Tekst źródłowy strony Łucja Okulicz-Kozaryn

[[Image:kozaryn.jpg|thumb|right|200px|<br>Źródło: Mierzyński, Sebastian: Badaczki preszłości : Łucja Okulicz-Kozaryn i Elisabeth Lemke, „Gazeta Olsztyńska”, 2006, nr 46, dod. Nasza Gazeta Nidzicka, nr 8, s. 7.]]
(1933-1999) – badaczka, archeolog 
==Biografia==
Urodziła się 5 stycznia 1933 r. w Nowym Sączu. Tytuł magistra z archeologii pierwotnej i pradziejowej obroniła w 1955 r. Badała archeologię pradziejową i wczesnośredniowieczną  Europy Środkowej i wschodniej, archeologię bałtyjską, a także endogenezę  Bałtów. ”. Podczas swej kariery zawodowej wielokrotnie prowadziła wykopaliska na terenie Warmii i Mazur. Na początku lat osiemdziesiątych prowadziła badania nad Prusami, czego owocem była książka pt. „Życie codzienne Prusów i Jaćwięgów w wiekach średnich (IX-XIII wiek)”, Kolejną publikacją dotyczącą Prusów była książka pt. „Dzieje Prusów”.  Opublikowała 82 prace z czego 5 pozycji książkowych. W 1993 r. nagrodzona  Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarła 16 lutego 1999 r.
==Działalność==
Była członkiem Polskiego Towarzystwa Archeologicznego i Numizmatycznego (1955-1989) oraz [[Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Borssia”|Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Borssia”]].
==Bibliografia==
# Mierzyński, Sebastian: Badaczki preszłości / Łucja Okulicz-Kozaryn i Elisabeth Lemke. – Il. // „Gazeta Olsztyńska”. -  2006, nr 46, dod. Nasza Gazeta Nidzicka, nr 8, s. 7.
[[Category:Badacze historii i kultury]]
[[Category:Mazury]]