to czerwień, szarość i zieleń. Olsztyn na obrazach Fiedisowej jest deszczowy i zachmurzony: bruki wilgotne, mury parujące. Pory roku się zmieniają, ale nie ma wśród nich zimy. Zagęszczona architektura obrysowana czarnym konturem lśni dobitym światłem kul latarni. Dla kontrastu – postaci aniołów są rozmyte, całe w ruchu, jak postaci z nieostrych, poruszonych zdjęć. Duchy niebieskie są umuzykalnione – niemal zawsze grają lub śpiewają, niekiedy dyrygują. W „Impresjach Olsztyńskich” Fiedisowej panuje autentyzm i jednocześnie realizm magiczny. Zabytki miasta (ratusz, Kamienica Naujacka, domy przy ulicy Kościuszki, kasyno) przedstawione są bardzo realistycznie, jednak tak oświetlone lub rozmyte, iż tracą. Dzieła te, mimo iż tak oniryczne, w świetny sposób nawiązują do malarstwa bizantyjskiego (złote niebo nad Olsztynem, Anioł Stróż Miasta jak wzięty z ikony – w cerkiewnej szacie). Fiedisowa sięga też do klimatu średniowiecza – ukazując procesję zakapturzonych tajemniczych mnichów z latarniami, czy patrona miasta w tradycyjnym ujęciu – św. Jakuba.

• Dzieła
  • „Dyrygent na moście przy zamku” (pastel + akryl)
  • „Dyrygent na ulicy Dąbrowszczaków” (pastel + akryl)
  • „Muzyka przy Wysokiej Bramie” (pastel + akryl)
  • „Melodia przy Starym Ratuszu” (pastel + akryl)
  • „Melodia na Starym Mieście” (pastel + akryl)
  • „Wietrzyk na Placu Bema” (pastel)
  • „Koncert przy zamku (pastel + akryl)
  • „Na Mochnackiego I” (pastel + akryl)
  • „Na Mochnackiego II” (olej)
  • „Plac Orła Białego” (pastel)
  • „Trzy grające na flecie” (pastel)
  • „Dachy” (pastel + akryl)
  • „Wędrowiec II” (pastel)
  • „Wędrowiec I” (pastel)
  • „Hymn” (pastel + akryl)
  • „Anioł Stróż” (olej)
  • „Pobudka na Starym Mieście” (pastel + akryl)
  • „Skrzypek nad miastem” (pastel)

1. Julita Wiench

• Charakterystyka cyklu

Cykl Autorstwa Wiench jest bardzo radosny. Miasto wygląda jak obraz z kalejdoskopu – krąży wokół słońca, jest wszechświatem albo prezentem opasanym złocistą wstążką. Ulubiony motyw cyklu to wir, kula słoneczna, zamki. Powtarza się również scena widoku z okna – krajobrazu przesłoniętego owocami – jabłkami lub gruszkami. Artystka operuje jasnymi, wyraźnymi, czystymi kolorami, preferowane barwy to: niebieski, złoty i biały. Wiench w cyklu nawiązuje do baśni i legend: w jednym z obrazów umieszcza nad miastem złocistego smoka jak wielką latającą salamandrę, w innym – żar-ptaka. Zabytki Olsztyna koegzystują z niczym nieskrępowaną przyrodą, brodzą w jeziorach, wynurzają się z łąk i pól, wirują w tańcu, wznoszą się ku niebu. Nieboskłon nad Olsztynem jest głęboko modry, czasem granatowy nocny z otworkami gwiazd i sierpistym księżycem. Pory roku są nieodmiennie piękne – choć zimą miasto wygląda jak zamknięte w szklanej kuli – samo ze szkła. Dla Wiench Olsztyn jest wieżą Babel, kopcem termitów albo okrętem.

