Kościół pw. Matki Boskiej Szkaplerznej we Lwowcu
Zabytek architektury sakralnej wzniesiony pod koniec XIV wieku.
Lokalizacja
Kościół został wybudowany w centrum wsi Lwowiec (niem. Löwenstein). Wieś położona jest w powiecie bartoszyckim, w gminie Sępopol (7 km na wschód od Sępopola).
Historia
Kościół w tej miejscowości został uposażony w latach 1372-1374 przez wielkiego mistrza Winrycha von Kniprode (on nadał wsi przywilej lokacyjny w 1366 roku). W pierwszym etapie powstała nawa (pod koniec XIV wieku), wieżę dostawiono około 1400 roku; a podwyższono ją pod koniec XV stulecia. W 1860 roku budowlę odrestaurowano, wzniesiono wówczas neogotyckie szczyty i położono nowy dach. Od czasu reformacji do 1945 roku świątynia znajdowała się w posiadaniu wspólnoty kościoła ewangelickiego. Po drugiej wojnie światowej przejęli ją katolicy. Parafia rzymskokatolicka została tu reaktywowana 22 września 1974 roku. W dniu 6 lipca 1989 roku biskup warmiński Edmund Piszcz erygował tu Sanktuarium Matki Boskiej Szkaplerznej.
Opis
Jest to kościół gotycki, orientowany, salowy, murowany z cegły na podmurówce z kamienia polnego. Wzniesiono go na planie prostokąta. Po stronie zachodniej znajduje się trzykondygnacyjna, kwadratowa wieża (24 m wysokości), od północy – zakrystia, a od południa – kruchta. Korpus budowli wieńczą neogotyckie szczyty o trójkątnych kształtach i z bogatym wypełnieniem maswerkowym. Nawę przykryto drewnianym stropem płaskim, w późniejszym okresie polichromowanym.
Wyposażenie
W nastawie ołtarza głównego znajduje się późnogotycki tryptyk z około 1500 roku. W części środkowej zachowała się figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem (asystujące jej figury świętych Piotra i Pawła zaginęły po 1945 roku). Na skrzydłach tryptyku umieszczono sceny z cyklu chrystologicznego. W ołtarzu znajdują się także figurki św. Jerzego, św. Barbary i św. Jana Ewangelisty. Ambona, wykonana w stylu manierystycznym, pochodzi z 1608 roku. Jest ona bogato zdobiona, z drobnymi elementami okuciowymi.
Ciekawostki
- Lwowiec określany jest mianem bocianiej wioski. W okresie letnim gniazduje tu bowiem więcej tych ptaków niż jest stałych mieszkańców. Bociany szczególnie upodobały sobie kościół. Na jego wieży i szczytach znajduje się osiem wielkich gniazd.
Zobacz też
Bibliografia
- Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej. Tom 2 / red. Bronisław Magdziarz. – Olsztyn : Kuria Metropolitalna Archidiecezji Warmińskiej, 1999. – S. 234-235.
- Rzempołuch, Andrzej: Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich / Andrzej Rzempołuch. – Olsztyn : Remix, 1992. – S. 46.
- Sanktuaria Archidiecezji Warmińskiej / pod red. Janiny Bosko, Jacka Macieja Wojtkowskiego. - Olsztyn : Agencja Wydawnicza „Remix”, 2009. – S. 157-160.
- Skurzyński, Piotr: Warmia i polskie Dolne Prusy: przewodnik turystyczny / Piotr Skurzyński. - Gdynia : Wydawnictwo Region, 2012. – S. 160.
