Hanna Wróblewska
(1968) - historyczka sztuki, minister kultury i dziedzictwa narodowego od maja 2024 r.
Spis treści
Biografia i działalność
Urodziła się w Olsztynie i tu uczęszczała do liceum. Jej matka, dr Kamila Wróblewska przez lata zajmowała się sztuką dawną w olsztyńskim Muzeum Warmii i Mazur.
Studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim.
W latach 2010–2021 dyrektorka Zachęty Narodowej Galerii Sztuki. W latach 2011-2021 pełniła rolę komisarza Pawilonu Polskiego na Biennale w Wenecji. W 2018 i 2019 zasiadała w Kapitule Nagrody Sztuki im. Marii Anto i Elsy von Freytag-Loringhoven. Od 2022 wicedyrektorka ds. naukowych i wystawienniczych Muzeum Getta Warszawskiego. Od 2023 dyrektorka Departamentu Narodowych Instytucji Kultury Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Zastąpiła na stanowisku ministra kultury i dziedzictwa narodowego kandydującego do Parlamentu Europejskiego Bartłomieja Sienkiewicza. Po raz pierwszy od wielu lat stanowisko ministra kultury obejmuje ekspert, nie mający za sobą kariery akademickiej.
Resort pod kierownictwem Hanny Wróblewskiej ma się odznaczać radykalnym ograniczeniem ręcznego sterowania instytucjami przez ministra oraz dopuszczeniem do głosu ekspertów i publiczności przez obecność interesariuszy w radach programowych i społecznych we wszystkich instytucjach publicznych.
Wystawy
Kuratorka wystaw w Zachęcie (wybrane):
- Andrzej Wróblewski. Retrospektywa (1995)
- Panoptykon. Architektura i teatr więzienia (2005)
- Rewolucje 1968 (2008)
- Katarzyna Kozyra. Casting (2010)
- Marlene Dumas. Miłość nie ma z tym nic wspólnego (2012)
- Sarkis. Tęcza anioła (2017)
Multimedia
