Tekst źródłowy strony Pałac w Białej Oleckiej

[[Image: palac_bialaolecka_1.jpg|thumb|right|250px| Fot. 1933/1939 rok.<br>Źródło: [http://www.bildarchiv-ostpreussen.de/suche/index.html.po#!start=1 www.bildarchiv-ostpreussen.de] Nr id. 18687.]]
[[Image: palac_bialaolecka_2.jpg|thumb|right|250px|Elewacja frontowa.<br>Źródło: [http://www.panoramio.com/photo/41333261 www.panoramio.com] ]]
[[Image: palac_bialaolecka_3.jpg|thumb|right|250px|Elewacja ogrodowa.<br>Źródło: [http://mapatia.com/contents.php?idProv=1&idCont=33699587&h=6c12 www.mapatia.com] ]]
[[Image: palac_bialaolecka_4.jpg|thumb|right|250px|Źródło: [http://www.olecko.info/galeria/displayimage.php?album=124&pos=1 www.olecko.info] ]]

Zabytek architektury wzniesiony w pierwszej ćwierci XX wieku. 

==Lokalizacja==
Rezydencja została wybudowana na terenie wsi [[ewim:Biała Olecka| Biała Olecka]] (niem. Billstein), w środkowej części dawnego zespołu, pomiędzy parkiem a rozległym kompleksem zabudowań gospodarczych. Wieś położona jest w powiecie oleckim (14 km na północ od [[ewim:Olecko|Olecka]]). 

==Historia==
Właściciele znajdującego się tu majątku ziemskiego wielokrotnie się zmieniali. W drugiej połowie XVI wieku należał on do rodziny von Diebes, w wieku XVII do – von Aulach, Semkowskich, von Donhoff i von Buddenbrock, w wieku XVIII – Warkoj, Daszkiewicz, von Usedom i w wieku XIX – von Zachau, Berend, Reuter, Tolsdorff. W posiadaniu tej ostatniej rodziny majątek znajdował się do roku 1932 roku, a później jego właścicielem został Leo Brodowski (do 1945 roku). Pałac wzniesiono na początku XX wieku dla rodziny Tolsdorff. Budowla została częściowo zniszczona w czasie I wojny światowej, lecz niedługo później odbudowano ją i unowocześniono. W czasie drugiej wojny światowej w pałacu urządzone zostało sanatorium dla żołnierzy niemieckich z frontu wschodniego. Po wojnie na terenia majątku utworzono Państwowe Gospodarstwo Rolne, natomiast pałac zaadaptowano na biura i mieszkania pracownicze. W latach 1970-1977 mieściła się tu również szkoła ekonomiczno-rolnicza. W sierpniu 1980 roku budynek uległ zniszczeniu w wyniku pożaru. W 1990 roku, będąc w stanie ruiny, został kupiony przez osobę prywatną i w kolejnych latach odbudowany zgodnie z pierwowzorem. 

==Opis==
Pałac w stylu neobarokowym wzniesiono na planie prostokąta, jako budowlę murowaną z cegły, otynkowaną, podpiwniczoną i z użytkowym poddaszem. Do głównego, dwukondygnacyjnego korpusu, nakrytego wysokim dachem czterospadowym, dostawiono jednokondygnacyjne skrzydło boczne, przekryte dachem mansardowym. Na narożach ustawiono wieloboczne wieżyczki. W elewacji frontowej znajduje się szeroki ryzalit z tarasem nad wejściem głównym, podtrzymywanym przez cztery kolumny. W dachu ryzalitu umieszczono półkoliście zamkniętą wystawkę (niegdyś znajdował się tu kartuz herbowy). W elewacji ogrodowej znajduje się taki sam ryzalit z wystawką, a także tarasem i schodami wiodącymi do parku. Po tej stronie budynku znajduje się również narożna wieżyczka z tarasem widokowym i półkolisty ryzalit z boku elewacji. W otoczeniu pałacu zachowały się dawne zabudowania gospodarcze i inwentarskie, a także pozostałości parku. 

==Bibliografia==
#Bereśniewicz, Zdzisław: ''Źródło i skarbiec w pałacu : z dziejów miasta i powiatu'' / Zdzisław Bereśniewicz ; not. Zbigniew Malinowski // „Gazeta Olsztyńska”. – 2006, nr 127, dod. „Głos Olecka”, nr 22, s. 11.
#Jackiewicz-Garniec, Małgorzata: ''Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich : dobra utracone czy ocalone?'' / Małgorzata Jackiewicz-Garniec, Mirosław Garniec. – Olsztyn : Studio Wydawnicze Arta Mirosław Garniec, 2001. - S. 248-249.
#''Olecko : z dziejów miasta i powiatu'' / red. Aleksander Chilecki [et al.]. - Olsztyn : Pojezierze, 1974. - S. 162.

==Zobacz też==
*Demby, Ryszard: ''Widoki znad Legi: dobra rycerskie'', materiał zamieszczony na stronie internetowej [http://www.um.olecko.pl/widoki/6.htm www.um.olecko.pl] [dostęp 11.03.2014 r.]

[[Category:Obiekty architektury]]
[[Category:Historia kultury]]
[[Category:Powiat olecki]] 
[[Category:1901-1944]]