• Dzieła
  • „W głowie mi się kręci” (akryl na płótnie)
  • „Marszałek zgubił wstążkę i guzik (wersja II)” (akryl na płótnie)
  • „Sześć wież” (akryl na płótnie)
  • „Miasto nad jeziorem” (akryl na płótnie)
  • „Trzy i pół jabłka, światło i cień” (akryl na płótnie)
  • „Sen Marysi” (akryl na płótnie)
  • „Tryptyk – Lato” (akryl na płótnie)
  • „Tryptyk – Jesień” (akryl na płótnie)
  • „Tryptyk – Zima” (akryl na płótnie)
  • „Pomarańczowe miasteczko” (akryl na płótnie)
  • „Miasto deszczowe i cztery gruszki” (akryl na płótnie)
  • „Okręt w zbożu i łące” (akryl na płótnie)
  • „Marszałek zgubił kanarkową wstążkę (akryl na płótnie)
  • „Dmuchawce” (akryl na płótnie)
  • „Olsztyńska wieża Babel” (akryl na płótnie)
  • „Złapiemy ognistego ptaka” (akryl na płótnie)
  • „Pejzaż ze złocieniem” (akryl na płótnie)
  • „Kwieciszowice” (akryl na płótnie)

1. Julita Wiench

• Charakterystyka cyklu

Wszystkie rysunki wykonano techniką tuszu na papierze, ani jeden z nich nie jest pokolorowany. Mimo tego ten biało-czarny cykl przedstawia Olsztyn „niepoważny”, w żadnym wypadku nie-geometryczny, czy industrialny. Charakterystyczne miejsca Olsztyna – jego najpopularniejsze budynki – są rozpoznawalne, jednak nieodmiennie szalone i nieokiełznane, animizowane, istnieją swoim własnym tajemniczym życiem. To nie rysunek techniczny, tylko baśń, z której starto kolor. Najczęstsze motywy obrazów: spirale, kula słoneczna, fale, pochylające się budynki, nielogicznie zakręcona perspektywa. Ogólne wrażenie ruchu wirowego, pochylania się. Olsztyn Wiench w tym cyklu to kalejdoskop czarno-biały.

• Dzieła
  • ”Katedra św. Jakuba”
  • „Katedra św. Jakuba II”
  • „Katedra św. Jakuba III”
  • „Ulubione kamieniczki”
  • „Ulubione kamieniczki II”
  • „Ulica Staromiejska”
  • „Most Jana – Olsztyńska panorama”
  • „Olsztyńska panorama”
  • „Olsztyński zamek”
  • „Stare Miasto”
  • „Ratusz”
  • „Trzy wieże”
  • „Kamieniczki tu i tam rysunek”
  • „Marszałek zgubił wstążkę”
  • „Na huśtawce”
  • „Stary Ratusz”
  • „Stary Ratusz II”
  • „Stąd do Wysokiej Bramy”

1. Aleksander Wołos

• Charakterystyka cyklu

Cykl pasteli Wołosa jaśnieje. Krystaliczne świetliste kolory napełniają miasto optymistyczną czystością i niewinnością. Artysta preferuje barwy soczyste oraz realizm w przedstawianiu obiektów. Nie zawęża swojego cyklu do przedstawiania budynków „wdzięcznych” – zabytków obrosłych patyną historii, ulubionych przez mieszkańców i turystów, uwiecznia też architekturę nowoczesną: Halę „Uranię” czy Planetarium. Wołos nie mitologizuje Olsztyna, nawet nie upiększa, umie jednak przedstawić swoje obiekty w tak korzystnym ujęciu, że wszystkie wydają się piękne, mimo iż wartość dokumentacyjna dzieł jest niewątpliwa.

• Dzieła
  • „Dom »Gazety Olsztyńskiej«”
  • „Idź za mną”
  • „Obserwatorium Astronomiczne”
  • „Pomnik żaby ”
  • „Hala »Urania«”
  • „Panorama z Ratuszem”
  • „Zamek”
  • „Koszary i nenufary”
  • „Pomnik św. Jakuba ”
  • „Planetarium”
  • „Panorama z katedrą”
  • „Pomnik Kopernika (2003)”
  • „Most na Łynie u stóp zamku”
  • „Most-wiadukt”
  • „Plac »Solidarności«”
  • „Fontanna”
  • „Pomnik Kopernika (1916)”
  • „Kościół Garnizonowy”