Spółdzielczy Dom Kultury Pegaz w Elblągu: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(Utworzył nową stronę „Instytucja kultury działająca w Elblągu w latach 1976-1980. ==Historia== Spółdzielczy Dom Kultury „Pegaz” otwarto 25 września 1976 r. Jego siedzibą był bud…”)
 
Linia 1: Linia 1:
 +
[[Image:hulanicka.jpg|thumb|right|200px|Spółdzielczy Dom Kultury „Pegaz”.<br>Źródło: Lassota Józef,  Spółdzielczy Dom Kultury „Pegaz” w latach 1976-1977, „Rocznik Elbląski”, 1979, t. 8, s. 452.]]
 +
 
Instytucja kultury działająca w Elblągu w latach 1976-1980.
 
Instytucja kultury działająca w Elblągu w latach 1976-1980.
  

Wersja z 18:37, 11 wrz 2010

Spółdzielczy Dom Kultury „Pegaz”.
Źródło: Lassota Józef, Spółdzielczy Dom Kultury „Pegaz” w latach 1976-1977, „Rocznik Elbląski”, 1979, t. 8, s. 452.

Instytucja kultury działająca w Elblągu w latach 1976-1980.

Historia

Spółdzielczy Dom Kultury „Pegaz” otwarto 25 września 1976 r. Jego siedzibą był budynek przy ul. Robotniczej w Elblągu, wybudowany w ruinie kościoła Bożego Ciała. Budynek posiadał salę widowiskową z balkonem, dwie mniejsze sale i pokoje biurowe, a także kawiarenkę. Spółdzielcza placówka kultury przestała istnieć na fali wydarzeń 1980 r. Elbląska „Solidarność” podjęła wówczas uchwałę o przekazaniu Kościołowi obiektów sakralnych, które nie były wykorzystywane zgodnie z ich pierwotnym przeznaczeniem. Chodziło m.in. o kościół pod wezwaniem Bożego Ciała, w którym mieścił się SDK „Pegaz”.

Działalność

Zespół pracowników merytorycznych, składający się z kierownika (Wojciech Naganowski) i 3 instruktorów środowiskowych, prowadziło w placówce działalność kulturalną w dwóch kierunkach: organizowanie własnych zespołów twórczych i odtwórczych, spośród młodzieży głównie spółdzielczej oraz popularyzowanie muzyki, teatru i plastyki przez zapraszanie znanych zespołów, artystów estrady, aktorów, plastyków. Stosowano przy tym różne formy pracy: powołano sekcję miłośników jazzu obejmującą 30 amatorów uczących się gry na różnych instrumentach. Studio piosenki prowadziło przesłuchania oraz instruktaż, poszukiwało też talentów piosenkarskich. Trzeci zespół to sekcja muzyczna, składająca się z muzyków zawodowych. Był to zespół bigbitowy, występujący w czasie wieczorków tanecznych ł innych imprez rozrywkowych. Te trzy zespoły służyły młodzieży. Ale był też klub seniorów, skupiający emerytów i rencistów z elbląskich spółdzielni, liczący około 35 osób. Największym powodzeniem cieszyły się imprezy przeznaczone głównie dla młodzieży, jak np. „Zaduszki jazzowe” z udziałem najlepszych zespołów z Wybrzeża, np.: Helmuta Nadolskiego, zespołu Baltic Jazz Band, Jazz Life, Vistula River Brass Band, grupy Ossian. Do ciekawszych wydarzeń zalicza się występ chóru akademickiego z Leningradu, zorganizowany we współpracy z Towarzystwem Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Na estradzie „Pegaza” wystąpili również Jacek Fedorowicz i Marek Grechuta. Wachlarz ofert kulturalnych obejmował również małe formy teatralne, w których prezentowali się aktorzy Teatru „Wybrzeże” i miejscowego Teatru Dramatycznego. Ważnym czynnikiem funkcjonowania „Pegaza” była konieczność wypracowywania własnych środków pieniężnych poprzez organizowanie imprez dochodowych (choinek dla dzieci, balów karnawałowych itd.). Różne instytucje i organizacje wynajmowały ją również odpłatnie na walne zebrania, sesje, wystawy itp.

Bibliografia

  1. Dubiella-Polakowska, Magdalena, Życie społeczne Elbląga w latach 1945-2000. Elbląg : Elbląska Uczelnia Humanistyczno-Ekonomiczna, 2002. – S. 359-360.
  2. Lassota, Józef: Spółdzielczy Dom Kultury „Pegaz” w latach 1976-1977 / Józef Lassota // „Rocznik Elbląski”. – 1979, t. 8, s. 451-453.